wierzycie,że poziom szczęścia mamy zapisany z genach?

i żadne wydarzenia w naszym zyciu nie odmienia tego poziomu jakos mocno?zakochanie moze dac nam kopa na krotki czas,ale potem powrocimy do naszego poziomu szczescia sprzed spotkania tej osoby,no moze troche lepszego niz gdybysmy tej osoby nie spotkali,ale bez szału.Podobnie z duzymi pieniedzmi,przyzwyczajamy sie do nich i nasze szczescie stabilizuje sie na podobnym do starego poziomie Czy jak patrzycie na swoje zycie,to ta teoria wydaje sie prawdopodobna?

ciekawa teoria ale niestety u mnie się nie sprawdza

dlatego, że moje życie dowodzi czegoś innego, a poza tym teraz jest moda, by "zwalać" wszystko na geny, a to mnie nie przekonuje.

Jeżeli tak jest to mam ostro przesrane! :D

w pewnym sensie, szczęście tzn to uczucie jest związane głównie z poziomem dopaminy z mózgu , ajego ew. niedobory są genetyczne. Inna sprawa, że czasem zaistnieje w zyciu przypadek- np. choroba, wypadek, utrata [racy, coś co może na długi czas spowodowac że szczęście się ulotni

Mój poziom szczęścia zapisany jest w kutasie.

Ja prawie że od urodzenia mam tak, że mój poziom szczęścia jest bardzo niestabilny. Jeśli jednego dnia z jakiegoś powodu płaczę ze szczęścia, to wiem, że za parę dni będę płakać ze smutku, złości, bezsilności. Wiem, że jak jestem przeszczęśliwa, to z hukiem spadnę na ziemię, albo pod nią. Wiem o tym i to czasami odbiera mi tą radość. Zawsze tak było, zawsze, od kiedy pamiętam.

w huj geny zapisane jak idziesz do sklepu to cie o to nie pytaja tylko patrzą na twoj portfel czy masz czym zapłacic

ja mam zapisanego pecha w genach całe życie choojowe, ale jeszcze walczę z tym