Czy kobieta w wieku 23 lata to bardzo młoda mama czy wiek już ok?

?

dla mnie ok

myślę że ok a nawet na pewno ;P

Jak najbardziej ja mama 22 i się staram z mężem o dzidzię

ja urodziłam w wieku 22 late teraz mała ma 3 lata i dzis wiem ze nie powtórzyłabym tego za nic w swiecie aby sobie młodosc i normalne zycie zabrałam zatem nie szalej z potomstwem przyjdzie odpowiedni czas kiedys.

kurde ja mam 25 lat i wciąż uważam,ze jestem za młoda:D kompletnie nie czuję instynktu macierzynskiego:)

to zależy w dzisiejszych czasach to jesteś młodą mamą :-) Ja nie znam nikogo kto by się w tym wieku starał. Wszyscy studiowali, bawili się , korzystali z młodości. Niektóre moje koleżanki wpadły, ale mówiły o tym otwarcie. Ja mam 27 lat i dopiero teraz czuję się gotowa na taką odpowiedzialność. Ostatni rok dużo z mężem wychodziłam, wyjeżdąliśmy na wakacje, weekendy. ile się nakorzystaliśmy z życia to nasze :-) Z mojej klasy szkoły średniej 8 osób ma dzieci z 30 :-) Także teraz ludzie później się decydują :-) Ja czuję się przyszłą młodą mamą i że wcześnie się zdecydowałam :-)

Mi się wydaje, że najlepszy wiek na 1 dziecko to taki od 26-29l :)

Hmmm a mi się wydaje, że wiek nie ma tu nic o rzeczy po prostu musisz czuć ze jesteś gotowa, by poświęcić się dla dziecka, bo to nie lada wyzwanie. Niejedna kobieta w twoim wieku juz jest gotowa na potomstwo, jednakże zdażają się nawet 30 latki które nie sa gotowe na dziecko.

fizycznie to najlepszy wiek na dziecko psychicznie niekoniecznie

co to za pytanie ????????? :p

Faktycznie, psychicznie niekoniecznie najlepszy wiek, bo w dzisiejszych czasach ludzie później się starzeją i w związku z tym wobec młodych ludzi wielu ma pobłazliwy stosunek- do 25 rż to jeszcze młodzież, trzeba się wyszaleć, wyszumieć... ludzie też dłużej się uczą, a co za tym idzie- później usamodzielniają... Ja wyprowadziłam się z domu w wieku 20 lat, w wieku 21 wyszłam za mąż, miałam 23 lata jak urodziłam dziecko... i czułam się gotowa na to. Teraz też nie żałuję, uważam że zrobiłam dobrze. Wyszalałam się na 3-4 lata przed wyprowadzką, a i troszkę po, na tyle intensywnie że nie czuję jakiegoś braku teraz ;) Ale większość z naszych znajomych w podobnym wieku, albo starszych, nie planuje jeszcze dzieci i czekają z tą decyzją do ok. trzydziestki... Tyle że my z mężem pracujemy nietypowo, ja szkołę musiałam z niezależnych ode mnie powodów przerwać, mąż zmieniał i dalej się uczy, wiem że moja edukacja- raczej dla własnej przyjemności i satysfakcji- dopiero przede mną i wiem na ile da się zorganizować to z dzieckiem. Jeśli nie masz żadnego zabezpieczenia finansowego, jeszcze się uczysz, zależy Ci na określonej pozycji zawodowej czy w ogóle jest jakikolwiek powód dla którego możesz żałować że zdecydowałaś się na macierzyństwo, może lepiej poczekać...

29 i nawet wtedy nie do końca czułam się gotowa, a co dopiero jak miałam 23 ale to dużo tez zależy od życia. inaczej myślą Ci którzy poszli na studia - im się przedłuża okres młodzieńczy, po studiach dopiero szukają pracy więc też moment nie jest dobry i najczęściej dzieci maja po 30-stce, a inaczej dziewczyny które skończyły jakąś szkołę zawodową lub technikum i pracują od np. 18 roku życia.

ja pierwszego synka urodziłam jak miałam skończone 24 lata. czy to za wcześnie? dla mnie na pewno nie. własnie kończyłam studia (broniłam mgr w 37 tyg ciąży), zaczynałam podyplomowe, z partnerem byliśmy razem od 6 lat, od 4 lat razem mieszkaliśmy. i ja byłam gotowa i on.

ja mam prawie 25 lat i czuję się gotowa, choć faktycznie trochę się boję. Rozpoczynam właśnie starania.

w obecnej dobie to młoda mama, zdecydowanie młoda. Ja jestem po studiach, pracuję. W moim otoczeniu też wszyscy są po studiach. Urodziłam synka mając 25 lat i spośród znajomych byłam drugą najmłodszą mamą. Pierwsza była koleżanka ze studiów. Urodziła mając 22 lata, ale dziecka nie planowała. Ja się cieszę z tej decyzji. Pracę mam nadal. Mam drugie dziecko - córeczkę i obecnie 30 lat. Synek już odchowany, zupełnie inne spojrzenie na świat. Teraz moje koleżanki rodzą swoje pierwsze dzieci, a ja te pierwsze doświadczenia mam już dawno za sobą, co sobie chwalę, bo za drugim razem było duuuuużo łatwiej:)