jak sie pogodzic z tym ze matka grzebie w moich rzeczach?

mam uwaga 21 lat nie mam szans na wyprowadzke czyta listy przeglada rzeczy--niby sprzata wszystko W MOIM POKOJU jest tak jak ona sobie zyczy mam pokoj przejsciowy wiec nawet zamknac go nie moge codziennie kiedy mnie nie ma widze ze wszystko mam juz przeszukane nie wiem czemu tak robi rozmowy prosby nic nie daja wedl. niej zle sprzatam i ona musi poprawiac

prawidlowo robi,moja robi to samo

szanse na wyprowadzenie są zawsze, najłatwiej powiedzieć "nie mam szans" trudniej działać

Mam dwóch synów 23 i 20 lat nie sprzątam im,nie zaglądam po szufladach nie otwieram korespondencji mają dziewczyny i uprawiają seks ich sprawa jak się zabezpieczają ich życie a mamie otwarcie powiedz że to nie ładnie.

mowilam mamie wiele razy zeby mi nie grzebala mnie jej rzeczy nie obchodza\\ nawet czyta notatki ostatnio bylam u lekarza bo mialam problem ginekologiczny po antybiotykach a ta wygrzebala schowane lekarstwo i pyta sie na co:o rece opadaja

klient cie bzykał?

kup sobie szafke na kluczyk taka mala i tam tzrymaj to czego nie chcesz zeby widziala

A mogę zapytać autorko (jestem w Twoim wieku), dlaczego nie masz szans na wyprowadzkę?

bralam antybiotyk bez prebiotykow kumasz?:o

brak kasy i studia dzienne blisko domu

bo moj sponsor umarł i nie mam kasy na mieszkanie

14:05 podszyw

21 lat i wyprowadzka... w polskich realiach,,,, taa ja mam 28 lat i sie nie wyprowadziłam jeszcze od rodziców

nazwij sprawe po imieniu mialas GRZYBICE POCHWY

no i??:o

Pewnie dajesz powody do takiej reakcji?! A jeśli nie, to znaczy, że masz mamę pedantkę.Ciężko z takim ludziem żyć.

widać podpadłaś z czymś mamie,,, i teraz się o Ciebie martwi i kontroluje

no i powiedz twojej matce ,ze jest jakas nienormalna, co ja to obchodzi , pewnie dobrze wiedziala ze to na grzybice , i tylko na zlosc sie pytala co to

niczym nie podpadlam od zawsze tak jest nie moge miec nic swojego:o

Powiem tak, są akademiki. I prace dorywcze, studia dzienne są zwykle w pon, wt, i sr, poźniej można pracować, ew. po szkole. Znam MNÓSTWO osób które tak żyją i sobie radzą. oczywiście jak się ma w domu dobre warunki to można mieszkać, ale Tobie ewidentnie nie pasuje mieszkanie z mamą. Ja mam 21 lat i mieszkam sama z chłopakiem, też studiuje dziennie i sobie radzę. Co więcej nie wyobrażam sobie mieszkać z rodzicami

mowie jej ze przesadza ztym co robi i jak do sciany

nie mam chlopaka co by mi czynsz sponsorowal jak twoj tobie kolezanko:o

Bo Ci nie ufa, chce kontrolować, bo się boi, że zrobisz coś za co ona również będzie musiała ponosić odpowiedzialność. Zamiast rozmów i nawiązania relacji opartej na zaufaniu woli grzebać Ci w rzeczach, bo oczywiście tak jest prościej. Powiem Ci, że ja też o wiele spraw do rodziców mam żal. Ale kiedy w domu zrobiło się nie do wytrzymania, to szukałam pracy i szybciej się wyprowadzałam. Bo rozmowy z takimi ludźmi właśnie niestety nic nie dają. Możesz prosić, grozić. To nic nie da.

nas...........raj na tależ i postaw w szafce zobaczysz jej mine -niegdy takiego zdziwienia u niej nie widziałaś-wiecej nie zajrzy

nie jest mi zle poza tym grzebaniem\ nic zlego tez nie zrobie bo niby co:o

wyprowadzke? co Ty gadasz? ja sama pochodze z patologicznej rodziny i jak tylko zdalam mature to sie wyprowadzilam. 3 lata zbieralam na to kase, udalo sie zebrac jakies 400zł (sama pracowalam na wlasne wydatki typu odziez, podpaski kosmetyki, wiec ciezko bylo odlozyc) i z tymi 400zl ucieklam. Znalazlam prace najpierw za 4,50zl/h, by moc szukac lepszej. Potem lepsza i lepszą. Mieszkalam najpierw w obskurnym miejscu z karaluchami, teraz mam swoj dom. Po prostu ci sie NIE CHCE

mój chłopak mi nie sponsoruje czynszu. Nie obrażaj mnie. (co więcej mam od niego więcej pieniędzy, bo posiadam stypendium i lepszą robotę dorwałam), na czynsz się składamy, ale możemy sobie na to pozwolić od niedawna. Wcześniej oboje mieszkaliśmy w akademiku. Można? można Jesteś śmierdzącym leniem, wygodnie ci w domu, nie masz odwagi na zmiany więc stul ryj i nie narzekaj na forum na swoje żałosne życie. Bo druga sprawa że mieć 21 lat i nie umiec poradzić sobie z zaborczą matką, to już jakiś problem emocjonalny chyba.

Kochana masz po prostu dwie opcje i wszyscy starają Ci się ten fakt przekazać. Albo zostajesz w domu i zaciskasz zęby. Albo się wyprowadzasz i nikt Ci w nikim nie grzebie i nie kontroluje co robisz, kupujesz, co notujesz itp.

Jeżeli mamie nie mówisz o swoich problemach tylko jesteś z nią w permanentnej wojnie, to chyba rozumiem twoją matkę. Zadbaj, aby stale dostarczać jej jakiekolwiek informacje niekoniecznie bardzo intymne ale coś...co nie jest kłamstwem. Sama stworzyłaś tego potwora.Dobrze byłoby, gdybyś w domu miała swój kąt. Poprawiła by ci się psychika.

mam swoj pokoj ale jest przejsciowy niestety z mama rozmawiam (chyba ze mnie wkurzy grzebaniem) boje sie miec cokolwiek swojego bo wiem ze to wypencha telefon caly czas przy sobie itp laptop kupiony na raty za stypendium--czyt.moj tez na haslo