On ma pretensje o pomaganie

Dla przykładu tym tępym dupom polecam http://www.dobramama.pl/pokaz/83443/Zajmowanie_sie_dzieckiem_ciezka_praca

Co nie odniesiecie się do tego, te które są za nim.

Jak mąż w lecie pracował przy remontach po 12 czy więcej godzin, co znaczyło że prawie 14 nie było go w domu, fizycznie, w upale, to do głowy mi nie przyszło go budzić do dziecka. ALe i wtedy w weekend był dla nas. Ale jak pracował w call center, miał pracę 7,5 godz. dziennie i to lekką, nawet jeśli irytującą, to dla mnie normalne było że wyjdzie z małym na spacer, zajmie się domem, że w nocy wstawaliśmy na zmianę. Fakt że on wychodził rano a ja spałam ale nieraz robilłam kilka rzeczy na raz. Mąż autorki wstaje w nocy i rano bo wali go, że tak brzydko napiszę, opieka nad dzieckiem kiedy wraca z pracy. Pewnie ma czysto, obiad postawiony, nakarmione dziecko ale on musi "odpocząć". Niech facet po pracy wyjdzie z dzieckiem na spacer na 2 godz, albo wieczorem małego nakarmi, wykąpie a mama w tym czasie ma czas na relaks- wtedy i w nocy pewnie dałaby radę wstawać i śniadanie by spokojnie zjadł. Nie każda mama jest robotem, czytałam tutaj że można się przyzwyczaić do nocnych pobudek- ja się nigdy nie przyzwyczaiłam, jak zarwałam więcej niż jedną noc chodziłam nie przytomna i nie mogłam się zorganizować, a przy dziecku w tym wieku trzeba jednak uważać.