Mam doła, siedze i płacze.

Tak pisze, bo nie wiem co zrobic, zeby mi przeszło.

Może najpierw napisz z jakiego to powodu siedzisz i płaczesz?? Nie potrafię jeszcze póki co czytać w myślach

wyrzuć z siebie co na wątrobie. Od razu troche ulży ;-)

Tkwie w beznadziejnym małżenswtie, które było jedna wielką pomyłką. Miałam 20 lat, mąz jest starszy 8 lat. Powiedział mi wówczas, albo jestem z nim na poważnie i wyjde za niego, albo sie rozstajemy. No i ja głupia za niego wyszłam.

1 kościelny / państwowY 2 czz macie już dzieci - to najbardziej kąplikuje sprawę

Nawet nie mam komu sie wyżalic za bardzo. Mąz sie wkurza jak np. spotykam sie z kolezankami. Codziennie sprawdza mi telefon, smsy itp.

masz 20 lat to naprawdę mało jeżeli nie mąie dzieci jeszcze a ślub jest państwowy można się poważnie zastanawiać, o ile to jego wina

chorobliwie zazdrosny? Może w tym tkwi problem. Dajesz mu powody do zazdrości?

dzieci nie mamy - na szczęscie Slub kościelny eh Wiem, ze musze sie z nim rozstac i zrobie to, ale to kwestia czasu.

20 lat miałam, gdy braliśmy slub, teraz mam 27

no niestety w tym wieku kościelny to wynik naprawde przemyślanzch poważnych decyzji a nie tekstu w rodzaju 'chcesz ze mną być to się żeńmy'

aha a przez te 7 lat cały czas tak było, może jakieś załamanie

Juz wcześnie zdarzyło mi sie żałowac i płakac. Ale teraz jestem coraz starsza i coraz bardziej uświadamiam sobie jak wiele trace.

Im wczesniej tym lepiej.

No to mu powiedz żeby Ci ńie sprawdzał tych smsów.

no to przemyśl to jeszcze raz, rozwód jeszcze kościelny o ile dostaniesz to bardzo poważna sprawa, jeżeli jednak masz cierpieć dalej to trwanie w tym nie ma sensu

Wiem, ze zrobiłam bład wychodząc za niego. On mi wówczas powiedział : albo w prawo, albo w lewo. Albo sie zenimy, albo rozstajemy. Mówiłam mu, ze jestem za młoda, ale on powiedział, ze jeśli go kocham, to za niego wyjde, a jesli sie nie zgodze to on sobie poszuka nowej, bo on chciał dziwczyne "na poważnie". Powinnam mu była wówczas powiedziec, zeby sobie szukał innej. Ale pewnie tez bym teraz żałowała.

Nawet nie zalezy mi na tym rozwodzie koscielnym. W sumie jestem zdecydowana na rozwód kościelny, ale musze z tym poczekac, ze względu na firme która razem prowadzimy. I po prostu cięzko mi wytrzymac.

uczymy się na błędach, a całe życie przed Tobą. Nie ma co rozdrapywać co było ale zająć się sprawą. Na początek rozmowa z rodzicami, twoimi a może i jego. Chodzi o to że musisz mieć sprzymieżeńców nie że powiesz 'chcę rozwodu' a własni rodzice cię zgaszą ;-)

no kwestia czy będziesz chciała z kimś być w przyszłości i na jakich zasadach ;-)

Jego matki nie znam, nigdy mnie nie przedstawił, a jego ijciec nie żyje. Z moimi nie rozmawiam o tym bo mi wstyd. Ale wiem, ze będą mnie wspierac. Najgorsze jest to czekanie, a wiem, ze musze poczekac kilka miesięcy. Dzięki wszyskim za odpowiedz.