jak sobie poradzic z 9 latka

Porozmawiaj z dzieckiem. Jeśli rodzice są tak głupi i ślepi na krzyk dziecka, to nie pozostaje Ci nic innego jak porozmawiać z nią. Powiedz jej, że ją bardzo lubisz, że chciałabyś z nią spędzać czas, że jest zdolną i mądrą dziewczynką (wiesz coś miłego, bo pewnie nie dostaje tego od rodziców). Ale opisz dokładnie jakie zachowanie Cię zniechęca i powoduje, że mam ochotę uciec. Spokojnie opisz co robi niewłaściwie. Możecie np. przygotować 2 kartki papieru - czerwoną i zieloną. Na czerwonej możecie napisać co robi źle i czego nie akceptuejsz, a na zielonej co jest dobre i co Ci się podoba. I powieście gdzieś w domu, żeby miała na widoku, np. w jej pokoju nad biurkiem, albo na lodówce. Powiedz, że jeśli każdego dnia zrobi więcej dobrych rzeczy od złych będziesz z niej bardzo dumna i pochwalisz ją przed rodzicami, a oni w nagrodę zabiorą ją na spacer/ do aquaparku/ etc. Może poskutkuje.... Ja jestem mamą, nie mam żadnego wykształcenia kierunkowego jeśli chodzi o pedagogikę, ale widzę, że większość dzieci potrzebuje miłości, uwagi i granic. Wrzaskiem rzadko można osiągnąć cel. Dzieci chcą uczestniczyć w życiu, w tym co dzieje się dookoła i trzeba im jak najwięcej tłumaczyć, żeby nie czuły się bezwolnymi przedmiotami naszych harmonogramów, ale naszymi partnerami do rozmowy, ważnymi i kochanymi. SIę rozpisałam ....

Porozmawiaj z dzieckiem. Jeśli rodzice są tak głupi i ślepi na krzyk dziecka, to nie pozostaje Ci nic innego jak porozmawiać z nią. Powiedz jej, że ją bardzo lubisz, że chciałabyś z nią spędzać czas, że jest zdolną i mądrą dziewczynką (wiesz coś miłego, bo pewnie nie dostaje tego od rodziców). Ale opisz dokładnie jakie zachowanie Cię zniechęca i powoduje, że mam ochotę uciec. Spokojnie opisz co robi niewłaściwie. Możecie np. przygotować 2 kartki papieru - czerwoną i zieloną. Na czerwonej możecie napisać co robi źle i czego nie akceptuejsz, a na zielonej co jest dobre i co Ci się podoba. I powieście gdzieś w domu, żeby miała na widoku, np. w jej pokoju nad biurkiem, albo na lodówce. Powiedz, że jeśli każdego dnia zrobi więcej dobrych rzeczy od złych będziesz z niej bardzo dumna i pochwalisz ją przed rodzicami, a oni w nagrodę zabiorą ją na spacer/ do aquaparku/ etc. Może poskutkuje.... Ja jestem mamą, nie mam żadnego wykształcenia kierunkowego jeśli chodzi o pedagogikę, ale widzę, że większość dzieci potrzebuje miłości, uwagi i granic. Wrzaskiem rzadko można osiągnąć cel. Dzieci chcą uczestniczyć w życiu, w tym co dzieje się dookoła i trzeba im jak najwięcej tłumaczyć, żeby nie czuły się bezwolnymi przedmiotami naszych harmonogramów, ale naszymi partnerami do rozmowy, ważnymi i kochanymi. SIę rozpisałam ....

ona potrafi na czerwonym swietle wbiec choc mowie jej milion razy ze ma czekac, zawsze sprawdzac na drodze czy nic nie jedzie. Do tej pory na szczescie w ostatniej chwili ja lapalam, pozniej dziewczyna do mnie, ze to moja wina bo nie powiedzialam jej, ze jest czerwone i tak za kazdym razem. Wtedy jej tlumacze, ze ma 9 lat, ze jest duza dziewczyna (ja w jej wieku sama jezdzilam do szkoly), ze musi uwazac i oczy ma od tego zeby widziec co sie dzieje na drodze. Jednak nic do niej nie dociera.

Porozmawiaj z dzieckiem. Jeśli rodzice są tak głupi i ślepi na krzyk dziecka, to nie pozostaje Ci nic innego jak porozmawiać z nią. Powiedz jej, że ją bardzo lubisz, że chciałabyś z nią spędzać czas, że jest zdolną i mądrą dziewczynką (wiesz coś miłego, bo pewnie nie dostaje tego od rodziców). Ale opisz dokładnie jakie zachowanie Cię zniechęca i powoduje, że mam ochotę uciec. Spokojnie opisz co robi niewłaściwie. Możecie np. przygotować 2 kartki papieru - czerwoną i zieloną. Na czerwonej możecie napisać co robi źle i czego nie akceptuejsz, a na zielonej co jest dobre i co Ci się podoba. I powieście gdzieś w domu, żeby miała na widoku, np. w jej pokoju nad biurkiem, albo na lodówce. Powiedz, że jeśli każdego dnia zrobi więcej dobrych rzeczy od złych będziesz z niej bardzo dumna i pochwalisz ją przed rodzicami, a oni w nagrodę zabiorą ją na spacer/ do aquaparku/ etc. Może poskutkuje.... Ja jestem mamą, nie mam żadnego wykształcenia kierunkowego jeśli chodzi o pedagogikę, ale widzę, że większość dzieci potrzebuje miłości, uwagi i granic. Wrzaskiem rzadko można osiągnąć cel. Dzieci chcą uczestniczyć w życiu, w tym co dzieje się dookoła i trzeba im jak najwięcej tłumaczyć, żeby nie czuły się bezwolnymi przedmiotami naszych harmonogramów, ale naszymi partnerami do rozmowy, ważnymi i kochanymi. Się napisałam :D

ona potrafi na czerwonym swietle wbiec choc mowie jej milion razy ze ma czekac, zawsze sprawdzac na drodze czy nic nie jedzie. Do tej pory na szczescie w ostatniej chwili ja lapalam, pozniej dziewczyna do mnie, ze to moja wina bo nie powiedzialam jej, ze jest czerwone i tak za kazdym razem. Wtedy jej tlumacze, ze ma 9 lat, ze jest duza dziewczyna (ja w jej wieku sama jezdzilam do szkoly), ze musi uwazac i oczy ma od tego zeby widziec co sie dzieje na drodze. Jednak nic do niej nie dociera.

Porozmawiaj z dzieckiem. Jeśli rodzice są tak głupi i ślepi na krzyk dziecka, to nie pozostaje Ci nic innego jak porozmawiać z nią. Powiedz jej, że ją bardzo lubisz, że chciałabyś z nią spędzać czas, że jest zdolną i mądrą dziewczynką (wiesz coś miłego, bo pewnie nie dostaje tego od rodziców). Ale opisz dokładnie jakie zachowanie Cię zniechęca i powoduje, że mam ochotę uciec. Spokojnie opisz co robi niewłaściwie. Możecie np. przygotować 2 kartki papieru - czerwoną i zieloną. Na czerwonej możecie napisać co robi źle i czego nie akceptuejsz, a na zielonej co jest dobre i co Ci się podoba. I powieście gdzieś w domu, żeby miała na widoku, np. w jej pokoju nad biurkiem, albo na lodówce. Powiedz, że jeśli każdego dnia zrobi więcej dobrych rzeczy od złych będziesz z niej bardzo dumna i pochwalisz ją przed rodzicami, a oni w nagrodę zabiorą ją na spacer/ do aquaparku/ etc. Może poskutkuje.... Ja jestem mamą, nie mam żadnego wykształcenia kierunkowego jeśli chodzi o pedagogikę, ale widzę, że większość dzieci potrzebuje miłości, uwagi i granic. Wrzaskiem rzadko można osiągnąć cel. Dzieci chcą uczestniczyć w życiu, w tym co dzieje się dookoła i trzeba im jak najwięcej tłumaczyć, żeby nie czuły się bezwolnymi przedmiotami naszych harmonogramów, ale naszymi partnerami do rozmowy, ważnymi i kochanymi. Się napisałam :D

Porozmawiaj z dzieckiem. Jeśli rodzice są tak głupi i ślepi na krzyk dziecka, to nie pozostaje Ci nic innego jak porozmawiać z nią. Powiedz jej, że ją bardzo lubisz, że chciałabyś z nią spędzać czas, że jest zdolną i mądrą dziewczynką (wiesz coś miłego, bo pewnie nie dostaje tego od rodziców). Ale opisz dokładnie jakie zachowanie Cię zniechęca i powoduje, że mam ochotę uciec. Spokojnie opisz co robi niewłaściwie. Możecie np. przygotować 2 kartki papieru - czerwoną i zieloną. Na czerwonej możecie napisać co robi źle i czego nie akceptuejsz, a na zielonej co jest dobre i co Ci się podoba. I powieście gdzieś w domu, żeby miała na widoku, np. w jej pokoju nad biurkiem, albo na lodówce. Powiedz, że jeśli każdego dnia zrobi więcej dobrych rzeczy od złych będziesz z niej bardzo dumna i pochwalisz ją przed rodzicami, a oni w nagrodę zabiorą ją na spacer/ do aquaparku/ etc. Może poskutkuje.... Ja jestem mamą, nie mam żadnego wykształcenia kierunkowego jeśli chodzi o pedagogikę, ale widzę, że większość dzieci potrzebuje miłości, uwagi i granic. Wrzaskiem rzadko można osiągnąć cel. Dzieci chcą uczestniczyć w życiu, w tym co dzieje się dookoła i trzeba im jak najwięcej tłumaczyć, żeby nie czuły się bezwolnymi przedmiotami naszych harmonogramów, ale naszymi partnerami do rozmowy, ważnymi i kochanymi.

Dziekuje truskawkowo truflo, pomysl bardzo fajny, ale ja nie mam autorytetu u dzieciaka. gdybym ja o to poprosila puknela by sie w glowe jak to ma w zwyczaju pokazywac na mnie. Ja nie jestem rodzicem nie moge jej dac milosci, moge sie nie zajac jak najlepiej potrafie.

Przepraszam za tyle wpisów, ale kafe u mnie szwankuje :/

Przepraszam za tyle wpisów, ale kafe u mnie szwankuje :/

Czyli przypadek beznadziejny? A są takie w ogóle? Przecież to nie jest patologiczna rodzina z biciem, alkoholem, molestowaniem seksualnym, przemocą psychiczną......A co z tym dzieckiem będzie za parę lat kiedy wejdzie w okres dojrzewania??! Przepadnie w złym towarzystwie...

Może powinnaś zgłosić ten problem jakiejś instytucji dbającej o dobro dziecka? Przecież rodzice mają prawny obowiązek zajmować sie dzieckiem i dbać o jego potrzeby tak materialne jak i psychiczne.... Dzieciak jest ewidentnie zaniedbany.

truskawkowo truflo, ty jestes dobra mama i dbasz o swoje dziecko, dla innych mam tylko kariera jest wazniesza. Mysla, ze wszystko mozna kupic za pieniadze. Za pare lat bedzie z nia tylko gorzej to fakt. Co ja moge zglosic? ze dziecko jest z rodziny dyrektorow, ze zajeci sa kariera? ich si enie zmieni