Jestem bardzo zamknięta w sobie.

Chodzę do liceum i powinnam ten czas wykorzystac najlepiej a nie umiem.Trace go a jak zacznie sie prawdziwe zycie co ja poczne? Prosze o jakies rady . Tesknie za towarzystwem a nie umiem do ludzi sie zblizyc.Nie otwieram sie nawet przed kims kogo dlugo znam.meczy mnie to..

witaj w klubie;D pozostajee ci swiat internetowy

no jakoś ochoty na to nie mam.Jestem mloda i chce zyc!!

Nawet nie ciesze sie ze juz nie jestem dziewica.

też tak miałam w liceum i mi przeszło

Może to popularna ostatnio fobia społeczna?

co mam zrobic zeby czerpac przyjemnosc z zabawy siusiakiem kolegi z klasy?

no i co ? chcesz medal ? czy współczucie , jestes nikim i tyle , taką pozostaniesz Dnem jest osoba, która nie ma empatii. Co za tym idzie TY!

Ja się wyrobiłam na studiach. Byłam cicha, szara, zamknięta w sobie i chorobliwie nieśmiała. Ktoś sobie żartuje, że zostaje Ci internet. A ja dzięki temu się rozwinęłam. Najpierw poznawałam ludzi w ten sposób, potem było coraz łatwiej się przełamywać na żywo. Teraz już wszędzie i do każdego potrafię zagadać. Więc da się, trzeba tylko chcieć.

podszyw wyzej dlaczego myslisz ze jestem nikim? zamiast glupio komentowac bys doradzil,a jak nie masz zadnej rady to wypierdalaj

ja wlasnie nawet nie potrafie w internecie kogoś poznać, spinam sie jakby to byla rozmowa na zywo

A może sama wypierdalaj. To też rada, przecież.

zawsze szczery=uroczy Roman

fjbdo Słuchaj, masz sobie uświadomić, że nikt za Ciebie życia nie przeżyje. Jest teraz i tu i masz to wykorzystać, bo czas ucieka i potem będziesz żałowała, że go nie wykorzystałać. Próbuj, do skutku. Ja najpierw podpatrywałam rozmowy na czacie głównym. Wszystko stopniowo, ale do celu.

Kobieta łasząca się do faceta, jak głodny kot = rychłe ruchanie

i po jakim czasie zaczelas z ludzmi rozmawialas? zdarzaly sie jakies wpadki? po jakim czasie juz tak zupelnie sie otworzylas?

otworzysz sie z czasem jesli chcesz pomocy to pogadajmy !!!

No pewnie, że tak, ja bardzo długo źle się czułam z tym, bo po rozmowach zawsze sobie wyrzucałam, ze to i to powiedziałam nie tak, na coś źle odpowiedziałam, nie powiedziałam tego co chciałam i milczałam, że zamiast coś odpowiedzieć też milczałam. Ale próbowałam i tak. Bardzo chciałam się nauczyć swobodnej rozmowy z ludźmi. Dużo gadałam i poznawałam ludzi przez neta, potem zaczęłam się normalnie uwamiać na spotkania. Koleżanki, faceci, przy których było tragicznie ciężko i czułam się jak ostatnia sierota. Poszłam na studia, to już normalnie miałam kilkoro znajomych. Po prostu z roku na rok było coraz lepiej. Ale no byłam tragiczna na początku i było mi cholernie ciężko :o

Ja się po prostu zmuszałam. Do rozmowy, do wychodzenia, do załatwiania spraw. Spinałam poślady i robiłam co mogłam i jak umiałam. Chociaż było ciężko :o

przeraża mnie to :o nawet teraz siedząc w towarzystwie coś mnie blokuje i rzadko się udzielam a jak już coś powiem to mam wrażenie że glupio bo ludzie starają się w miare swobodnie odpowiadać ale miedzy soba najlepiej sie czuja, szybko konwersuja .czuje sie jak odludek;/

o i nawet bez bicia sie przyznam ze teraz mysle co nie tak napisalam skoro nikt nie odpisuje.

Bo ludzie i swiat sa zli a tacy jak ty najlepiej czuja sie w domu.akurat masz moze taki etap w zyciu .ja sie kiedys wstydzilem isc do sklepu i powiedziec co potrzebuje .dzis mam w dupie co kto o mnie mysli jestesmy wazni i musimy sobie z tego zdawac sprawe.ty moze jesteś jakaś niedowartościowana.Badz sobą i tyle takie osoby jak ty sie ceni a nie jakieś cwaniary

Ile masz lat ?bo to tez jest wazne

fjbdo Ja mało tego, że czułam się jak odludek, to wtedy bardzo siebie za to nie lubiłam. Ale z drugiej strony to mnie również motywowało do tego, żeby mimo to próbować. Jak poznawałam ludzi przez neta i rozmowa tam się lepiej kleiła i nawet mnie polubili bo był stały kontakt, to mnie np, podbudowywalo. Że nie jest ze mną tak tragiczie. W liceum od prawie początku potworzyły sie jakieś mniejsze i więskze grupki co się trzymały razem, to było trudno. Na studiach już łatwiej, bo tam nikt się nei znał. I każdy na początku czuł się źle i obco bo nie wiedział co i jak, to integracja się rozpczęła od pierwszego dnia:) Ja wiem i rozumiem, że łatwiej i bezpieczniej trzymać się na uboczu i się nie odzywać. Że rzucone gdzieś tam zdanie sprawia, że czujesz się jeszcze gorzej i jeszcze bardzoej chcesz zamykać. Z tym, że ja Ci gwarantuje, że nie ma innej drogi niż setki razy poczuć się jak debil, ale próbować dalej rozmawiać i jak się zacznie jednak udawać, a ludzie Cię lubić, to czerpać z tego i budować powoli pewność siebie.

18 koncze w tym roku , kiedys chociaz ludzi sie nie balam i bez skrepowania cos rzucilam, pozniej sie zamknelam tak ze teraz nawet do nauczyciela ciezko mi cos odpowiedziec. kurcze tez siebie za to nie lubie mam nadzieje ze to sie zmieni jak najpredzej :(

Ja też jestem zamknięta... wobec ludzi których słabo znam. Naprawdę wyluzowana jestem przy około... 10 osobach. Ale nie dlatego, że się wstydzę. Mam znacznie gorzej- większość uważam za głupków, którzy zwyczajnie nie zrozumieją mojego "pokrętnego" rozumowania... A zachowywanie się tak, jak chcą tego inni odbiera mi wolność i męczy mnie. Czasem zrobię wyjątek, pójdę z takimi znajomymi na piwo, przy alko nikt nie patrzy się krzywo na mnie, poza tym każdy ma wtedy wiele do powiedzenia, więc nie muszę się udzielać. Za to mam pewną koleżankę, która jest... mocno zamknięta w sobie. Prawie wcale się nie odzywa, nawet jeśli coś powie, to cichutko pod nosem. Nawet nie wiesz jak bardzo chcemy żeby się wreszcie zaczęła odzywać ;)

Tak z dnia na dzień, to się nie uda. Ale jak będziesz usilnie dzień po dniu pracowała nad sobą i próbowała się przełamywać jednak w rozmowie, to zmiana na pewno nastąpi. Ja też w Twoim wieku zaczęłam się ogarniać powoli. Będzie dobrze, tak jak w nicku: trzeba tylko chcieć :)

Mam nadzieje ze kiedys tak sie stanie i powtorze Twoje slowa:) a wtedy mialas jakiegos chlopaka?

fjbdo skoro nie jestes już dziewicą to nie z tobą tak źle. Jesteś otwarta na kontakty seksualne i to się ceni.

jak to podszyw byl