Dla tych co zwyczajnie przestali kochać

Witam Mężatka od 3 lat, po tych trzech latach doszłam do wniosku, że nie kocham swojego męża. Mój mąż.. facet ideał.. z takich co to go wszyscy kochają.. zaradny itd. jednak gdzieś się pogubiliśmy w tym wszystkim, mało mamy czasu dla siebie. Czytam to forum o rozwodnikach i widzę, że większość rozwodzących się ma przeszło jakieś prawdziwie traumatyczne przeżycia jak kochanka/kochanek, mąż damski bokser, pijaństwo itp... A ja zwyczajnie chyba się po prostu odkochałam. Mąż ani nie bije, ani nie pije więc w sumie czego więcej mi trzeba.. tak właśnie moja mama zwykła mawiać.. "dziewczyno! co narzekasz! powinnaś szczęśliwa być, że takiego męża masz! i nie marudź!" No właśnie... niby dobrze a źle....

Jakby ci tak jebnął z liścia ze dwa razy na tydzień - toby ci sie polepszyło. Poproś go.

bo teraz sa takie durne czasy. slub rozwod znowu slub i znowu rozwod. a moze by tak lepiej znalezc wiecej czasu dla meza i zakochac sie w nim od nowa? Pojechac gdzies razem? Przysiegalas....

czasami te powody na 'nie' (nie pije, nie bije) nie są wcale powodami na 'tak' wielu mężczyzn nie pije, nie pali i pracuje ale czy to znaczy, że każda kobieta mogłaby szczerze spędzic z kazdym z nich zycie, obojętnie z którym? przeciez jest mnóstwo dodatkowych czynników, które decydują o wyborze partnera, więc to troche absurdalne organiczac się do dwóch banalnych kategorii a juz napewno absurdem jest pisanie, żeby zostac z kim tylko dlatego, że nie podniósł na ciebie ręki! to jest patologia i brak tej patologii to normalnośc, a nie powód, żeby spedzic z kimś resztę zycia :o zastanów się, czy przypadkiem nie dopadła was poprostu rutyna życia codziennego - te same obowiązki, brak uniesień - wtedy czasem wydaje nam się, że wszystko się wypaliło, powątpiewamy w nasze uczucia poprostu porównując je z poprzenim stanem zakochania, motylkami w brzuchu i ustęsknionym czekaniem na każdy dotyk może warto najpierw zainwestowac trochę czasu i energii w zmianę tej rutyny - tak jak ktos wyżej napisał, w dawnieszych czasach małżeństwa przechodziły próbe czasu nei dlatego, że ludzie sie częściej dopasowywali, ale dlatego, że nie poddawali się przy pierwszym zwątpieniu i walczyli o to, zeby byc razem jestem daleko od radzenia ci trwania w małżeństwie pomimo wszystko - ale jeśli nie ma rzeczywiście większych problemów to może warto trochę to zycie urozmaicic zanim zaczniesz próbowac budowac przyszłośc z kims innym? czasem zmiana partnera sprawdza się tylko na początku a potem pojawia się ta sama szara rzeczywistośc i wątpliwości wracają

sie odkochalam. nie chdozi o motylki w brzuchu ale po prostu przestalam go kochac. poza tym przestal mnie wspierac w najwazniejszych zyciowych decyzjach, presja, zniechecenie, zas on tylko komputer i spanie i oklamywanie ze ''cos robil''. nie byl nawet zaradny ani pomocny. do tego flejtuch. mzoe to wciaz zbyt slabe dowody dla niektorzych ale nie tak wyobrazalam sobie bycie 'na dobre i na zle'. bo wyszlo na to,ze wszystko ja musialam ciagnac. i mialam dosyc.

Zapytaj samą siebie czy tak chcesz przeżyć swoje życie? A potem wyobraź sobie życie bez męża i znów zadaj sobie to samo pytanie. To trudna decyzja, ale mamy tylko jedną szansę by przeżyć swoje życie najlepiej jak potrafimy. Jestem z Tobą bo mam podobny problem. Tylko u nas jest jeszcze dziecko i moje poczucie odpowiedzialności za życie tego maleństwa. Odkochana :(

jak sie zaczyna od d.py strony to tak jest, widocznie w ogole go nie kochalas tylko nogi rozkladalas przed nim

i czuje sie z tym zle.2 zupelnie inne bajki,2 inne swiaty...2 innych ludzi i dzisiaj jak ktos zapyta"to po co wychodzilas za maz"? odpowiem .."dla dzieci" i wiem ze to nie bedzie zwiazek az do smierci bo dzieci urosna a ja bede musiala z nim zyc nadal a za bardzo kocham swoje zycie.

i chce zaznaczyc ze nie mam zamiaru szukac sobie kogos innego,chce byc sama z soba bo chyba juz nigdy nie znajde nikogo z kim bedzie mi tak jak z moim bylym facetem.chce byc wolna i szczesliwa czy powinnam??