Dlaczego tak się boję??

Witam. Jestem w 21 tc. Bardzo się cieszyłam z tej długo wyczekiwanej ciąży. A tu nagle wielki strach. Mam tyle lęków i obaw, że czasami mam wrażenie iż zwariuje. Boję się macierzyństwa. Czy to normalne?? Jak nie dać się tym stachom?? To moja 1-sza ciąża, rodzina mieszka za granicą a ja wariuje ze strachu. Jak sobie dam radę, czy będą dobrą matkę, czy pokocham maleństwo???.

Mam lęk jak pomyślę, że mogę wpaść w deprresję ciążową. Jak się zrelaksować?? Jak się cieszyć??

?????

Tylko ja tak mam??? :(

Nie bój się, to trochę psychika, a większość szalejące w Tobie hormony. Jesteś złym człowiekiem? Zrobiłaś kiedyś komuś krzywdę? Nie? To i matką będziesz dobrą, bo wystarczy być dobrym człowiekiem, obserwować dziecko, i na spokojnie czerpać wiedzę ze sprawdzonych źródeł. Ciąża była planowana, zdecydowałaś się na nią świadomie, i może teraz jeszcze tego nie czujesz (ja nie czułam), to jak tylko położą Ci dziecko na piersi, to zwariujesz na jego punkcie. To jest magia :)

Mam w głowie tyle lęku i niewiadomych. Ciężko mi sobie wyobrazić bycie mamą. Nie wiem dlaczego... Może dlatego, że nigdy nie miałam styczności z małymi dziećmi. Strach jest ogromny. Powtarzam sobie, że wszystko będzie dobrze, że nie jestem 1-szą ani ostatnią w ciąży, że tak to jest właśnie stworzone, ale lęk jest gdzieś w środku. Mam nadzieję, że dam radę do końca ciąży i nie zwariuję.

jA JESTEM W 33 TYG. CIĄŻY. TAK NAPRAWDĘ SIE NIE BOJE NICZEGO, CO ZWIĄZANE Z DZIECKIEM, BARDZIEJ SIĘ BOJĘ O TO GDZIE DZIECKO ZAMELDUJEMY (BO MIESZKAMY NA STANCJI), BOJE SIĘ O TO , ŻE TEŚCIOWA NON STOP BĘDZIE SIĘ WTRACAĆ... TEGO SIĘ BOJĘ:( A MALENSTWA SIE NIE BÓJ, MUSIMY SIĘ UCZYC JE WYCHOWYWAC NA WŁASNYCH BŁĘDACH.

Mam w głowie tyle lęku i niewiadomych. Ciężko mi sobie wyobrazić bycie mamą. Nie wiem dlaczego... Może dlatego, że nigdy nie miałam styczności z małymi dziećmi. Strach jest ogromny. Powtarzam sobie, że wszystko będzie dobrze, że nie jestem 1-szą ani ostatnią w ciąży, że tak to jest właśnie stworzone, ale lęk jest gdzieś w środku. Mam nadzieję, że dam radę do końca ciąży i nie zwariuję.