mam poważna depresje, mam 2 malych dzieci, meza.. jestem bezradna

I manio jesli mozesz napisz ile masz lat i czy jestes mezczyna? masz rodzine? co jest Twoim problemem, pracujesz? jak na codzien funkcjonujesz?

tzn tak jak ja? niby wszystko ok, ale gdzies sam w kacie masz chec wybuchnac placzem czy nie jest az tak źle?

Pójdę niedługo spać, więc w skrócie. Mam depresję od bardzo dawna. Początki sięgają dzieciństwa. Gdy byłem nastolatkiem, miałem już niezłe jazdy. Alienacja, kompleksy, nerwica, fobia społeczna, zachowania kompulsywne i to potworne uczucie wiecznego zmęczenia, niemożność koncentracji. Tak było przez całe lata, do dziś. Prawie od roku mam terapię, leki biorę znacznie dłużej. Terapia bardzo mi pomaga, leki także, chociaż w moim przypadku leki, to tylko wstępna pomoc. Jeżeli mogę wnioskować, to Ty masz zapewne depresję reaktywną, po konkretnym traumatycznym wydarzeniu. W takich wypadkach leki dość skutecznie pomagają. Leki uspokajające to niezupełnie to co, być może jest Ci potrzebne. Osobie, która przeżywa załamanie, zapada się w sobie, potrzeba leku, który podniesie nastrój i ustabilizuje emocje. Lek uspokajający może wręcz ten nastrój obniżyć, obniżyć dynamikę życiową. Oczywiście, nie mnie oceniać, piszę tylko tyle, co mi do głowy przychodzi. Nie rezygnuj z siebie! Nie warto :) Posyłam Ci buziaka :) ps jeśli się pojawisz tutaj jutro, to chętnie z Tobą popiszę pozdrawiam

autorko napisz co Ci spartolili

Jeszcze dopiszę. Mam 40 lat (prawie). Nie mam rodziny. Mam dziewczynę. Nie mam pracy i nie bardzo się do niej nadaję, tak na 100% zaangażowania. Robię coś tam dorywczego. Ja po prostu uciekałem od życia, przez całe lata. To znaczy, na oko, dla otoczenia, to ja byłem normalny człowiek, bo dość dobrze grałem, ale w środku wyć się chciało, bo życie, nawet w najprostszych kwestiach, tak mnie męczyło, że brakowało mi sił, aby wstać, iść do pracy. Zawalałem obowiązki, potrafiłem przeleżeć cały weekend, by potem ledwo zwlec się z łóżka do pracy. Gdy miałem wolne, to już tylko leżałem i w najlepszym wypadku coś oglądałem, albo czytałem. Mogłem też leżeć i gapić się w sufit całymi godzinami. Zero kontaktów z ludźmi. Gasnące zainteresowanie kobietami. Rezygnacja z zainteresowań, przyjemności, wręcz niezdolność do przeżywania przyjemności. Raz nawet rzuciłem pracę, zwolniłem się, bo nie byłem w stanie pracować. Prowadziłem samochód i traciłem refleks, koncentrację (a lubię jeździć), tak że, musiałem stawać i czekać, aż powrócę do jako takiego stanu. To był już stan, jakby końcowy, bo przedtem, była jeszcze wielka gorycz, wewnętrzny konflikt... Potem to zamarło, zostało zmęczenie, alienacja i pustka. Idę spać :)

Co się tak dopytujesz? Po prostu jesteś ciekawy/wa. Rozumiem, ale tu nie chodzi o zaspokojenie ciekawości, tylko o wyrażenie współczucia, wsparcia.

no wiem wiem, współczuję , ale ciekawość też autorka powinna zaspokoić.

Ty się Manio od razu otworzyłeś. Ona też by mogła ;D

Jako, że jestem ostatnio jak przyspawany do Kafe :D to Ci jeszcze napiszę, że zanim się otworzyłem, to minęło ze 25 lat mojego życia, bo dzieciństwa już nie liczę. Ty mądralo :D Cześć

oj tam zaraz mądralo :D

autorko, nie wiem jak wysoka szkodliwośc cię spotkała..czy chodzi o twarz czy o inny narząd czy też narząd wewnętrzny. ale może warto spotkać się z psychologiem, szczerze porozmawiać z mężem jakie masz problemy i razem z nim chodzić na terapie , bo jakby nie było mąż też jest współuzależniony od tej sytuacji. powiem tak nie poddawaj się, idź do przodu, poszukaj nowego hobby zainetersowania. pamiętaj że masz wielkie wsparcie męża i dzieci. i będą ci kochać bez względu na to co się stało czy jeszcze stanie. pamiętaj o ich miłośći innych i to że akceptują cię taką jaką jesteś. bo dla nich w duszy jesteśtą samą osobą.

:((

aha to ja, autorka :(( manio ciesze sie ze masz dziewczyne. dziwna jest taka egzystencja,,, kiedy nic nie cieszy, nie ma sie przyjemnosci z zycia, to jakis bezsens, jak to moze byc ze myslac racjonalnie bedac w miare normalnymi ludzmi nie potrafimy poradzic sobie z takimi myslami by je pokonac, zasmiac sie tej nerwicy natręctw w twarz i zyc usmiechnietym z podniesiona glowa, dlaczego tak jest!

czy jest tu ktos?

:((((((((((((

nie ma Cie Ty który powiedziales ze dzis bedziesz i porozmawiamy. szkoda.

Byłem kilka razy na kafe, ale zapomniałem o tym temacie. Przepraszam, bywam rozkojarzony i mam teraz dużo zajęć i się nie wyrabiam. Zaglądnę jutro, postaram się, nie zapomnieć

:(((

Myśl pozytywnie. Nie zadręczaj się niepotrzebnie :)

BananowyRaj gratuluje drużyny piłkarskiej :P jak ty dałaś radę to ja nie wiem :p

oddaj Dzieci , nie unieszczesliwiaj ich , nie rozprzestrzeniaj swej niepelnosprytnosci by cierpialy dzieci. one niczym sobie na to nie zasluzyly, nie ich wina ze urodzily sie w nieudacznej rodzinie, tak bedzie lepiej dla dzieci i dla Was tez

Cześć Autorko :) Ferdynand wyjdź bo smucisz i smucisz. Wyglądasz mi na projekt, ale już nudny jesteś.