Czy widzieliście kiedyś ducha zmarłego?

jeszcze czego! nie dość, że teraz mam wstręt i nie wchodzę do kuchni, to jeszcze fajki mam im kupowac .

A ja kiedyś wybrałam się z moją paczką do zamku w Kórniku, chodzimy w nocy pod zamkiem, a tutaj BIAŁA DAMA! Przeniknęła przez jednego z moich kolegów - Krzyśka i on zemdlał, obudził się szybko, po jakiejś minucie... Nigdy tego nie zapomnimy...

Opowieści z krypt nie będzie ;-) bywało. Mama wychowywała się w starym domu, od pokoleń w rodzinie. Umarły i rodziły się pokolenia. Zarówno dzieci, staruszkowie jak i osoby w "kwiecie wieku". Przyczyny śmierci różne od naturalnych po samobójstwa. Moja mama była pierwszym dzieckiem urodzonym w szpitalu. I czasami wyczuwało się albo widziano zmarłych. Czasami coś się działo w domu, różne rzeczy. Ale nigdy nie bałam się tam przebywać, spać czy przyjeżdżać. Raczej uznaje ich za opiekunów domu i rodziny. Co najwyżej czasami się złoszczą ale nie stanowią zagrożenia dla żywych. Bardziej niebezpieczni dla żywych są oni sami i ich psychika, lęki, przekonania oraz podejście.

alle w kórniku powinna być KURZA DAMA .

Kurza to w kurniku, a w Kórniku biała

humanistka troche niejasno napisalas..nie rozumiem, co ma szpital do ciebie , i kto widzi dusze ty czy twoja mama???????????????????????????????????

A ja na co dzień widzę duchy, unoszą się wokół mnie, ale nic nie mówią, nie czuję ich dotyku

do humanistka z umysłem ścisłym zgadzam się z Tobą, mnie taki znaki ostrzegają przed nie opowiednimi partnerami w życiu i ostatnio pomyślałam o kimś kto mnie skrzywdził, że odezwał się do mnie chwaląc się że ma szmule i jest szczęśliwy, że odezwał się po to żeby mi dojebać, że dzisiaj tamta jest jutro nie ma i że wcale nie jest taki szczęśliwy i wielka ciężka donica zaczęła się bujać w kuchni co jest bardzo rzadkie i nie było ani okno otwarte ani przeciągu. Uważam że jest tak jak pomyślałam i żeby o chuju zapomnieć

Pudello no to co biedni mieli zrobic jak sypialnie im Ty zajales? ;) nie mieli wyboru jak tylko kuchnia im zostala. ale swoja droga to trafiles na jakas bezczelna parke, powinni sie ciszej zachowywac i nie przeszkadzac innym w spaniu

ja widziałam, wracając od ciotki późnym wieczorem przechodziliśmy koło zamku. i na murach wyraźnie widziałam białą postać w takim jakby zamurowanym oknie/wnęce... tylko, że nikt inny jej nie zauważył a ona stała od zewnątrz, więc fizycznie nie było możliwości tam przeleźć. później inna ciotka opowiedziała mi, że kilkaset lat temu właściciel zamku ukatrupił swoją małżonkę w jakiś wymyślny sposób (już nie pamiętam dokładnie) i ona się czasem pokazuje na murach. To był zamek w Ciechanowie, jakby to kogo interesowało ;)

xzczc to krótki wstęp opisujący dom i rodzinę. O ludziach mieszkających w tym domu od pokoleń. A mama była pierwszą nienarodzoną w tych murach :-) I bywało, że żywi odczuwali obecność zmarłych. Dali się zauważyć żywym jak i wpływali na otoczenie. A to coś zniknęło i się znalazło w innym miejscu, a to coś się poruszyło, a to stali i patrzyli się albo chodzili. Kiedyś np jak bawiłam się z rodzeństwem (dorosłych nie było) żartowniś w ramach zabawy z nami odkręcał bezpieczniki i kładł na ziemi. Wszystkie dzieciaki były w zasięgu wzroku ;-) I tak po parę razy :-) Widać czasami zmarli nie opuszczają miejsc i ludzi z którymi byli związani za życia. Czasami śnili się w trudnych momentach i rozmawiali we śnie. Ja mama, jej rodzeństwo,rodzeństwo cioteczne i inni. A ja byłam nazywana małą czarownicą bo byłam bardziej wyczulona. I to co dla innych było incydentami, sporadycznymi przypadkami obcowania dla mnie było codziennością. Nawet się dziwiłam, że inni tak nie mają. Dlatego zawsze bałam się snów o swojej rodzinie. Jak ktoś mi się przyśnił to w parę dni umierał. Z czasem człowiek doszedł do wniosku, że to nie jest codzienne (normalne?) a ludzie niszczą to czego nie rozumieją, jest inne wiec dla siebie i dla rodziny przestałam wyskakiwać z pewnymi rzeczami. A z biegiem lat już jako osoba dorosła nie mam takich umiejętności jako dziecko. Co najwyżej bardziej słucham tego co ludzie nazywają intuicją, instynktem. I czasami dobrze albo źle się czuję w niektórych miejscach.

Tak, też widziałam tę zjawę na zamku w Ciechanowie!

widziałam kiedyś postac u mnie w akademiku . chyba ze 2 razy ją widzialam w nocy . jakaś młoda dziewczyna siedziala na krzesle . nie wydawalo mi sie jestem tego pewna. a po chwili już jej nie było. kiedy ja zobaczyłam pierwszy raz wydawało mi sie ,ze ktoś przyszedl i usiadł ,ale to nie możliwe

Matko, a w którym to akademiku?

ja widzialam ducha madziii:(

ale byłam przerazona jak ją zobaczyłam . w półmroku. na poczatku myslalam ,ze mi sie przewidziało . wiec spojrzalam jeszcze raz i widać było wyrażnie głowe , ramiona , tułów... chcialam podejść ,ale się balam . i potem ona zniknęła jak spojrzalam po raz 3

a czy to ważne? nie byl to stary akademik tylko wybudowany pare lat temu. każdy mi mowi ,ze mi sie pewnie wydawało ,ale ja wiem co ja widziałam

Matko, a ja kiedyś widziałam ducha w kościele... Był tam taki ołtarz boczny z trupią czaszką wyrzeźbioną, w tym bardzo starym kościele byłam sama z chłopakiem. Modliliśmy sie, a z tego ołtarza wyleciał jakby duch z głową tej czaszki... Siedzieliśmy jak wmurowani... Duch zniknął po jakichś 20 sekundach...

Zapraszamy do podzielenia się przeżyciami i polubienia profilu na facebooku https://www.facebook.com/pages/%C5%BBycie-po-%C5%9Bmierci/155398477989707?skip_nax_wizard=true

tak razem z moją koleżanką poszliśmy na plac zabaw w nocy i ona usłyszała kroki odwruciliśmy sie a tam człowiek w płaszczu on nie był żywy znowu sie odwruciliśmy jego tam nie było uciekliśmy ze starego placu zabaw w lesie było go widać z ulicy a wiec sie patrzyliśmy a pod zjeżdzalnia był on i nam machał

Raz miałem dziwną sytuację w wynajmowanym pokoju. Był to dom wielopokoleniowy, zdaje się, że poumierali tam rodzice wynajmującej. Późnym wieczorem siedziałem na łóżku z laptopem, całkowicie trzeźwy i rozbudzony, akurat coś pisałem na fejsie. Aż tu nagle, dosłownie przy uchu, słyszę wyraźne, przeciągłe chrząknięcie, prawdopodobnie kobiety. Było to na tyle głośne, że nie ma opcji żeby dochodziło z innego pomieszczenia, a w pokoju byłem sam.

29 04 2016r, jechałam na weekend. Gdy zbliżałam się do ulicy ,w którą miałam skręcić zobaczyłam najpierw z tyłu znajomą sylwetkę. Jechałam powoli a gdy byłam na równi z tą osobą prawie się zatrzymałam i patrząc w lewo widziałam z boku (z profilu) twarz ojca partnera. Ubrany był na ciemno, w prawej ręce trzymał laskę i ciemną siatkę. Twarz miał zmęczoną i siną nie spojrzał w moją stronę co wydało mi się dziwne, bo prawie zatrzymałam się przy nim. Gdy skręciłam w ulicę patrzyłam w wewnętrzne lusterko i powinnam widzieć tą postać ale jej nie widziałam co mnie zastanowiło. Miałam myśl aby się zatrzymać i pobiec za tą postacią ale coś mnie od tego odwiodło. Następnego dnia rano powiedziałam o tym, który zadzwonił do rodziców i dowiedział się że o porze co to widziałam ojciec był w domu. Partner uznał że widziałam kokoś podobnego choć ja w głębi czułam że się nie myliłam. W środę ojciec partnera zmarł. W sobotę był pogrzeb i widziałam ciało w trumnie. Twarz zmarłego była taka jaką widziałam tamtego dnia. Wszystko to bardzo mną i partnerem wstrząsnęło i po tym wszystkim wiemy że to co widziała nie było przewidzeniem. Myślę że było to wyprzedzenie czasu że widziałam ducha osoby żywej. Chciałabym zgłębić tą tajemnicę i porozmawiać z kimś kto to rozumie.

Fajna opowieść a autorka czeka na odp.