Zagubione życie...

Od razu napisze to nie jest temat dla osób otwartych i bawiących się życiem . Otóż wszystko już straciłem co mogłem. Zacznę od tego że wychowywałem się w rodzinie wielodzietnej. Mam siedmioro rodzeństwa. Jak się można domyśleć przy takiej liczbie najmłodsze się liczy. A więc niby nikogo nie interesowałem a przynajmniej nie było tego widać. Jeszcze w podstawówce i gimnazjum miałem znajomych ale jak już poszedłem do technikum to straciłem z nimi kontakt zresztą kiedyś myślałem że wszystko ze mną w porządku ale teraz widzę ze to tylko moja wina. Nie byłem rozmowny , wgl o sobie nie lubię gadać . Jak ktoś sobie coś zażartował to się denerwowałem heh nie potrzebnie . Nie wiem może wszyscy mają lub mieli mnie za tępaka ale ja poprostu duszę wszystko w sobie i nie gadam. No może bez przesady. Ale teraz czuje ze mogę to zmienić lecz muszę zacząć od nowa... Pisze tu tylko po to żeby może znaleźć kogoś podobnego do mnie który mnie zrozumie. Mam 21 lat. Nie obchodzą mnie chamskie opinie o mnie bo to mam daleko daleko w du...

takie zycie.. przeciez masz rodzenstwo, wiec masz do kogo buzie otworzyc, nie jestes sam;)

zjeb to ty? kochamy cię! i kurwa idź skończ tą szkołę!

No mam tylko ze każdy jakiś nerwowy heh . Szkole skończyłem . Dziewczynę mam. Lecz i tak mi czegoś brakuje. Nie szukam rady od kogoś kto tego nie rozumie ale dzięki za chęci. Szukam kogoś podobnego do mnie.