Mam juz dosyc mojego roztargnienia! Da sie cos z tym zrobic?

Odkad pamietam wiecznie cos gubilam i o czyms zapominalam. W szkole wiecznie zapominalam, ze trzeba bylo cos przyniesc, albo zrobic jakas prace na technike. Pozniej gubilam klucze, dokumenty, wiecznie szukam komorki po torebce. Biore cos i nie umiem klasc w jedno miejsce a jesli klade to i tak przy tym nie mysle o tym co robie i za 5 minut juz nie wiem gdzie co polozylam. Zdarza sie, ze zapominam o terminach, za co spotykaja mnie jakies nieprzyjemnosci. Do tego jestem balaganiara, wszystko odkladam na pozniej, odwlekam, mysle o niebieskich migdalach. Wczoraj zgubilam wazny dokument i przy szukaniu az sie poplakalam z bezsilnosci i zlosci na siebie - dlaczego taka jestem. Na szczescie znalazlam zgube i przyrzeklam sobie, ze biore sie za siebie. ALe jak mam to zrobic? Czy w ogole da sie to zmienic, a moze to jest kwestia charakteru?

wszystko to symptomy braku zaangażowania w to co robisz wynikającego zapewne z zaklasyfikowania tych czynności/przedmiotów/terminów za coś mało ważnego. Albo po prostu masz deficyt uwagi bądź słaba pamięć

Moze być również tak, że jesteś bardzo aktywna i twórcza a twój procek nie wyrabia z porządkowaniem tego co robisz i myslisz;)

mam to samo ;) da się z tym żyć ;)