Rok po przeprowadzce,a ja nie mogę się przyzwyczaić.

Rok temu kupiliśmy mieszkanie w malutkiej miejscowości, przeprowadzając się z dużego miasta w którym mieszkaliśmy 10 lat. Dodam,że mieszkaliśmy w mieszkaniu służbowym, wręcz hotelu robotniczym. Nie stać nas było na kredyt,więc kupiliśmy tam gdzie nas było stać. Dojeżdżam 30 km do pracy, nie mogę się za nic przyzwyczaić. Rozum podpowiada,że to była dobra i rozsądna decyzja. Nie mamy kredytu,żyjemy spokojnie,ale serce krwawi... A może za dużo chcę...

jesteś u siebie, nie tułasz się po cudzych.Czego chcieć więcej:D

Ja w nowym miejscu mieszkam prawie 3 lata. Ale często jako o domu myślę o domu rodzinnym;-) Choć tu mi lepiej, nikt mi nic nie mówi bo to nasze miejsce. Człowiek się przyzwyczaja do miejsc.

Daj sobie jeszcze czasu,to musi potrwać, a zobaczysz ,że za żadne skarby nie przeprowadziła byś się z powrotem. Też tak miałam,bo tęskniłam lub przywiązanie do wszystkiego , a teraz jestem szczęśliwa i nawet jak by mi ktoś zapłacił abym wróciła do miasta to ni za cholery:)

Ja z rodzinnego wybyłam w wieku 19 lat...Dano temu.I praktycznie 10 lat spędziłam w mieści w którym studiowałam. A tu za nic nie czuję się jak u siebie. Wszędzie daleko...

to mija z czasem ,tez tak miałam dobrych parę lat

Tak sobie tłumaczę, to musi potrwać.

Myślę,że kredyt na 30 lat bardziej by bolał. Pewnie docenię to jak stracę prace. Mam bardzo niepewną...

to szukaj pewniejszej, twoj brak stabilizacji zawodowej odbia sie na twoim odczuciu mieszkaniowym

...pewniejszą pracę. Jestem nauczycielką.Skończyłam prócz mgr 3 podyplomówki,więc chciałabym pracować w zawodzie.Tyle,że nie mam znajomości i tak skacze od szkoły do szkoły, gdzie są tylko jakieś vakaty...

Może po prostu takie jest życie i takie je trzeba brać...

Ja po przeprowadzce wiele lat temu nadal myślę, że jedyny dom, to był mój dom rodzinny :) jestem sentymentalna i nijak nie mogę się przyzwyczaić :) jak ktoś mi coś mówi, a wiesz, na twojej ulicy ostatnio.. to myślę wtedy o mojej poprzedniej ulicy :)

Za rodzinnym ze względu na ojca akloholika nie tęsknię,ale do wsi za nic nie mogę się przekonać:(.

Ja zazdroszczę ci wyprowadzi w wieku 19 lat i nowego miejsca zamieszkania :( Ja nadal pomimo 27 lat mieszkam z rodzicami,dziadkami i wujostwem. Nie stać mnie na mieszkanie, bo od 4 lat nieustannie szukam pracy.

Ja zazdroszczę ci wyprowadzi w wieku 19 lat i nowego miejsca zamieszkania :( Ja nadal pomimo 27 lat mieszkam z rodzicami,dziadkami i wujostwem. Nie stać mnie na mieszkanie, bo od 4 lat nieustannie szukam pracy.

Ja zazdroszczę ci wyprowadzi w wieku 19 lat i nowego miejsca zamieszkania :( Ja nadal pomimo 27 lat mieszkam z rodzicami,dziadkami i wujostwem. Nie stać mnie na mieszkanie, bo od 4 lat nieustannie szukam pracy.

W wieku 19 lat wyprowadziłam się na studia...Do akademika.A własnego "M"dorobiliśmy się w okolicach 30 ;).

Kto jeszcze tak ma? Dojazdy 30 km do pracy i "ludzi" też mi nie pomagają...Czuję się sfrustorowana...

Kto jeszcze tak ma? Dojazdy 30 km do pracy i "ludzi" też mi nie pomagają...Czuję się sfrustrowana...

Kto jeszcze tak ma? Dojazdy 30 km do pracy i "ludzi" też mi nie pomagają...Czuję się sfrustrowana...

Ja niedługo się przeprowadzam i na pewno nie będę tęskniła za obecnym miejscem zamieszkania.

Tęsknota to pewnie kwestia indywidualna.Ja przyzwyczaiłam się do większego miasta.Nie jestem osobą rozrywkową,ale w każdej chwili mogłam wyskoczyć na kawę z koleżankami, do kina, na spacer.A na wsi-ludzie wścibscy (poradziłam sobie już z tym), koszmarne dojazdy do pracy. Niedziela na kafe zamiast w kinie, czy kawiarni.Buuuu

doskwiera tobie samotnosc to poszukaj jakis kolezanek, znajomych