Zdradził mnie a ja głupia płacze

Jestesmy malzenstwem od 5 lat. Nie wrocil na noc do domu. Rano przyszedl cały roztrzesiony i juz wiedzialam...siedze u rodzicow i placze zamiast sie usmiechnac i isc dalej a jego kopnac w dupę

Macie dzieci?

Myślę, że kopnięcie w dupę nic nie pomoże.

praktykowane przez babska na kafe "wybaczenie" :D

Ja Ci powiem tak. Nie wybaczaj mu zdrady na pewno. Ja uważam, że w związku czy małżeństwie można razem przejsc przez wiele rzeczy, miec dużo wzlotów i upadków i wspierac się nawzajem wyciągając nawet z największych, że tak powiem brzydko 'gównien', ale zdrada to jest po prostu brak lojalności i szacunku dla wspólnie przeżytych chwil lepszych czy gorszych, tak się zachowuje partner życiowy, przyjaciel z którym masz isc przez życie? Nigdy nie zrozumiem kobiet, które wybaczają zdradę, to jest wg mnie jak plucie w twarz. Tak samo wiele moich znajomych np rozstają się, są w związkach z kimś innym i znowu do siebie wracają - ja bym już nie wróciła, cały czas bym myślała jak dotykał inną. Dasz sobie radę, powyjesz parę dni a później wyjdziesz do ludzi. Jak macie dzieci to przecież są tak absorbujące, że cały dzień masz juz wypełniony, jak nie macie to sama sobie czas wypełnij, posprzątaj mieszkanie,może przemeblowanie, zrób sobie paznokcie, idź do fryzjera, zrób coś co dawno odwlekałaś, jak będziesz coś robic to nie będziesz o nim myślec, zapełnij sobie czymś czas - ja tak zawsze robię, nie mam wtedy czasu myślec o czymś co mnie boli.

Nie mamy dzieci i teraz myślę, że dobrze że ich nie mamy bo bysmy byli na zawsze ze soba zwiazani a tak to droga wolna. Nie wybacze mu tego - nie ma mowy. Musze tylko sie wyplakac. Pewnie sie do tej zdrady przycyznilam bo wiadomo 2 strony pracuja na udany zwiazek. Nasz sie posypał jak poroniłam w 8 miesiacu ciazy i pozniej juz mi sie nie chciało dbac o męża tylko o siebie samą. I on pewnie to poczuł.

Ale nie możesz się obwiniac, w takich sytuacja powinien z Tobą usiąsc i porozmawiac, przeczekac najgorszy czas, a nie leciec do innej żeby się dowartościowac. Daj spokój, dobrze, że wyszło jaki z niego był 'wspaniały' partner.

Rozmawialiśmy o tym dużo tylko ja nie chciałam o tym rozmawiać a on cierpiał i czuł jakby był z tym wszystkim sam. Uczucia i emocje pokazywał na zewnątrz a ja płakałam w samotności gdy nie widział. Oddalilismy się od siebie - najpierw sex byl ale tylko fizyczny bez emocji a pozniej w ogole nie było seksu, nie chciałam mu dać ciepła i miłości. Jak mam się nie obwiniać skoro to nie tylko jego wina.

och och och

niezwykle tragicznego, to Wasza wspólna trauma i to nie tłumaczy

* to go nie