jak się zmienić

W sumie nie sądziłam, że kiedykolwiek pojawię się na takim forum. Myśłałam, że wcale nie jest tak ze mną źle, ale jak zaczęły mnie atakować własne łzy zwątpiłam w to szczerze. Mam 18 lat. Mam problem ze sobą, ze swoim umysłem. Generalnie jestem lubianą, wesołą osobą, mam przyjaciół, mam chłopaka, mam kochającą rodzinę. Dobrze się uczę. Nigdy nie narzekałam na adoratorów, nigdy nie miałam wrogów.Jestem beztroska, lubię spotkania z przyjaciółmi, imprezy, dużo się śmieję. Wydawałoby się , że jest ok. Jednak kiedy jestem sama ze sobą, to wszystko znika. Od dawien dawna jestem osobą, która nieustannie się krytykuje, samoocena jest zerowa, 'pojeżdzam' sama sobie, porónwnuje się do innych, obserwuje innych, ich życie. Nie znosze swojego odbicia w lustrze, nie lubię swojego zachowania, zbyt bardzo przejmuję się opinią innych. Czasami boję się odezwać i mało mówię, choć w gronie najbliższych buzia mi się nie zamyka. Nie mówię, co mi jest. Mam kompletne zmiany nastroju, raz jest dobrze, potem jestem wkurzona na drugą osobą w sumie za nic. Przemawia przezemnie zazdrość, choć boję się do tego sama przyznać. Wymyślam chore sytuacje i wymysły w mej głowie bezpodstawnie. Nie wierzę w siebie. Uważam się za gorszą. Chciałambym wiedzieć co jest ze mną nie tak, co mogę zrobić, by pozbyć się tego bałaganu w mej psychice.. Potrzebuję rad, bo chcę to zmienić i gotowa jestem pracować ze sobą.

jesli mam byc szczera to proponuje ci isc do psychologa on sie toba odpowiednio zajmie

Masz chora głowę, by dokładnie dowiedzieć się co Ci jest, to musisz się zgłosić do odpowiedniego lekarza. Do jakiego, to może Ci tutaj powiedzą, z chorą głową to tutaj nie brakuje ludzi.