Po jakim czasie bycia razem mijaja motylki...?

....w brzuchu. Ze zycie razem robi sie normalna sprawa....? jejjj jak ja tesknie za tym zakochaniem i idealizowniem milosci...

różnie, statystycznie od 6 m-cy do 2 lat Rada na to jest jedna: zmień obiekt i zakochaj się od nowa; pamiętaj: "kocha się raz, potem drugi i trzeci i znów"

to zależy czy ludzie się starają. jak się nie starają motylki bardzo szybko odlatują

No i tak cale zycie sie zakochiwac...Kocham mojego partnera tylko to juz jest takie bardziej okielznane uczucie, ktore juz mi nie przyslania calego swiata jak na poczatku...

Ja po 9 latach razem nadal mam motylki :)

Dobrze, że masz świadomość przemijania. Nie ma wielkiej namiętnej miłości przez 30 lat. Ludzie się zmieniają, biochemia mózgu również. Jednak nie bój się. Jeśli dobrze sobie poukładasz życie, to w zamian za mniejszy płomień miłości możesz zdobyć inne dary. Z czasem np. wiesz jak rozśmieszyć partnera. Wiesz dobrze jak poznać jego nastrój. Wiesz kiedy potrzebuje wsparcie, kiedy potrzebuje samotności. Nabierasz więcej szacunku (jeśli go sobie dajecie). Wzrasta też zaufanie.

Po 9 latach????to jest mozliwe?????piszac "motylki" chodzilo mi o dreszcze gdy jest blisko, o zachwycanie sie kazdym jego gestem, usmiechem, taki stan upojenia troche....patrzenie sie jak spi i cieszenie sie do samej siebie....takie tam...

Ogolnie moj zwiazek jest udany, mieszkamy ze soba od kilku miesiecy, nie klocimy sie, czasem jakies tam sprzeczki, potrafimy ze soba rozmawiac, przymykac oko na drobne potkniecia, potrafimy razem sie napic, smiac, powyglupiac....ale to juz jest takie codzienne, nie ma tej calej otoczki i zachwycenia soba....a jestesmy dopiero pol roku...

No ok, może nie 24/dobę, ale np często umawiamy się gdzieś po pracy na obiad (mieszkamy razem) i np jak czekam na niego w restauracji, to czuję się jak nastolatka przed randką :D Ale ogólnie często się całujemy, podrywamy, ciągle chodzimy za rękę, patrzymy sobie w oczy. Do tej pory głaszcze mnie po włosach jak zasypiam, a ja kiedy budzę się wcześniej patrzę jak śpi. Oczywiście czasem się spinamy, mamy gorsze dni ale ogólnie naprawdę jest świetnie. To możliwe :)

No to gratuluje...jej ciekawe co bedzie u mnie za 9 lat...a maci dzieci?

Ale ten pomysl z randkami, gdy spotykacie sie w danym miejscu a nie idzieie tam razem bardzo mi sie podoba:-)dodaje nutke takiej swiezosci...

Ja wiem ze to wlasciwy partner, innego nie chce!!!!tylko brakuje mi tych ochow co byly na samym poczatku:-(

mamy córkę 7letnią ale to raczej bez znaczenia :) Ale wiesz, to nie przyszło samo - oboje o to dbamy, oboje się staramy uszczęśliwiać się wzajemnie. Nie jest też tak, że mamy ciągle różowe okulary i jesteśmy niedojrzali czy coś - oboje jesteśmy po 30, prowadzimy normalne, samodzielne, dorosłe życie, dom, mamy odpowiedzialną pracę. A rozmawiałaś ze swoim partnerem o tym, czego Ci brakuje? Może sama spróbuj coś zainicjować, jakiś wyjazd, mile spędzony weekend żeby dawne uczucia odżyły? Może musisz mu też przypomnieć, jak fajnie było na początku i że długodystansowy związek wcale nie musi oznaczać rutyny i nudy?

a zmiana partnera raczej nic nie da, w następnym związku będzie to samo :) Skoro go kochasz, a on kocha Ciebie trzeba się po prostu przełamać, porozmawiać o tym i spróbować we dwoje dokopać się do tego, co zgubiliście gdzieś po drodze :)