Czy ktoś szuka miłości,czeka na nią i nie może jej znaleźć?

Mam 35 lat i wciąż czekam...jak długo można? Zawsze odkąd pamiętam chciałam mieć rodzinę, nie wyszło...bardzo mi smutno i przykro. Trafiam na dziwny typ mężczyzn, podobam się tym którzy nie są w moim typie i odwrotnie. Chyba powinnam już pogrzebać nadzieję. Dlaczego jest tak ze jednym życie układa się w najwłaściwszym dla pewnych spraw czasie a innym choćby nie wiem ile wysiłku włożyli idzie jak po grudzie?

Wiesz co niekiedy warto byc samym niż użerać sie z kimś przez wiele lat

Wiesz co..to prawda

"Dlaczego jest tak ze jednym życie układa się w najwłaściwszym dla pewnych spraw czasie a innym choćby nie wiem ile wysiłku włożyli idzie jak po grudzie" - to nie jest tak do końca, po prostu zwracasz uwagę właśnie na tych którzy wyglądają na szczęśliwych. A takich jak Ty jest bardzo dużo, bardzo dużo samotnych, marzących tak jak Ty, nawet sobie nie zdajesz sprawy ilu, rozejrzyj się czasem i zwróć uwagę. Nie ma recepty, to jedno z najtrudniejszych zadań przed jakimi staje człowiek - znalezienie kogoś z kim się będzie iśc razem przez życie :)

i nie łudzę się, że skoro do tej pory nie ułozyłam sobie zycia, to po 40 się to zmieni. Tym bardziej, że wymagania rosną a moje notowania maleją.

nie mam meza, dzieci, rodziny i pewnie nie bede juz miec. tak bardzo chcialam miec dzieci przez ostanie 10 lat - nie znalazlam odpowiedniego kandydata na meza i ojca. A teraz jest juz najgorsze,ze nagle juz nie chce miec dzieci...czy to nie dziwne? Sama czuje sie za stara i nie chce..

Niewiarygodna historia z USA, z Południowej Karoliny obiegła cały świat. Twarz Jezusa Chrystusa pojawiła się na rachunku z supermarketu. Tak twierdzą właściciele rachunku, pan Simmons oraz jego narzeczona, pani Sutherland.

dla mnie też najważniejsz w życiu byla miłość, a omijała mnie szerokim łukiem podsyłajac czasem jakieś ochłapy;-( mam 25 lat, prawie 26 wiem, że to ostatni dzwonek :-( szukam wiec desperacko, chce wykorzystać wszytskie metody...jak sie nie uda bede wiedziala że to wina losu

Widzę że nie jestem sama...dzisiaj jest mi wyjątkowo smutno. U mnie ciągle powtarza się jeden schemat-ktoś mi się podoba,zbliżam się do niego,zaczynam coś więcej czuć i po krótkim czasie zostaje odepchnięta:-(

u mnie podobnie.Od 2 miesiecy mam kogos i mam uczucie, ze zaczyna mnie odsuwac :-O nie wiem dlaczego inni trafiaja w mlodych latach na tego prawidlowego, zakladaja rodziny, rodza dzieci i nie wiem dlaczego mi nie wyszlo. Nie jestem brzydka ani gruba czy glupia..nie mam pojecia :-(

Ja nie szukam, ja znalazlam, ale juz nie czekam, jesli wiesz o czym pisze.

a ja sie nawet nie zbliżam...nie mam do kogo ostatnia "miłość" skończyła sie odkryciem tego, że facet prowadzi podwójne życie teraz postawiłam na portale sympatia, badoo nie bede czekać aż sie ktoś w moim nudnym zyciu pojawi... swoje 26 urodziny chce spędzić z facetem!

Coś mam przeczucie, że może podzielę Wasz los;) Ale to za 10-20lat. To może mi coś powiecie, z perspektywy czasu ile warta jest zabawa w miłostki itd? Bo na razie nie mam na to siły i ochoty skoro wiem, że prócz zabawy nie będzie to niczym więcej (nie, nie wierzę w miłość od pierwszego wejrzenia itd, ale niestety, nie potrafię się zmusić do niczego). Ale może popełniam błąd, skoro i tak nic nie czeka.

sama!!! Jakoś nigdy nie szukałam miłości, pojawiła się przypadkiem, ale co z tego skoro już go nie ma-( Ja już chyba się pogodziłam z tym, ze straciłam moją miłośc i już nie pokocham innego. Poznaje różnych facetów, ale jakoś......

nie wiem ja sie nigdy w milostki nie bawilam. Bylam tylko z mezczyznami ktorych kochalam..aktualnie mysle ze moj "nowy" partner nie kocha mnie tak ja jego i ze tez z tego nic nie wyjdzie:-(

Po prostu czasem zastanawiam się czy po prostu korzystać z życia hmmm... efektywniej czy mieć ciągle pewne wartości. Bo być może dziś są one guzik warte. Heh, a i tak postąpię jak zwykle po swojemu i za 15 lat będę tu pisać jak to jestem nieszczęśliwa;)

korzystac, moim zdaniem powinno się korzystac, żeby pózniej nie żałowac

Oj dziewczyny więcej optymizmu i wiary w siebie , głow ado góry i usmiech :-) Mam 30 lat jestem sama bo zerwałam z facetem , który miał zaburzenia emocjonalne może nawet kwalifikował sie na psychopate ...wszyscy pukali sie w czoła taki przystojny, inteligentny, z firmą i co z tego jak miałabym piekło a nie zycie z nim w pore go zdemaskowałam ... ale łatwo mi tez nie jest , marez o męzu , dzieciach miłosci....ale łudze sie ze warto czekac , wierze w siebie jestem wykształcona, atrakcyjna ...nie szukam juz na sile w portalach bo tam wierzcie mi ale w 90% to porażka....faceci nie na zycie tylko z zaburzeniami, albo szukajacy romansów... Zaczełam zyc bywac miedzy ludźmi, miłosc sie zjawi wiem o tym :-) modle sie tez o nia :-) Wazna jest postawa i nastawienie wobec zycia... mam kolezanke lat 39 ...jest atrakcyjna ale tak marudna i pesymistyczna ze ja sie nie dziwie ze nie ma faceta :-) druga moja kolezanka spotkala swojego meza jak miała 38 lat ma 40 i małe dziecko teraz :-) zycie pisze rozne scenariusze :-) na swoim przykładzie przestrzegam tylko ze z desperacji nie wolno byc z kims tylko zeby był.... ja miałabym pewnie teraz latem slub, pewnie dzieci potem i skopane zycie wiec trzeba byc czujnym i czekac :-)))

Właśnie, byleby później nie żałować...a cholera wie co będzie później. Całe szczęście zadowalanie się bylejakimi relacjami z ludźmi nie leży w mojej naturze to chyba, aż tak bardzo żałować nie będę. Co ma być to będzie :) Kiedyś na kafe właśnie czytałam historię mającą scenariusz jak z filmu. Dojrzali ludzie, poznali się gdy on załatwiał jakieś papiery u niej w pracy, spojrzenia pierwsze, nieśmiałe początki itd a oboje dzieciaci. Ślub po roku czy dwóch chyba :D

Miminka masz racje, jak najbardziej. Ja tez własnie taka nie jestem, jakbym szukała na siłę-dawno bym już kogoś miała. Tylko kurde nie chce poznawac miłości mając 40lat, choc super sprawa. Chiałabym będac jeszcze młodszą poczuc te iskierki heh. Ale w sumie to ja nie wiem czy mam jeszcze jakieś uczucia, chyba już nie będe umiała nikogo obdażyc miłością jak byłego, ale może to i lepiej he

nierozważna i dramatyczna możesz podać link do twojego profilu na sympatia.pl

haha, a po co Ci? hmm...czuje sie jak zero to i bywam w miejscach dla desperatów;-) ale nie mam zamiaru tu pokazywać twarzy

Szkoda :) chciałem popatrzeć. Nie czuj się aż tak nisko :(

dzieci,albo jest szansa na normalne albo lepiej ich nie mieć,albo jest to coś,albo lepiej chodzić na dziwki.

Chociaż wydaje mi się,że czasy,kiedy ludzie aż tak nie czekali na nie wiadomo jaką miłość,nie mieli aż takich wymagań,i żyli w jakichś małżeństwach szarym,przeciętnym życiem,ze wszystko tego plusami i minusami,były lepsze i ciekawsze.Było tak chociażby jeszcze w póznym PRL.

Najbardziej popierdolona teściowa,żona czy mąż,są jednak chyba lepsi niż coraz bardziej widoczny brak celu i sensu w życiu u ludzi.Ani nie umieją bawić bez zobowiązań,ani nie umieją żyć z kimś zwyczajnie i przeciętnie.Czekają na księżniczkę lub księcia,który przleci po nich i złapię.

chyba nie wiesz co piszesz..."najbardziej popierdolona teściowa czy mąż są lepsi..." nie są, miałam, dziękuję, wolę być sama :) to cudowne uczucie gdy nikt nie wyzywa od qrwy, nie okrada, nie bije wiedząc, że jesteś w ciąży :) dodam, że mąż był przystojnym facetem z firmą :D

nie mówię o patologii,

życie z popierdolonymi ludźmi zawsze jest patologią, szczególnie jeśli wiedziesz je na siłę, wbrew własnym odczuciom :(

bardziej mi chodziło o popierdolenie w stylu mojej babci,czepiającej sięi mieszającej,jednak ta teściowa jak ona jest chyba jednak lepsza od gówniary,po którą książe nie przyleciał,i która wyżywa się na wszystkich z tego powodu