Czy ktoś też ma tak jak ja? I wie jak sobie z tym poradzić?

Pół roku się izolowałam w domu. Ostatnio jednak postanowiłam się przełamać. Nawet znajomym powiedziałam o depresji. Zaczęli mnie wyciągać. Mam jednak czasem takie stany, że wszystko się we mnie kumuluje. Mam wrażenie, że jestem niepotrzebna, że wszyscy chcą, abym sobie poszła i nie zawracała im dupy, że jestem mało ciekawa. Jest to taka chwila natłoku myśli, których póki co nie bardzo mogę pozbierać, a tym bardziej opanować. Więc jak jestem wśród znajomych, to uciekam bez słowa. Nogi mnie same niosą i wracam w amoku do domu. Po powrocie siadam i po prostu rycze i wszystko ze mnie wylatuje. Całe to napięcie. Nie rozumiem o co chodzi. Najgorsze jest też to, że mój chłopak się o to wkurza, bo chciałby mi pomóc w takich chwilach i mi mówi, że sprawiam wrażenie, jakbym go miała dosyć. A próbuje mu wytłumaczyć, że to nie chodzi o niego, tylko o sytuacje, która mnie dosłownie miażdży od środka... Pomocy? Jak sobie z tym poradzić?