Kochajmy sie!

Juz jako 30tka zaczelam sie zastanawiac- dlaczego jestem sama? Jeszcze na studiach bylo kilka facetow,ale wiadomo,zadnej milosci wielkiej z tego nie bylo,nie na tyle,zeby w razie kryzysu starac sie o uratowanie zwiazku. Potem przyszedl czas na prace i nagle co? Poczulam sie samotna. Od kilku lat jestem samotna,choc spotykalam sie z kilkoma facetami zaden nie chcial sie wiazac- owszem,wyjscie do kina czy na kolacje,ale nic powaznego. Pomyslalabym,ze to wina tego,ze to ze mna jest cos nie tak,ale znam wiele osob,ktore maja podobne problemy co ja- cierpia na samotnosc. Ludzie boja sie milosci w dzisiejszych czasach. Nie wskakuja w nia jesli nie maja pracy i mieszkania,warunkow do zalozenia rodziny... Jakby to bylo najwazniejsze. I ja tez dalam sie wciagnac w wyscig szczurow- studia,praca,kredyt na nowy samochod... A teraz jestem samotna. A ludzie w moim wieku juz niechetnie wchodza w zwiazki. Zranieni nie chca ich wiecej lub w nia nie wierza. I tez druga strona- zaczynaja laczyc sie w pary bez prawdziwego uczucia,na zasadzie kontraktu,zeby nie byc samotnym... Wiec apel do mlodych,20-letnich ludzi. Na nic zda Wam sie szkola,na nic super praca i duza kasa,jesli nie bedzie z kim Wam spedzic kazdego wieczoru. Czasami lepiej poswiecic cos,troche tego dobra materialnego i zatroszczyc sie o to co najwazniejsze- o to by kochac.

Przyłączam się do tego apelu. Jest to jedyna wartość, której nie dają w korporacji w ramach pakietu socjalnego. Oczywiście życzę każdemu, żeby osobiście sprawdził, czy pieniądze dają szczęście. Nie trzeba brać przykładu z Billa Gatesa, który porzucił swój biznes na rzecz tego, czego nie mógł za nie kupić, ale warto o tym pamiętać.