Izoluje swoje dziecko..........

Urodzilam miesiac temu i po wyjsciu ze szpitala stałam sie jakas nienormalna...nie pozwalam nikomu odwiedzac dziecka po za rodzicami bo boje sie ze przyniosa chorobe jakas....jak znajoma byla u mnie i kichła to pół godz wietrzylam pokój - na szczepienie boje sie isc bo sa w przychodni chorzy ludzie...nie mowiac ze wychode z małym na spacer tylko do parku-gdzie nie mam stycznoscii z nikim ,jak maz złapał katar to nie miał prawie wcale stycznosci z dzieckiem... odwaliło mi totalnie i nie wiem jak z tego wybrnąć...:(.

no odwaliło odwaliło - prawda jest taka że dziecko musi mieć kontakt jakiś z bakteriami, wirusami itd, nie jakiś wielki i z mega chorymi ale taki normalny bo dopiero potem zacznie ci chorować .. ps. co to za przychodnia że dzieci do szczepienia są razem z chorymi? u mnie to są dwie różne cześci budynku żeby dzieci niemiały styczności z zarazkami

u mnie w okolicy są 2 przychodnie i w obu są oddzielnie poradnia dla dzieci zdrowych (do szczepienia,"przeglądy") i chorych. a jeśli chodzi o kontakt z zarazkami to dziecko ma je przez cały czas i lepiej go tak całkowicie nie izolować bo potem może poważnie zachorować. znam kobietę co urodziła na jesieni. wogóle z dzieckiem nie wychodziła bo zimno itp. wyszła dopiero na wiosne i dziecko po pierwszym spacerze zapalenia płuc dostało.

że jeśli chcesz, by dziecko było zdrowe, MUSISZ narażać je na kontakt z zarazkami. Do ludzi, zwierząt, na dwór! Inaczej w przedszkolu czy szkole jedna bakteria je ZABIJE.

Nie sądzę, aby autorce "odwaliło"... Nie chodzi o kompletną izolację przedszkolaka, a o dziecko miesięczne.... Ja mam dwoje dzieci. Tuż po urodzeniu starszego dziecka byłam bardzo osłabiona i chorowałam non stop przez 5 miesięcy. Chodziłam w maseczce, żeby maleńkiego dziecka nie zarażać i wszystko było ok. Weźcie pod uwagę, że leczenie takiego dziecka jest trudne, więc nie ma co narażać na zarażenie. Teraz to kilkuletni chłopiec i jest ok. Z młodszą było inaczej. Niestety uwierzyłam, ze "obroni się" i przeszła wirusowe zapalenie oskrzeli mając 2 miesiące.... Ogólnie moje zdanie jest takie, że wiadomo do przychodni chodzę, między ludzi chodzę, pozwalam na kontakt z róznymi osobami, ale jeśli ktoś jest przeziębiony to nie pozwalam na żaden kontakt małej z taką osobą. Sama też jak się przeziebię, zakładam maskę. Od chorych malenkie, kilkumiesięczne dziecko trzeba izolować, chyba, że chce się mieć kłopoty.

ty jestes nienormalna w ten sposob krzywdzisz dziecko potem wyjdzie na dwor i bedzie lapac kazdego wirusa

i jesz w masce? Jak nie, to o kant dupy taką ochronę.

Nie o kant d.... Z maską chodzi o to, żeby nie kichać i prychać na dziecko i jest to bardzo dobra ochrona. Autorka mówiła, że chodzi na spacery. Ja również i zabieram dziecko w różne miejsca. Nie mam fobii przed kontaktem dzieci z różnymi ludźmi, ale z chorymi tak.

Wiesz co ,jestes jeszcze w pologu,twoje hormony sa w stanie dalekim od normalnosci. Mysle,ze za jakis mieaiac troszke ci przejdzie,a potem po paru miesiacach juz bedzie normalnie-albo w miare normalnie.

Autorko nie przejmuj się, takie z pozoru dziwne zachowania są jednak normalne. Jesteś miesiąc po porodzie - urodziłaś właśnie swoje dziecko i normalne jest że chciałabyś ochronić maleństwo przed "całym złem tego świata" i zarazkami :) Ale pocieszę Cię.. raz, że to minie, a dwa, że i tak dziecka nie ochronisz przed zarazkami - ono cały czas ma kontakt z bakteriami, wirusami, grzybami - to wszystko jest w powietrzu, na Tobie, Twojej skórze, wszędzie, ale kontakt z chorymi ludźmi nie jest do niczego potrzebny na tym etapie. Z czasem nabierzesz dystansu, przestaniesz wyparzać buteleczki, nie będziesz wpadać w panikę na widok Twojego raczkującego dziecka zlizującego coś z podłogi. Pozdrawiam

Po pierwsze wcale ci nie odwalilo, bo zdajesz sobie sprawe, ze Twoje obawy sa przesadzone - to juz BARDZO duzo . Nawet nie wiesz jak duzo jest dziewczyn, ktore postepuja tak samo jak ty i tez izoluja dziecko jak tylko sie da a przy tym sa przekonane, ze robia dobrze, ze jest to zupelnie normalne i racjonalne zachowanie - znam naprawde wiele takich osob , ktore nie ida do przychodni na szczepienie tylko wola wolac lekarza prywatnie do domu, nie pozwalaja na zadne wizyty wlacznie z babcia i dziadkiem, przy najmniejszym kichnieciu dziecka wzywaja w nocy pediatre do domu i to nie pierwszego lepszego, ale profesora, ordynatora dzalu neonatologii, bo na pewno to kichniecie to jakas smiertelna choroba wymagajaca natychmiastowej hospitalizacji tylko, ze w szpitalu czyhaja bakterie, wiec lepiej jak lekarz przywiezie ze soba cala game kroplowek a najlepiej to niech sie da adopotowac i zamieszka z nimi - przy czym dziewczyny te nie widza nic glupiego w zaplaceniu 500 zl za diagnoze , ze dziecku sie troszke ulalo po prostu i kicha bo ma mleczko w nosku - nie, nie - one zachowaly sie rozsadnie , bo to nigdy nic nie wiadomo. Tak, ze naprawde u ciebie to jeszcze lagodny przypadek zrozumialej troski od dziecko, rozszalalych hormonow i moze odrobiny depresji poporodowej . Ja tez przy noworodkach bylam przewrazliwiona nieco - na szczescie nigdy domowicy nie chorowali jak noworodek byl w domu, wiec nie wiem czy bym izolowala chorego od dziecka, ale np. w przychodni idac na szczepienie musialam przechodzic przez czesc dla chorych i zawsze pokonywalam ja biegiem i zaslaniajac dziecku buzie kocykiem badz pieluszka. Po szczepieniu i wazeniu nie lubilam tez przesiadywac za dlugo z innymi mamami w malym przychodniowym pokoiku (mieszkam w UK wiec tu inaczej to wyglada), bo dzieci byly w roznym wieku i balam sie, ze np. zlapie jakiego wirusa zoladkowego od starszych. Chodzilam do sklepu , ale nie zadne hipermarkety, zwykle nieduze tesco , jak na kawe to raczej przy stolikach na zewnatrz. Zadna skrajnosc nie jest dobra - calkowita izolacja jest meczaca i jak za dlugo potrwa moze zaszkodzic (6 tyg, to bez przesady zadna roznica dla dziecka) , ale tez bezmyslne chodzenie po klimatyzowanych centrach handlowych w sezonie grypowym z kaszlaca i kichajaca kolezanka niekoniecznie musi wyjsc malemu czlowiekowi na zdrowie. Zastosuj metode malych kroczkow - np, jutro pojdz z dzieckiem po bulki, lub wstap do jakiego kiosku gdy nie bedzie tlumow , zapros inna kolezanke do domu, umow sie na kawe na miescie ze znajoma, itp. a zobaczysz juz wkotce pojdziesz z maluchem do Multibabykina:)

Dziękuje za słowa otuchy:) Myślałam,że mnie zjedziecie a tu takie miłe zaskoczenie:) Wiem,ze tak sie zyc nie da-juz bardzo mnie to meczy-ciagłe "ukrywanie" dziecka, mój płacz i panike..:/ oby mi to kiedyś przeszło

z czasem ci przejdzie:) nie da się choćbyś bardzo chciała uchronić dziecka przed wszystkim. jak już przyzwyczaisz się do roli mamy, uspokoi się twój organizm wtedy i humorki miną, i zaczniesz racjonalnie patrzeć na różne sprawy związane z dzieckiem.

Moje dziecko ma 11tyg. a ja dalej go izoluje- i panikuje jak jasna chorela...:( Nie potrafie wrzucić na luz..:/

Oho kolejna "matka wariatka" :) ja mojego też nie brałam jakies wielkie skupiska ludzi, drżę o jego zdrowie nadal a ma już 3 lata ;) ale od września idzie do przedszkola - nie ma zmiłuj, musi wychorować sie przed szkołą, już wcześniej chodziliśmy i chodzimy na spotkania z dziećmi raz, dwa razy w tygodniu, właśnie 2 tygodnie temu złapał ospe wietrzną wiec jedno choróbsko już za nami, wylądowaliśmy w szpitalu w międzyczasie i złapał jakąś infekcje gardła. Ze spotkań cotygodniowych przyniósł juz infekcje uszu, trzydniówkę, - nie da sie dziecka uchronić przed światem choć najchętniej trzymalibyśmy je pod kloszem do 18-tki :) spokojnie jak radzą małymi kroczkami trzeba wyjść do ludzi ! Zaszczep maluch na rotawirus i żółtaczkę typu B nam to bardzo życie ułatwiło (pneumo i meningokoki ma w kalendarzu szczepień)