nie umiem byc z nikim.jak kogos poznaje czyję się jak niewolnica:/

czsami chcialabym sie do kogos przytulic wyjsc ale jak poznaje chlopaka mam dosyc po tygodniu.Mam 25 lat:O Przychodze do domu nie moge obejrzec ulubonego filmy bo dzwoni,nie moge polozyc sie spac bo czeka na gg../Nie mogę spędzić dnia tak jak che.Ide do pracy rece mi marzną a tu słodkie smsy "miłego dziona kociaku napisz jak dotrzesz"ciągle musze biegac ztelefonem,czasem zle sie czuje i chce wrócić do domu ale musze się spotkać,bo znamy sie krótko i pomysli że go olewam...i tak jest zawsze po miesiącu nie wytrzymuje nbiewolnicwa i zrywam....Lubie swoje zyci,jak chce to ide na zakupy ,jak chce pogram na kurniku, a jak mam ochote spać to spie...związek mi to zaburza,zmuszam się..

mów wprost: jestem zmęczona, idę spać, nie będzie mnie na gg. nie lubię pisać smsów, więc się nie obraź jeśli milczę. oglądasz film - nie odbieraj telefonu, oddzwoń po filmie. co to za problem? tylko bądź z facetem szczera, żeby nie wziął takich zachowań za gierki.

hmmm... też tak mam.

jak bys sie zakochała, to bys zmienila zdanie.widocznie to nie ten ;)

yjhikiy słuszna uwaga:)

ały czas piszesz boja bym chciała, bo ja chce sie przytulic, bo ja chce wyjsc. nie ma mowy o szczesliwym zwiazku, nie dojrzałas jeszcze.

Nie można być w udanym związku i prowadzić życia z czasów bycia singlem. To naturalne, że poświęca się dla drugiej osoby swój własny czas. Na przykładzie mojego związku mogę powiedzieć, że tylko początki wymagały rezygnacji z części swoich upodobań czy zainteresowań - gdy związek dojrzał i poznaliśmy lepiej swoje przyzwyczajenia, nauczyliśmy się, że można być ze sobą, nie rezygnując ze wszystkiego. Ale do tego trzeba czasu.