Udało wam się ukryć przed dzieckiem jakieś swoje fobie?

Pytanie kieruję oczywiście tylko do osób które mają doświadczenie z fobiami. Ja skrajnie brzydzę się pająków. Sztywnieję gdy jakiegoś zobaczę, twarz mi się wykrzywia, jeśli pająk się ruszy, to trudno mi opanować krzyk. Bardzo nie chcę żeby dziecko przejęło uraz do tych stworzeń i żeby męczyło się potem w życiu, bo przecież są wszechobecne. (Ja niestety niejako nabawiłam się tej fobii od wujka.) Wam się udało nie przekazać takich zachowań dziecku?