Samotność i brak satysfakcjonującego życia towarzyskiego

Mam niecałe 24 lata i czuję się cholernie nieszczęśliwa. Cierpię na depresję i fobię społeczną, mam za sobą trudne przeżycia, zawaliłam studia, a co chyba najgorsze - jestem bardzo samotna i to determinuje klęski w innych dziedzinach życia. Nie chodzi mi jednak o faceta, a o znajomych. Nigdy nie byłam zbyt lubiana przez innych. Co prawda zawsze były w moim życiu jakieś jednostki, z którymi byłam bliżej, ale większość z nich to były zwyczajne wampiry emocjonalne ukryte pod maską szarych myszek albo inne niezbyt ciekawe przypadki. Nigdy nie byłam zadowolona z tego, jak wygląda moje życie towarzyskie - jakieś jałowe kontakty na zasadzie "hej? co słychać?" już dawno przestały mnie cieszyć. Zdaję sobie sprawę z tego, że mogłam odstraszać fobią, ale teraz już jestem na terapii grupowej, pracuję nad sobą, nadrabiam zaległości... Myślałam, że to pomoże mi w pozyskaniu nowych znajomości i w odzyskaniu straconych szans, ale ludzie ciągle są do mnie źle nastawieni i mają mnie gdzieś.

ludzie generalnie mają gdzieś wszystko co im nieprzydatne takie zycie

ja tez mam fobie, 28 lat i nigdy nie miałem dziewczyny

Powinnam się już z tym pogodzić, ale kurwa mać, nie za bardzo umiem. Chciałabym mieć więcej ludzi wokół.

zajmij się zarabianiem kasy to cie wyleczy z tej fobji jak kiedyś mnie kasa i przyjemności ważniejsze od ludzi oni i tak przyłażą tylko jak czegoś chcą zamiast o nich myśleć zadbaj o siebie i swoje przyjemności

rozumiem Cie doskonale, też nie poszło ze studiami, mam pracę której nienawidzę, nie mam za bardzo przyjaciół 2 lepszych kolegów, nie widzę żeby miało się coś zmienić, ludzie gdzieś wychodzą a ja siedzę w domu i sobie myślę co ze mną nie tak że jestem takim nieudacznikiem, ehh

Wyobraź sobie, że próbowałam skupić się na zarabianiu forsy, zapełnić sobie czymś te braki, ale i tak nic to nie dało. Samotność, jaką przeżywam, prowadzi mnie do śmierci.

Nikomu nie jestem potrzebna na tym świecie...

nie przesadzaj!!

Mam już tego wszystkiego dosyć. Dlaczego tak niewiele znaczę dla innych, czemu nikt mnie nie widzi?

może jesteś chuda :)

Nie przesadzam. Piszę dokładnie tak, jak czuję. Gdybym umarła, nikt nie zauważyłby mojego odejścia...

o matko ale maruda- dlaczego na siłę chcesz być dusza towarzystwa?? Bo w Bravo napisali że to jest cool i tak trzeba?? Ile ty masz lat? wydaje się tobie że nie ma nic wazniejszego od posiadania stada watpliwej jakości "przyjaciół" Za chwile kazdy z nich załozy rodzinę a ty będziesz przeżywała dalej. Poszukaj faceta, fajnej pracy i juz nie będziesz sama. @ koleżanki to i tak dużo - czego ty chcesz?? Zycie jak w amerykańskim serialu?? Obudz się i nie jęcz

Nie chodzi mi o to, żebym była jakąś duszą towarzystwa, a o to, żebym miała jakichś właściwych ludzi obok siebie.

Boli mnie to dlatego, że ciągle wracam do pustego mieszkania i co noc rozmyślam dlaczego jestem takim nieudacznikiem... Facet - nie chcę żadnego faceta. Wolę przyjaciół.

zajmij sie zarabianiem pieneidzya niesiedzisz w domu i rozmyslasz nad swoim zyciem

Przecież chodzę do pracy, mam kasę... Tylko po co, skoro wszystko przestało mnie cieszyć?

A inne fobiki? Mówisz, że chodzisz na terapię - nie poznałaś tam nikogo?

Kupuję coraz większych rozmiarów wibratory a i one nie są w stanie już mnie radować. Nie czuję sensu życia

Mam znajomych na terapii, ale tam jest zasada, że nie wolno zacieśniać kontaktów na gruncie prywatnym, więc widujemy się tylko tam.

Nie podszywaj się pode mnie, idioto.

Aha. A jak skończycie terapię to ta zasada nadal obowiązuje?

Nie, potem już można się spotykać. Niemniej chciałabym poznać też innych ludzi... tylko gdzie?

a tu na forum wyzywasz ludzi? ale jestes zryta nie dziwie sie że nikt cie nie lubi :D

Cóż...ja znajomych poznaję na forach tematycznych związanych z moim hobby. A może po skończeniu terapii skompletuj ekipę z tych, którzy najbardziej przypadli Ci do gustu i wychodź na koncerty, imprezy plenerowe, tego typu rzeczy. Albo zapisz się na jakieś zajęcia sportowe - aerobic, zumba, spinning?

Nikogo nie wyzywam, chyba że podszywa. Napisałam z prośbą o pomoc, a ktoś se jaja robi.

Chodzę już na warsztaty plastyczne w jednym miejscu, poznałam tam kilka osób i są naprawdę okey, ale też nie są to jakieś głębsze przyjaźnie. Spotykamy się raz na jakiś czas, nic to ze sobą nie niesie.

Jeśli chodzi o głębsze kontakty, to musisz się uzbroić w cierpliwość - mam już trzy dychy na karku, a przyjaciela tylko jednego. Przyjaźń to w dzisiejszych czasach towar rzadszy od jednorożca;)

Na to wygląda;) Niby znam dużo osób, a przyjdzie co do czego to nie ma do kogo gęby otworzyć wieczorem. Kiedyś miałam jakieś koleżanki, czasem wychodziłyśmy, ja rzecz jasna bardzo się zaangażowałam, a one po jakimś czasie znalazły sobie nowych kompanów. Dlaczego?

Znalazły nowych kompanów, czyli co - odcięły się definitywnie? Bo może było tak, że one znalazły nowych kompanów, ty ze swojej strony też nie starałaś się zachować kontaktu i jakoś tak samo się rozlazło?