jestem kierownikiem w dużej międzynarodowej firmie, kieruję 48 osobami, a mimo

to po wyjściu z pracy, zachowuję się i staje się osobą, jakbym nie była sobą - jestem bardzo nieśmiała w kontaktach z ludźmi, a mimo to łapie z nimi kontakt i w ten sposób mam sporo znajomych sytuacja - zostałam zaproszona przez siostrę narzeczonego na termy w Bukowinie koło Zakopanego, nie przespałam 2 nocy bojąc się czym ja będę rozmawiać, nie chcę wyjść na dziwoląga... i tym podobne, w efekcie od 2 tyg jesteśmy niczym najlepsze przyjaciółki dzisiaj w sklepie - u nas na wsi pracuje sprzedawczyni, znam ją jeszcze z okresu gdy dzieckiem byłam, ona nigdy nie lubiała mnie i się z tym nie kryła - mniejsza z tym, zawsze rzucała mi pieniędzmi, musiałam schylać się, zbierać - zwracałam jej kilka razy uwagę, pewnego dnia nie wytrzymałam i zadzwoniłam do właścicelki sklepu - powiedziała że będzie za 20 min, poczekałam w tym sklepie na nią i wszystko wyjaśniliśmy sobie nie w 4 a w 6 oczów dzisiaj ponownie byłam w tym sklepie, niemiła to fakt ale nie znośna, przyszła znajoma, rozmawiałam z nią - sprzedawczymi doszła do głosu i nie dała dojść do słowa zastanawiam się więc: w pracy uchodzę za damę z żelaza, a nie potrafię poradzić sobie w takich głupich sytuacjach - dlaczego

ponieważ nauczyłaś się i znasz na pamięć, w jaki sposób należy nakrętkę nakręcić na śrubę i to wykonujesz automatycznie a w życiu realnym zapominasz, że gwint tej śruby należy jeszcze przesmarować , kujonem byłaś, zgadłem ?

pewnie w pracy Cie postrzegają za heterę i sie ciebie słuchają, nie oznacza to wcale, że nie szepczą o Tobie po kątach... na zewnątrz stajesz się normalną osobą, nie jesteś już kierownikiem i mało kto lub nikt o tym nie wie, dlatego postrzegają Cię tak a nie inaczej... poza tym dla sprzedawczyni jesteś tylko jakąś gówniarą z wielu więc czym ona się będzie przejmowała... pewnie masz miłą aparycję, miłą twarz i stąd to się bierze ;] wielu ludzi wyrabia sobie pogląd na człowieka po jego niestety wyglądzie i chyba to nie minie... z tą wycieczką to ja bym miała podobnie ;]

ostro z podwladnymi , dyscyplina a aby nawiazac lepszy kontakt zaproponuj im by codzien rano wypili Twoj mocz [ ponoc uryna zdrowa] w holdzie swemu kierownikowi . szczegolnie kredyciki chetnie na to przystana. zreszta oni zrobia wszystko. wiec grupe do zadan specjalnych rekrutuj z kredycikow, beda wierni i posluszni

nie w szkole miałam więcej szczęścia niż rozumu :) ale z 2 str wychodzę z tej swojej skorupy mam przyjaciól, znajomych, nie siedzę zamknięta w domu nie wiem jak tłumaczyć swoją niesmialosc rodzina i najblisi pukają mi w głowę gdy mówię że jestem nieśmiała z kolei o swoje prawa walczę niby ta koleżanka spotkana w sklepie napisała że wpadnie jutro ale zdenerwowała mnie ta sytuacja takich sytuacji mogłabym mnożyć

Ludzie w pracy mają świadomość, że masz nad nimi pewnego rodzaju władzę, wobec tego okazują Ci prawdziwy lub sztuczny szacunek. Powiem Ci, ze ja też jestem inną osobą w pracy niż w życiu, pewnie nie nadawałbym się do kierowania zespołem ludzkim. Nie wiem, może kiedyś będę miał szansę.

Mnie ciągle pytają "dlaczego nie masz dziewczyny, umów się z jakąś" :P. Niby mam pracę, która teoretycznie umożliwia kontakty z kobietami, ale ta nieśmiałość :P

ja wiem że w pracy za mną nie przepadają - ja to wszystko wiem miałam z nimi konfrontacje w HR nie raz, cenie ich i wymagam laczego wymagam - bo ode mnie wymagają, oni nie odpowiedzą za błąd - ja tak im z premii nie odbiorą - mi tak tak jest jak pracuje się w finansach często zdarza się tak że o 16 odbieram raport system wykazuje błąd, więc ta osoba musi czasem zostać do 22 by go odszukać ale niech weźmie do serca że i ja muszę zostać znim, raport odebrać i wysłać dalej do centrali ale nie o pracy ccę rozmawiać

macie racje w pracy jestem zupełnie innym człowiekiem - zachowanie mechaniczne w życiu - zupełnie inna muszę nad tym pracować

W pracy mało kto lubi kierowników. Wiesz wydaje mi się że to działa tak, iż w pracy wiesz po prostu co masz robić, nauczyłaś się pracować z ludźmi, zarządzać nimi, delegować pracę. Masz jednak problem w odnalezieniu się w takich zwykłych sytuacjach dnia codziennego. Być może wynika to z obniżonego poczucia własnej wartości lub jakiś kompleksów.

Ja mam dokładnie to samo. Zawsze trzeba nad sobą pracować, ten kto się poddaje ten przegrywa.

większość pracowników na widok swoich przełożonych ma odruch wymiotny :) oraz seksualny i wyrażają swoje myśli w swoich mózgach ale normą jest używanie słów wobec przełożonego 'ja ciebie pierd' i jak wiadomo szef albo szefowa ma uszy otwarte a jeżeli nie dosłyszy to ściany też mają uszy :) a szkoda premię stracić , więc siedzimy cicho i słuchamy szefa :(

w duzej miezdunarodnej firmie nie okaz czasem swych slabosci i tkzw czylych punktow. chodzi o charakter rzecz jasna. bo pewnie chlopiny wiedza gdzie punkt G posiadasz. badz zimna wyrachowana sluzbowa grozna kierowniczka takim super turbo doskonalym szczurem korporacyjnym

A ja mojego szefa w sumie lubię, sprawia wrażenie osoby inteligentnej, nie krzyczy, zawsze w razie potrzeby idzie pracownikowi na rękę.

no dobrze wiec mnie to ani ziębi ani grzeje jak oni mnie odbierają ogólnie panuje miła atmosfera sama przez kilka lat byłam pracownikiem szeregowym i wiem jak wygląda kanał relacji pracownik - kierownik każdy robi co do niego należy i za to nam płacą

ja też idę na rękę zwłaszcza pracującym matkom małych dzieci sama mam synka i wiem jak jest kiedy dziecko choruje bardziej chodzi im o dyscyplinę

takie życie, takie buty, takie S E L A V I ;) w pracy płaszczą się przed Tobą a w sklepie płaszczysz się przed sprzedawczynią kupując zepsutą mortadelę :)

Brak dyscypliny uważam za błąd, szanuje ludzi, którzy potrafią ja utrzymać. Nie przychodzi się do pracy tylko po to by w niej być. Wiem, że niektórzy ludzie w miejscu, w którym pracuje za mną nie przepadają, twierdzą, iż jestem służbistą.

ile zarabiasz miesiecznie?

również tak uważam

Ja nieśmiały może i jestem, ale pociskać sobie nie dam. Musisz być może bardziej stanowczą osobą w życiu "pozapracowniczym" :)