denerwuje sie wszystkim, serce nie malo wyskoczy

denerwuje sie, ze ktos mnie na studiach zapyta i nie bede umiec, ze sie osmiesze. Czuje sie jak maly przestraszony kurczak. Podatny na opinie innych, kurczak, ktorego obchodzi zdanie innych. Jak olac to wszystko? Moze rady od zyciowych luzakow? Potrzebuje Was

nie przejmować się. nie możesz wiedzieć wszystkiego i być we wszystkim doskonała :)

dzieki:) ale mozesz cos wiecej powiedziec;)? jakos rozwinac, opowiedziec jak Ty sobie radzisz.

mam bardzo podobnie

jak to pokonac, czuje, ze zycie marnuje na tym ciaglym stresie nieustannym

ja to sie dziwie takim ludziom jak Ty ja mam wszystko w dupie

ja mam tak, że to co powinienem mieć w dupie, to się przejmuje, a tym co powinienem się przejmować, to mam w dupie

ja to wszystko biore do siebie

miej wyjebane a będzie Ci dane!!!

no wiem, ze mam miec nie wiem jak tylko

to się nazywa życie pełne stresów, a co to będzie jak naprawdę znajdziesz się w takiej pracy co na codzień jest jak w ulu

no wlasnie boje sie tego. Chcialabym sobie pomoc

cierpie na nadwrazliwosc;p

Doskonale Cię rozumiem i mam nadzieję, że uda Ci się z tego wyjść. Mną ta fobia tak zawładnęła, że rzuciłam studia, bo czułam się za głupia na pisanie mgra...Czasami są takie dni, kiedy nie chce wychodzić z domu (ale muszę - marny work, ale jednak jakiś), a kiedy spotykam się z jakąś stresującą sytuacją to zaraz skacze mi ciśnienie (dosłownie) i łapie jakiś dziwny paraliż, jąkam się i nie potrafię jasno myśleć, co skutkuje bardzo marnie...dopiero po fakcie odzyskuje jasność umysłu, ale cóż z tego, skoro pierwsze wrażenie zostało zrobione...

ale czemu my tacy jestesmy? Przeciez nie jestesmy gorsi. marnujemy zycie. Stresujemy sie a i tak o tej sytuacji sie nie pamieta po kilku dniach. To jakis narcyzm? Uwazamy ze swiat dookola nas sie kreci? I ze kazdy czeka na nacze podkniecie?

zachecam do dyskusji:)

niestety ja bylam taka sama i probowalam wszystkiego , niestety nadal taka jestem , teraz mam nerwice i depresje...a wszsystko przez ten piekny kilkuletni stres

ale jedno moge ci poradzic dzieki czemu troszke dalam na luz otoz pije dziennie melisse i nervosan

odkąd piję energetyki, jest trochę lepiej :)

ja to nie wyobrazam sobie jak to jest sie nie denerwowac i miec w dupie. Ehh moze ktos przebojowy sie wypowie?

Wiesz, może coś jest w tym narcyzmie ? Z tego wszystkiego chodzę cała sztywna i kontroluje się na każdym kroku, a im intensywniej to robię tym gorzej wychodzi...Tak jakbym zupelnie nie miała w sobie luzu...i do tego ta myśl co inni powiedzą, jak osądzą...Stwarzam pozory, które nijak się mają do rzeczywistej mnie...Tak, to chyba narcyzm...

dzieki za rozmowe i rady:) Moze ktos wyszedl z tego stanu w jakim jestesmy??

up

ale jest jeden plus w moim przypadku, za 2 lata obrona inżyniera, zejdę na zawał i będzie spokój

Wezmy sie ogarnijmy! Jestesmy tacy sami jak inni. Czemu, wiec my sie boimy a oni nie? Boimy sie zycia i ze nas beda osadzac i komentowac. Czemu nie mamy tego w dupie. Co nas obchodza Ci wszyscy ludzie. Nie musimy z nimi mieszkac, jadac, sypiac. Widzimy ich w sluzbowych sprawach. Co nas obchodzi co o nas mysla? A nawet jesli gadaja na nas to moze sie czuja lepiej dzieki temu. Niech ktos nam pomoze wyjsc z tego paragrafu 22, tego pier**** blednego kola.

zapraszam do dyskusji!!

zalatw sobie rente .

Witajcie, ja też mam podobny problem. Wkrótce czeka mnie egzamin na prawo jazdy, przeraża mnie myśl, że może mi się nie udać, do tego jeszcze problemy w domu i każdy dzień wydaję się nie do przeżycia Staram się o tym wszystkim nie myśleć ale to bardzo ciężkie. Od jakiegoś czasu zażywam lek depresanum i neopersen forte. Trochę mi pomaga, ale nadal zamartwiam się wieloma sprawami.

Czasem zastanawiam się czy w takich przypadkach nie jest potrzebna pomoc jakiegoś psychologa? czy też tak myślicie? Czasami zwykły dzień i codzienne sytuację wydają się nie do zniesienia.

renta jest potrzebna .