Jak wytrzymac do września????

Czy jest tu druga taka frajerka jak ja? Mam 3 dzieci, los tak chciał, bo urodziły sie za drugim razem 2 córki. Starsza ma prawie 5 lat. Od ponad 5 lat zatem siedze w domu. Najpierw z pierwszą córką (jak miała rok, chciałam isc do pracy, bardzo, ale mała była tak trudna, ze dziadkowie nie chcieli z nią zostać, a opiekunki nie zaakceptowałaby córka). Potem zaszłam w ciaze, planowaną zresztą, no i urodziły się 2 dziewczynki. Gdy byłam w tej drugiej ciazy, miałam zamiar wrócic do pracy, jak dziecko (nie wiedzialam na poczatku o bliźniaczkach) skończy 6 miesiecy. No ale mnoga ciąza pokrzyzowala moje plany, bylam bardzo zmeczona przy 3 dzieci, nie mialam glowy o powrocie do pracy, to raz, dwa zatrudnienie opiekunki do bliźniaczek to podwójny koszt. Wiec zostałam w domu, z mysla ze do 3 lat bliźniaczek. Wlasnie skonczyły 3 lata, od września idą do przedszkola. A ja mam coraz wiecej czarnych dni, gdzie nic mi sie nie chce, gdzie czuję się potwornie zmeczona, uwieziona we własnym domu, ze swiadomoscia, ze jestem do tyłu w rozwoju zawodowym, potracilam znajomych, totalnie, nikt prawie juz do mnie nie dzwoni :-( Mam poczucie zmarnowanego życia. Czy to normalne??? Czy jest tu druga taka mama, ktora tyle lat jest w domu i czuje sie podobnie do mnie?

To nie jest zmarnowany czas, choć rozumiem, że było Ci ciężko i jesteś zmęczona. Autorko, Tobie przydałby się minimum tygodniowy urlop z dala od domu, dzieci, odpowiedzialności :)

Kochana powinnaś zaangażować partnera ;) Zostaw któregoś dnia dzieci z nim i ......wyjdź na cały dzień z domu.Rób co chcesz - spacer,idź do kina,umów się na kawę z przyjaciółką,kosmetyczki. Dobrze Tobie zrobi takie wyjście! A to że znajomi nie dzwonią.... cóż zadzwoń dziś Ty ;)