Kiedyś spotykałam niskich idiotow bez prawka,bez kasy,perspektyw którzy mnie nie

szanowali i chcieli tylko bzyknąć a ja szukałam wtedy kiedy miłości a teraz ja jestem już obojętna i spotykam zaradnych, dobrych, przystojnych, wysokich, z amibcjami, którzy mnie szanują i chcą związków, a ja nie umiem nie umiem nic, mogę co najwyżej udawać :( czemu tak jest?

odpowiednią dla siebie osobę,ale takim jak ty egzaltowanym księżniczkom,w dupie się przewraca,

a przepraszam czym się objawia moja egzaltacja? gdzie to widzisz? ja jestem normalną skromną dziewczyną, juz przestałam wierzyc w to że znajdę miłość

Piszesz o jakimś losie okrutnym,że spotykasz przystojnych,ustawionych a nie możesz się otworzyć,a wcześniej jako gówniara polowałaś na królewicza z bajki i nie upolowałaś.Co to innego jak nie egzaltacja.Gdybyś powiedziała wprost chciałabym poznać kogoś dla mnie stworzonego i mam stres czy mi się to uda,to byłoby jak najbardziej w porządku.

Jesteś w dupie i musisz się z tym pogodzić. Ewentualnie jeśli los będzie chciał na Ciebie nasrać, to Twój wybranek/konkubent/mąż okaże się być pedałem.

ależ ja mam świadomość,że oni są wspaniali, ale boję się,że cos pojdzie nie tak, już z góry zakładam, że prędzej czy pozniej dostrzegą moje wady, wtedy byłam lepsza, młodsza, miałam pracę, przyszłość i żaden porządny mnie nie chciał? a teraz nie mam praktycznie nic...