Mam tyle problemow ze chyba sie powiesze

btw. i to nie tak, ze ja poddalam sie od razu. walczylam, probowalam wiele wiele razy. nadal mam iskierke nadziei i daltego odwlekam to o czym mysle, poki co.

dobry sposobie, a może coś wiem?

jest dobry sposob ktory mam Pewnie zaraz modki mi skasują topik, jesli nie chcesz podawać kontaktu to stworz na chwilę chociaz jakies falszywego maila czy gg bo musze o pare rzeczy zapytac

co niby jest takim dramatem, że chcesz sobie życie odbierać?

ale ja Ci autorko nie podam zadnego przepisu na skutecznego samoboja. zapomnij o tym. nie chce Cię miec na sumieniu

i tak mnie nie znasz:) a poza tym chcialam sie o kilka innych rzeczy dowiedziec

jest dobry sposob ktory mam zrozum człowieku ze ja wlasnie wiem co znaczy miec problem ale jest z niego wyjscie, mniej lub bardziej pomocne i to zawsze ale jest wyjscie, chyba nie po to ktos dał wam zycie zeby teraz odchodzic i zostawić bol rodzinie, co z tego ze umrzesz i masz wszystko w dupie? no najlepiej to tak zrobic, pewnie. tylko pomysl ze ktos moze bardzo bardzo cierpieć z tego powodu.

peeeeeeeeeeeewnieee :D daj satysfakcję wszystim w koło, żeś taka dupa ;) dziewczyno! bierz życie za bary a nie uciekaj! Potzebujesz rady psychloga! Zanim się targniesz na siebie i posrasz papiery pobytem w psychiatryku na oddziale zamkniętym - udaj się do psychologa - niech ci pomoże otworzyć oczy!

ile masz lat i co to za problem?

klimat lat dziwięć zero jestes jedyna osoba tutaj ktora uwaza tak samo jak ja ;) wszyscy mnie obsmarowali ze ja o zyciu nic nie wiem i o problemach a to dlatego ze stwierdzilam ze zycie jest zbyt piekne na takie czyny

w takim razie kto jest wiekszym egoista? ja - bo zakoncze to czego nie chce i bede faktycznie miec spokoj, ale sprawie rodzinie bol? czy np. rodzina - ktora nie ma ze mnie zadnego pozytku procz tego, ze mnie kocha; ale jakby nie bylo wywiera presje na mnie nie pozwalajac mi robic co chce - w tym takze decydowac o tym czy mam ochote zyc, czy tez nie? decyzja u wielokrotnego samobojcy o przerwaniu zycia jest na prawde mocno przemyslana, takze to nie jakies widzimisie

a ja mam w dupie czy ktos bedzie sie cieszyl z mojej smierci czy tez nie nie mam problemu,mam problemy...nawarstwiajace sie przez lata psycholog nic nie da, jestem w takim stanie ze nic mi nie pomoze , bralam leki i niby jest ciut lepiej ale do normalnosci mi bardzo daleko, jest ogromna przepasc

dobry sposob To jak?

bez sensu w ogole od tego odciagac,bede chciala to i tak to zrobie, znajde sposob i czas wiec szkoda waszego czasu i produkowania sie