późną porą zabłądziłem w lesie, zebrało się na sąznisty deszcz

a ja kluczyłem pomiędzy wielkimi drzewami w poszukiwaniu schronienia, oto i one - mały domek pośród mrocznego lasu, natychmiast skierowałem ku niemu kroki, by schronić się przed straszliwa nawałnicą, drzwi było o dziwo otwarte... w domu panował mrok, to co mnie zadziwiło, to nienawistne rzeźby świdrujące mnie swoimi martwymi oczyma - pełen leku jednak usnąłem... gdy zbudziłem się nazajutrz, pierwsze, co mnie uderzyło, to piękna pogoda zza oknem - to mnie zastanowiło - w domu było pełno okien, natomiast absolutnie żadnych rzeźb...