Zycie mnie przytlacza

Niech mna ktos potrzasnie Mam dwoje super dzieci, fajnego meza, mieszkanie bez kredytu. W tym roku przeprowadzamy sie na wieksze, maz dostanie awans, stac nas na wakacje, na przyjemnosci. Dzieci zdrowe my tez. A ja sie czuje jakbym przegrala zycie! Nie wiem czy to dlatego ze od 3 lat siedze w domu z dziecmi. Moze powinnam isc do pracy? Nie chce mi sie bawic z dziecmi, nie chce mi sie czytac ksiazek, ogladac filmow, chodzic na spacery. NIe wiem co sie dzieje Zal mi klasy zeby cos wydac na siebie, isc do fryzjera czy cos. Jakas porazka.

masz się za dobrze i dlatego jest Ci źle ;]

a mozna miec za dobrze? ;)

za dobrze - jak widac poważne problemy omijają cię z daleka że tak piszesz , ale to dobrze , oczywiście że pójście do pracy mogłoby wszystko zmienic w twoim przypadku , wpadłaś po prostu w zwykly życiowy marazm , jakaś odmiana wskazana

zamuliłaś sie przez to siedzenie w domu wiele matek tak się czuje tylko nie każda sie do tego przynaje spójrzmy prawdzie w oczy czy jakikolwiek facet czułby się szczęśliwy gdyby miał zrezygnować z dotychczasowego życia, pracy, hobby i świętego spokoju na rzecz siedzenia z niemowlakiem czy trzylatkiem ?

tylko do pracy pojde najwczesniej od wrzesnia, wtedy synek pojdzie do przedszkola a mala do niani chociaz moze jak przyjdzie wiosna to inaczej na to spojrze zima jest najgorsza do siedzenia z dziecmi w domu

nawet kobeita która rzekomo jest sterowana przez instynkt macierzyński czuje się w takiej sytuacji neikomfortowo nikt mi nei wmówi że dla dorosłej osby jest fascynującym bezustanne towarzystwo dziecka, jego poziom umysłowy, gry, zabawy itp dorosła osoba potrzbuje kontaktów z innymi dorosłymi i odwrotnie o tym że dzieci muszą mieć kontakty z rówieśnikami dla dobrego rozwoju każdy wie, ale o tym że dorosły człowiek też potrzebuje kontaktów społecznych jakoś się nie pamięta matka, nie człowiek, ma żyć wg rytmu swojego dziecka i jego potrzeb a po jakimś czasie mega depresja, wypalenie i frustracja