Jestem bardzo zamknięta w sobie.

Aha sorki.

Jak miałam 19 lat. No, ale to nie był dla mnie wtedy jeszcze czas na związek. A następny dopiero po dłuższym czasie.

ja mam tak samo, gdy jestem w większej grupie to prawie w ogóle się nie odzywam, czasem nawet jestem na siebie o to zła, wściekła. A czasem tłumaczę sobie to tak, że skoro mnie kompletnie nie obchodzi to o czym gadaja to po co mam się udzielać i męczyć skoro całkiem mam to gdzieś? Jednak bardzo chciałabym się zmienić i przestać się obwiniać za to czy coś powiedziałam nie tak.

Jeżeli rozmowy nie sprawiają Ci przyjemności, jeżeli nie chcesz się z nikim dzielić swoimi myślami, to sobie po prostu odpuść, bo w przeciwnym wypadku wyjdziesz na kogoś sztucznego. Jeżeli siedzisz ze znajomymi i nagle przychodzi CI do głowy ciekawa myśl, wspomnienie, pomysł to masz dwa rozwiązania: a) mówisz o tym na głos b) zostawiasz to dla siebie Przy czym a) wychodzi w sposób spontaniczny u sangwiników. Oni najczęściej nie biorą pod uwagę opcji b), dlatego też mówią wszystko co im ślina na język przyniesie i uchodzą za gaduły. Byłoby nienaturalne gdybyś, po pierwsze mówiła tylko dlatego żeby mówić, bez względu na to czy chcesz przekazać tą myśl czy nie. Bądź przede wszystkim sobą.

Taaa, jakbym ja chciała zostać sobą, to umarłabym z głodu, bo nie poszłabym w życiu do pracy jakbym chciała pozostać tą nieśmiałą sierotką ;)

z tym, że u mnie trwa to już ponad 15 lat, aż zaczęło mnie to śmieszyć :D

dobre