Ech. Źle zorganizowałam sobie tę młodość

Chodzi konkretnie o okres studiów. Kończę właśnie studia licencjackie i uświadamiam sobie, że nie wykorzystałam zbyt dobrze danego mi oczy. Że mogłabym przeżyć ten czas lepiej, intensywniej, bardziej zaangażować się w to, co się dzieje. A tu dupa. Odkąd tylko dostałam się na studia, nieustannie miałam deprechę, fobię społeczną, gubiły mnie nieśmiałość i brak wiary w siebie, skupiałam się na negatywach i kompleksach. I pewnie dlatego cały okres studiów minął mi w samotności i izolacji. Nie nawiązałam prawie żadnych znajomości, a jeśli już się udało pozyskać koleżeństwo, to na krótko, bo zbyt się użalałam, co jak wiadomo zraża ludzi. Cały czas krążyłam tylko między domem a uczelnią, podczas gdy inni spotykali się po zajęciach i integrowali. Ja zawsze byłam z boku, taka szara mysz na tle tych wygadanych ludków. I wiecie co? Załamałam się tym, że całe życie jestem samotna i opuszczona. Byłam taka w szkole, teraz na studiach. I drażni mnie to. Nie żebym chciała być na świeczniku i non stop tylko po imprezach latać, nic z tych rzeczy. Chodzi raczej o to, by znaleźć ludzi podobnych do siebie, przy których mogłabym pokazać prawdziwą siebie, z kim nadawałabym na tych samych falach. Tylko, kurcze, ciężko teraz. Niby od października będę mieszkać w Krakowie, gdzie przenoszę się na magisterkę, więc są szanse, że coś się zmieni w tym względzie. No ale czy na pewno? Ech, a jak tak wierzyłam, że studia poprawią jakość mojego życia towarzyskiego, że coś w końcu użyję...

danego mi czasu' miało być oczywiście:D

A, dodam też, że faceta nigdy nie miałam, bo jestem zbyt cicha i małomówna. Podobał mi się kolega z grupy, ale miał mnie za dziwaczkę i w rezultacie nic nie wyszło z moich mrzonek.

Ej, napiszcie coś! Potrzebuję motywacji z waszej strony;)

wszystko zależy od Ciebie zmotywowałem?:P

Nie poddawaj się. Dobrze prawi, że wszystko zależy od Ciebie. I nie pozwól sobie w nowym miejscu wpaść w dawne koleiny. Próbuj zmiany. Szukaj jakichś ciekawych zajęć, które Cię kręcą, a można poznać interesujących ludzi.

Próbuję. Chcę się zapisać na kurs malarstwa i rysunku, na lekcje bułgarskiego (pasjonują mnie Bałkany), próbuję pisać własne opowiadania... Ogólnie to jestem żywa i rozpiera mnie energia i kreatywność. Problem w tym, że zanikają one pod wpływem kontaktów z ludźmi, w oczach których uchodzę za szarą i sztywną.

Mój brak doświadczeń na takich polach jak seks, chłopcy, alkohol, imprezy jeszcze bardziej potęguje postrzegania mnie jako kogoś dziwnego, niezbyt obytego. Wiem, że nikt nie powinien oceniać w ten sposób, ale wiecie, jacy są niektórzy...

Nie przejmuj się tym, tymi innymi. Myślę, że to kwestia znalezienia odpowiedniego grona. Tak jak w moim przypadku dosyć wąskiego grona, z którym mogę się lepiej poznać. Kursy to dobry pomysł. Ja rok temu zacząłem kurs języka, który mnie trochę kręcił. Teraz nie tylko, że kręci mnie znacznie bardziej, to poznałem kilka świetnych osób (jak i odnowiłem dawną znajomość z jedną). To super pomysł.

"Mój brak doświadczeń na takich polach jak seks, chłopcy, alkohol, imprezy jeszcze bardziej potęguje postrzegania mnie jako kogoś dziwnego, niezbyt obytego. " Wiesz, ja myślę, że to bardziej jest w Twojej głowie. Myślisz, że Cię tak postrzegają i do tego się dopasowujesz. Jak poznasz fajnych ludzi to takie coś nie będzie miało najmniejszego znaczenia. Wiem, bo mam trochę podobnie. A właściwie to dzięki tym znajomością poimprezowałem więcej niż kiedykolwiek w życiu (choć wciąż tylko trochę).

To super, że udało Ci się poznać takie osoby. Ja mam może trzy kumpele, z którymi jestem blisko, ale dwie z nich mają już facetów i stąd kontakt jest słabszy niż kiedyś. Inna sprawa, że ciężko nam coś wspólnie zorganizować, bo każdy ma jakieś wymówki. Np. dlatego nie mam z kim połazić po szlakach, choć kocham polskie góry i chętnie bym tam często przebywała.

Poznając nowe osoby jest szansa, że znajdą się także chętne do łażenia po szlakach. A góry są cudowne, więc myślę, że nie jest trudno znaleźć ich amatorów. Choć w sumie, jak sobie pomyślę, to ja jakoś też wybieram się i wybieram w góry i wybrać się nie mogę. Bo jakoś nie było z kim. A teraz gdzieś ciągle odkładam ten temat na półkę. Choć na pewno czekają mnie inne góry w tym roku, bardziej egzotyczne :)

Ciężko znaleźć godnych kompanów. Ludzie niby chcą gdzieś pojechać, ale potem nagle zmieniają zdanie, nie mają czasu itp. To naprawdę zniechęcające. Chociaż... muszę się pochwalić, że jakoś do Słowenii i na Chorwację stopem dotarłam ;p Dzięki kumpeli :)

O proszę. To odważna podróżniczka z Ciebie. Brawo.

lubisz Johna lennona / the beatels?

Tak wyszło w weekend majowy;) Bardzo się cieszę, że taka cicha mysz jak ja zajechała tak daleko:D

Ubóstwiam. Beatlesi to mój ulubiony zespół:)

sama tez lubie kilka kawalkow chociaz fanka nie jestem... lubisz rocka ogolnie czy tylko bitlesow? :)

presley, te klimaty ...

Rocka, world music, jazz, poezję śpiewaną (Grechuta, Demarczyk, SDM).

Ja uwielbiam Imagine http://www.youtube.com/watch?v=XLgYAHHkPFs Dawno temu nawet miałem tutaj czarnego nicka za sprawą właśnie tej piosenki.

nic dziwnego ze trudno ci znalezc bratnia dusze z taka wrazliwoscia...

ucinacie sobie mila pogawedke, fajnie sie gada, naprawde super. dziewczyna wroci do realnego zycia i znowu bedzie ta sama samotna osoba. zamiast gadac o muzyce warto jest dac jej jakies rady aby zmienila swoje nudne zycie.

treulele - mozesz pisac jakies rady kto ci broni :P

treleulele - dawaj więc rady, jeżeli masz takowe. Ja myślę, że nie ma uniwersalnych rad. Niestety (albo i stety) sami musimy poczuć czego chcemy, co nam w duszy gra - i na podstawie tego próbować się zmieniać.

A co do tych doświadczeń... no cóż, tak wyszło, że nadal jestem uboga w tego typu przeżycia. Facetów znam sporo, ale na tego jedynego jeszcze nie trafiłam. Jak mówiłam, dla nich jestem raczej siedzącą w książkach dziwaczką, niekoniecznie zaś kobietą, która może pociągać. Ostatnio trochę zmieniłam image na bardziej kobiecy i elegancki, maluję się, ale mam urodę dziecka i wyglądam na licealistkę, nie na studentkę.

nie bardzo wiem co jej poradzic bo nigdy nie mialam podobnego problemu. pewne jest ze powinna zaczac od siebie bo to w niej tkwi problem, a nie w ludziach, ktorzy ja otaczaja. chcialam tylko zwrocic uwage, ze dziewczyna napisala o konkretnym problemie a odpowiedzi dostaje odnosnie gustu muzycznego, co srednio pozwoli jej zmienic swoje zycie.

Aż takie nudne to życie nie jest, mam przecież swoje upodobania i nawet czasem potrzebuję samotności, żeby takowym się oddać bez reszty, więc za nudziarę mnie raczej inni, nie ja sama. Bo ile prywatnie jestem żywiołowa i kipię pozytywną energią, to wśród ludzi wypadam na spiętą, nieciekawą.

Moja podpowiedź pokrywa się z tym, co już zaczęła - czyli zapisała się na język. Polecam ten kurs malarstwa i rysunku, skoro ją do tego ciągnie. W ten sposób można poznać ludzi. A znając fajnych ludzi można starać się pogłębiać znajomości, robić razem coś fajnego. Znając ludzi, poznaje się kolejnych.

No to skoro obowiązkowe rady. Lennonku, musisz popracować nad tym postrzeganiem siebie. Tobie się wydaje, że wypadasz na spiętą i nieciekawą. Odbijasz się w tym własnym lustrze, spinasz się rzeczywiście przed ludźmi, milion myśli "co sobie pomyślą, jak mnie odbiorą" zapewne śmiga Ci po głowie. A niepotrzebnie.