Czemu ludzie wolą cierpieć i udawać że nie są samotni?

Pozerstwo,udawanie ze wszystko jest ok i zeby inni mysleli niech mysla ze mam bajke, nawet ostatnio widzialam pewien demot na głównej bodajże "odpisze mu/jej później, niech mysli ze mam życie", oczywiscie nie dotyczy to każdego, bo jest z kilka procent szczęściar/szczęściarzy, którzy rzeczywiście mają bajkowe życie towarzyskie od małego, ale to zazwyczaj dzieje sie w większych miastach gdzie jest mnostwo ludzi i codziennie spotykamy kogos nowego. A co z większością? Czemu nie potrafimy się zjednoczyć i w końcu zacząć być szczęśliwi?

Wolę być sam

ja jestem szczęśliwa właśnie z tego powodu:D

Po prostu to jest smieszne, gdy masa ludzi oprócz tych wyjątków cierpi, w taką pogodę siedzi i muli np. na facebooku i stękając jak to im nie gorąco, udaje, że to powód na siedzenie w domu. A nie łaska tak odważyć się i napisać czy ktoś wychodzi czy coś? Może macie jakąś znieczulicę? Małe dzieci potrafią się zintegrować, a już zaczynając od gimbusów, licealistów, studentów kończąc na dorosłych to jest jakaś męczania. Komu my sobie krzywde robimy? Najpiękniejsze, najmłodsze lata uciekają, a wy dodajecie jedynie plusy na demotywatorach jak znajdzie się takie coś jak wyżej wspomniałam.

"Czemu nie potrafimy się zjednoczyć i w końcu zacząć być szczęśliwi?" ja się naciełam na takich nowych znajomościach , na początku fajnie a potem wychodzi słoma z butów. Dzięki:/

królewna z beretem na głowie A co rozumiesz pod pojęciem "wychodzi słoma z butów"? Nie wiem ile masz lat, ale nasze młode pokolenie jest fatalne. Jeśli ciągle siedzicie i zamulacie na facebookach mając tą młodość myślicie, że będzie ona trwała wieczność? Jak się postarzejecie to będziecie się wieszać? Wy nie zdajecie sobie sprawy z tego jak czas szybko mija i wam kompletnie nie zależy na tym, że żyjecie czy przejmujecie się tym, ale boicie się odrzucenia, gdy napiszecie komuś jak jest naprawdę i potrzebujecie się spotkać z kimś?

przeprowadziłam się na nowe osiedle , na początku (wszyscy nowi) z wszystkimi sąsiadami fajnie , dzień dobry , cześć , ładna pogoda , grill i takie tam . Później zaczelo się: full głośna muzyka , wieczne imprezy , niekończące się parapetówy, zajmowanie czyjegoś miejsca na parkingu. Nagle okazało się, że ci niby mili ludzie to banda chamów i debilów. Teraz nikt z nikim już nie gada.

ja nie wyjdę bo nie chcę wolę zdychać z nudów, ale jak matki nie było to spotykałem się z ludźmi itd.

sugeruejsz, ze powinno sie dzwonic do dalszych znajomych i mowic "chce spotkac sie z wami, bo nie mam z kim innym i jest mi smutno" ? :D