Samotność jest okrutna...

Witam ... Mija półtora roku jak rozstałam się z meżem... I od tego czasu straciłam wszystkich znajomych. Na początku nie chciałam od nikogo pomocy .Chciałam pokazać ze jestem twarda i sama stanę na nogi. A teraz,siedzę sama kolejny weekend. Nie mam nawet do kogo się odezwać. Gdyby nie pies nie wychodziłabym z domu.Szara ta rzeczywistość. Znajomi odzywają sie tylko jak coś potrzebuja. a potem znowu cisza....

to może zaproś znajomych z pracy gdzieś?

Prowadzę sklepik z siostrą... Ona ma swoją rodzinę i wolną sobotę..

wiem ciągle jestem sama znajomi mnie odrzucili od czasu kiedy przestałam im pomagać nie mam nikogo miałam psa też ale odszedł 2 lata temu był ze mna 15 lat :(

ja też jestem całkiem sama. rodzice nie żyją, z facetem się rozstałam, niby mam jednego przyjaciela i jedną przyjaciółkę, ale przecież nie będę im co weekend zawracać głowy, bo mają też swoje życie, reszta znajomych rozeszła się w 4 strony świata. siedze sama z kotem i powiem Wam, że są chwile, w których myślę, że tylko ten kot trzyma mnie przy życiu...

idę po wino... :(

:(

ja piję piwko i czuję, że na jednym się dzisiaj nie skończy. tak z ciekawości dziewczyny ile macie lat?

ja długo byłam samotna :( teraz jestem samotna w zwiazku :O to jest dopiero porazka :O a mamy dziecko :) kochane dziecko :) a na poczatku bylo super a teraz to jest coraz gorzej :O nie wiem czy wolalm tamta samotnosc...

wiesz też bylam długo samotna w związku, w końcu po prawie 5 latach stwierdziłam, że to nie ma sensu i kazałam mu się wyprowadzić. w zasadzie jestem teraz tak samo nieszczęśliwa jak w czasach, gdy byłam z Nim. na szczęście nie mieliśmy ślubu, ani dzieci

odchorowałyście już rozstanie. mój odszedł dziś, nie mogę sobie znaleźć miejsca, co chwila wybucham płaczem i analizuję co zrobiłam źle. Jeszcze w czwartek było ok, jeszcze wczoraj mogłam inaczej z nim porozmawiać i byłoby inaczej. A dziś był taki zimny i obcy, nie wiem jak dalej żyć. czekam na poniedziałek, bo wtedy jak będę w pracy on zabierze resztę swoich rzeczy a ja wrócę do pustego domu i chyba zupełnie się załamię

a ja jestem o krok od podjęcia tej najważniejszej decyzji- między nami jest tak źle, że nie ma już czego naprawiać, boję się jedynie, że finansowo sama nie dam rady:( bo samotna i tak jestem czy z nim czy bez niego..

a ja bardzo boję się by nie zostać sama! chyba bym zwariowała! tak czytam wasze wypowiedzi i robi mi się bardzo bardzo smutno...:(

zajęta251 zamiast martwić się na zapas docieniaj i ciesz się z tego co masz;)

ja juz osiem lat po rozwodzie. .. ciagle sama, źle mi..

lipcowy wieczór... doceniam! :) ale to jest moja największa fobia..lęk przed zostaniem samej:( wydaje mi się że gdyby tak się stało to szybko szukała bym kogoś by wypełnić tą pustkę...

dołączam do Was dziewczyny..jest przepierdolona...:(

Ja te z mam syna. Ale weekendy spędza u tatusia. Więc pozostaje mi samotnośc... Nie lubię tych weekendów. W tygodniu pracuję to jest inaczej. Popołudnia mi jakos leca...

Mam wrażenie że ja sama odizolowałam sie od świata...

samotnosc oczywiscie.

Tylko jak to zmienić...

jak tak dalej będziecie marudziły i się zapijały to wiecznie tak będzie! brać się w garść laski i to dzieła! nikt za was życia nie zmieni i nie spełni waszych marzeń! biadolą i ryczą po kątach zamiast coś z tym zrobić! nie jesteście ofiarami tylko fajnymi babeczkami! ps.i żeby nie było - jestem rok po rozwodzie, zostawiłam męża, który zakochał się w koleżance z pracy. Wyprowadziłam się z jego chałupy i dostałam awans. Przełknęłam to i żyję dalej. Uczę się drugiego języka, poznałam fajnych ludzi. Grono przyjaciół się wykruszyło na maxa i zostały tylko zaufane osoby:) Odzyskałam się i jestem szczęśliwa:) Głowa do góry, tyłki z kanap i do dzieła! Nie poddawajcie się!:)

Odzyskałam siebie - tak miałam napisać:)

Pozazdrościć. Wydawało mi się kiedyś ze mam mnóstwo znajomych i przyjaciółek.. Jak widać tylko mi się wydawało....

Szybko się o tym przekonałam....

"umiesz liczyć licz na siebie"... Moje motto...

jakies tu sie uskutecznia. Zakonnice i misjonarki tez sa osobami, ktore w jakis sposob samotnymi, ale nie wyziera to z nich tak jak z Was i nie czyni z nich cierpietnic. Znajdzcie sobie jakis cel, chocby maly na poczatek. Robcie cos w wolnych chwilach, wypelnijcie czas, a nie ubolewajcie jakie to jestescie pokrzywdzone przez facetow i przez los. Wasi partnerzy nie byli Was warci i najpier to sobie uswiadomcie i zanim rzucicie sie w ramiona innego bezwartosciowca, sprobujecie pobyc same i znalezc inne PRAWDZIWE wartosci

Patynka, tu nie ma co zazdrościć, ty też możesz zmienić swoje życie ... Uwierz w siebie. Ja przynajmniej wiem na kogo mogę liczyć. Teraz to ja decyduje z kim chce utrzymywac kontakt. Krótka piłka i tyle. Też wyłam po nocach i rwałam włosy z głowy. Ileż można na miłość boską! Złożyłam pozew i powiedziałam cześć facetowi, który nie wiedzial czego chce. Mamy tylko jedno zycie i nie mogę tego życia zmarnowac na dupka, który mnie nie szanuje. Szkoda mojego cennego czasu:)

Dokładnie to czujecie wspaniałe i urocze kobiety Przeżyłem kiedyś taką samotność i uwieńczyłem wpisem .W stopce 3 sentencja.Prawa autorskie wykupić jak sie chce uzywać!! Buziakami

Na co dzień jestem osobą twardo stapającą po ziemi i raczej usmiechnięta. Potrafię zyć własnym zyciem i cieszyć sie z tego co mam. Ale czasem, zwłaszcza w te weekendy... Jest ciężko...