I zostałam sama...

Cieszę się, że mogę tu napisać :) Przymajmniej się wykrzyczę jakoś.Dusza pęka ale wiem, że jutro będzie lepiej.Nie chcę aby się do mnie już odzywał, nie chcę aby mnie nękał psychicznie, prosił o sopotkania.Nie jest konkretny, nigdy nie był.Zawsze jakaś niepoewność.Powinnam się cieszyć, że nie mamy dziecka i nie jestesmy obciążeni wspólnie żadnym kredytem bo wtedy to bym miała dopiero masakrę :)

:(

Dzień kolejny... Mam nadzieję, że będę silniejsza niż wczoraj :) :) :(

Kolejny wieczór w samotności... :( W telefonie cisza... Może to i dobrze? :(

Dziś była tragedia...Cały dzień chodziłam przygnębiona...Najchętniej pobiegłabym do niego teraz ale wiem, że to jest niemożliwe ... Tak mi zle, smutno i pusto.

Chcę aby ten stan minął. Chcę aby słońce znów zaświeciło i przestał padać ten pieprzony deszcze.Chcę się znów czuć lekko, chcę być wesoła :(

Taka byłam odważna przedwczoraj, taka mądra..że ja już nie będę płakała, że już nie będzie mi smutno, będę twarda i stanowcza, a teraz co?! Wróciłam z tej pieprzonej pracy i katuje się myślami... Przecież już dawno ma mnie w tyłku, od dawna mnie miał... Idę otworzyć piwo :(

umrę...umrę... :(

To jeden z tych pieprzonych weekendów, które zawsze spędzaliśmy razem, a teraz nie ma nic :( Dlaczego ja? :( :( :( Jak mam to przetrwać? bo nie potrafię... :(

dziunia :) ja cie rozumiem naprawde, to ciezkie ale jak masz sie szanowac to musisz byc silna! na poczatku zawsze jest najciezej ,dasz rade :)