ku przestrodze dla dziewczyn

Wczoraj mielismy lekkie spiecie. Jak wiadomo, kazde lekkie spiecie moze przerodzic sie w ogromna klotnie, ciche dni etc. Przychodze z pracy do domu, zla, on tez zly juz byl w domu. Siadam i mowie, zaczynam temat. Na co on - nie teraz, musze dokonczyc to co zaczalem. Normalnie wkurzylanbym sie jeszcze bardziej, ale teraz zagryzlam zeby i poszlam sie kapac. Wrocilam, nie poszlam do sypialni. Poszlam do kuchni, pogadac z innym domownikiem. On dolaczyl po chwili, gadalismy wszyscy, ja z nim tez. Potem wrocil do pokoju, ja zostalam w kuchni i za mala chwileczke slysze swoje imie, wola mnie. Sam chce pogadac. I z usmiechem na buzi chce, zebym usiadla mu na kolana, ja tlumacze swoje, on swoje, dochodzimy szybko do porozumienia. Jaki z tego moral Drogie Panie? Otoz dac facetowi spokoj, kiedy naprawde nie chce w danej chwili rozmawiac. Gdybym ja wtedy nalegala - skonczyloby sie to ogromna klotnia, cisza i tyle. Tak to on SAM chcial ze mna pogadac i wyjasnic sprawe. I moze to wcale nie jest jakies wielkie odkrycie, i moze nawet wiekszosc z Was o tym wie, ale pomimo tej wiedzy - i tak robicie swoje. Skonczcie z tym, a bedzie Wam latwiej w zwiazku :)