Samotność i brak satysfakcjonującego życia towarzyskiego

babo bo wieczorem to do swojego mena powinnas gebe otwierac - taka jest kolej rzeczy ze z czasem inne rzeczy sa wazne a tobie sie wydaje ze cały czas bedziesz z kolezankami sie spotykać - one pozakladaja rodziny i tyle. Zadbaj o swoje zycie osobiste poki czas

Robiłam wiele, żeby utrzymać te kontakty. Dzwoniłam, pomagałam itp. Ale i tak przegrałam z nowymi, atrakcyjniejszymi osobami. Chłopa powiadasz - no cóż, był taki jeden, który mi się podobał, wiązałam z nim pewne nadzieje, ale on oczywiście też mnie olał.

Ogólnie to mam dość... Nic mi nie wychodzi, jestem taka nieżyciowa, nieśmiała, nie przyciągam ludzi. Odkąd wyszła na jaw moja choroba psychiczna, ludzie jeszcze bardziej zaczęli się odsuwać...

ja mam gorzej nawet jak kogos poznam w sensie dziewczyne to i tak mam za malego fiuta i ze mna nie zosrtanie za zadne skarby juz z samego tylko tego powodu nei wspoaminajac o innych wadach

Mnie też nikt nie chce. Może i mam urodę, ale co z tego, skoro w oczach większości jestem skreślona przez zaburzenia, na jakie cierpię. Od pewnego czasu na próżno staram się wołać o pomoc. Niestety nikt się nie interesuje, że jestem na krawędzi.

ale ględzisz, ja też miałam problemy, nieśmiałośc, fobie itp itd ale zaczełam żyć, załatwiać swoje sprawy bo nikt za mnie żyć nie bede i jestem takaa jaka zawsze chciałam byc, telefon sie urywa, codziennie z kims wychodze jest super a ty jestes jakas ciezka, nawet jak sie czyta to to widać jakas jestes taka nie bardzo

Yagiellonka, a możesz powiedzieć coś więcej, na czym to zalatwianie spraw polegało? Odzywał as się do ludzi zamiast na nich czekać np?

dladobrychkobiet.wordpress.com