mój kochany brat odszed!!!

Witajcie jest mi bardzo ciężko straciłam brata 16.01.2012 miał zaledwie 26 lat i nie mogę zrozumieć dlaczego.Wiem że chorował walczył z rakiem ale od początku ta walka była nie równa zawsze miał pod górę i tak 4 lata jego walki legło jak domek z kart!!!Tak bardzo brakuje mi jego rozmowy przez telefon jego głosu i jego obecności .Mój świat się zawalił dobrze że mam męża i dzieci to muszę się wziość w garść ale nie wiem jak mam pomóc swojej bratowej która została sama z małym synkiem to ona o niego dbała i chodziła w ostatnich miesiącach bo brat był już leżący ja jak mogłam to pomagałam i często go odwiedzałam ostatnio byłam dzień przed jego śmiercią i mam wrażenie że się pożegnał ze mną mówiąc na koniec CZEŚĆ SIOSTRA!!!To tak strasznie boli wiem że on już nie cierpi i jest mu tam dobrze ale życie jest nie sprawiedliwe.Zostaliśmy z tym bólem tu i musimy sobie radzić.

zadne slowo nie zrekompensuje bolu -przykro mi Kochana

rak czego?

tak mi przykro :( Trzymaj sie.

Czas leczy takie rany. Jest etap złości, niegodzenia się, potem przychodzi pogodzenie z faktem. Pewnie zadajesz sobie pytanie "dlaczego on" i to jest trudne. Może ta śmierć zmusi was do refleksji? Do tego żeby żyć każdym dniem i korzystać z każdej chwili aby być dobrym, bo nie wiesz ile masz czasu. Niestety tak jest - każde życie to jednocześnie śmierć. Łącze się w bólu i wierzę, że z czasem pogodzisz się z jego wczesnym odejściem.

Jacek WYPIERRDALAJ

@do żałosnych podszywów smutna30 Brak szacunku do śmierci nie załagodzi twojego lęku przed nią.

Mój brat miał raka jamy brzusznej .Dziekuję za słowa wsparcia i proszę o nie pisanie rzeczy głupich i be3z sensu bo nie życzę nikomu takiego przeżycia

strasznie mi przykro. aż mi popłynęły łzy. nie wiem jaki to ból bo całe szczęście moi bracia są zdrowi i na chwilę obecną mają się dobrze ale zdaję sobie sprawę z tego, że Twoje życie jest teraz koszmarem. ja płaczę bo zdradza mnie chłopak którego kocham do szaleństwa i jestem w stanie wskoczyć za nim w ogień a tu u innych czasem dzieją się prawdziwe tragedie. otworzyłaś mi oczy tym postem. zaraz zadzwonie do rodziny i powiem jak bardzo ich kocham. trzymaj się jakoś, przytul się do męża i staraj się uspokoić.