Czy moja córka może mieć schozfrenie?

Moja córka ma 17 lat i od dłuższego czasu zachowuje się inaczej... Nie ma chwili, w której zapytana o coś nie odpowie "Mogłabyś powtrórzyć? Zamyśliłam się." Jej wypowiedzi często nie trzymają się kupy, ponieważ szybko zmienia wątki ich wątki. Ciągle jest rozkojarzona, nie potrafi się na niczym skupić. Zachowuje się jakby żyła w swoim świecie. Wszystko analizuje w głowie, ale nie dzieli się tym z innymi - pisze pamiętnik. Wobec innych jest bezkrytyczna, nie tępi ludzi z marginesu społecznego itp. Ostatnio w autobusie usiadła obok bezdomnego, który nie pachniał zbyt ładnie, ale mimo tego nie przesiadła się, uważa, że to też ludzie. Nie ma przyjaciół - większość czasu wolnego spędza w swoim pokoju. Nie ma ambicji. Często zamiast iść do szkoły, zostaje sama w domu. Rozmawiałam z nią o tym, za każdym razem odpowiada, że "Nie chce uczestniczyć w wyścigu szczurów, gdzie do celu dąży się po trupach." Zależy jej tylko, żeby zdać. Nie ogląda telewizji, nie interesuje ją co się dzieje się na świecie. Jej emocje są zubożałe. W pokoju ma non stop opuszczone rolety. Na pewno nie należy do żadnej subkultury, ponieważ stawia na "wolny, niczym nieograniczony umysł" Często uśmiecha się do obcych ludzi, którzy nawiążą z nią jakiś kontakt (najczęściej dzieci). Nie chodzi do kościoła i nie wyznaje żadnej religii, ale jak mówi "nie neguję istnienia "Boga", biorąc pod uwagę piękno, które nas otacza. Uporczywie milczy (np. w ubiegłym roku zabrałam ją do psychologa. Kiedy weszłyśmy do gabinetu nie wyksztusiła z siebie ani słowa. W domu zapytałam ją "dlaczego?", a ona na to "nie będę rozmawiała z kimś, kto raptem liznął trochę teorii i myśli, że ogarnął ludzki umysł". Jeżeli chodzi o wygląd zewnętrzny, to zawsze ubiera się prosto, na czarno, ew. na granatowo. Obawiam się, że moja córka choruje na schizofrenie... Czy moje obawy są słuszne? Jak myślicie?

Poza tym wiem, że w nocy często daje upust swoim emocjom płacząc, ale tak, żeby nikt nie słyszał, bo nie chce nikogo informować o swoim stanie.

Nie ma schizofreni, ma po prostu bogaty świat wewnętrzny. Skoro lubi obcych ludzi, to może zaproponuj jej wolontariat (dom dziecka, szpital). W szkole już jest uznawana za "inną" i zmienienie tego nie będzie łatwe, ale w zupełnie innym środowisku może okazać się zupełnie inną osobą.

nie wiem dlaczego akurat miałaby byc to schizofrenia? Ta choroba to przede wszystkim nadmierne przezywanie wszystkiego.... Z tego co piszesz, to jakis bardzo dziwny charakter przede wszystkim, zaburzenia osobowosci? Prze internet nawet lekarz nie zdiagnozuje, ja bym poszukała psychiatry dziecięcego, bo psycholodzy sa do niczego.

czyżby twoja córka nazywała sie noxelia ??

miałam to samo w jej wieku.. mialam badania u psychologa i wyszly mi zaburzenia osobowosci, bralam tabletki od psychiatry na lepszy humor , po takiej terapii poczulam sie o wiele lepiej, mialam wiecej znajomych i wyleczylam przede wszystkim kompleksy.. gorzej ze widac ze ona nie chce sobie pomoc

jest zwyczajnie zblazowana i tyle, pozuje na wielce tajemniczą, głęboką osobowość. swoją reakcją na psychologa jednak pokazała swoją płytkość - psychologiem nikt nie zostaje po przeczytaniu jednej książki o psychologii, trzeba skoczyć studia magisterskie, do tego dochodzą dodatkowe szkolenia, no i praktyka zawodowa, a ona o takiej osobie powiedziała "liznęła trochę teorii". Twojej córce wydaje się, że jest nie wiadomo kim, traktuje innych z góry, w dodatku nie ma zainteresowań i żadnej chęci poszerzania horyzontów. oto, co jej jest.