Czy w wieku 30 lat bedac odludkiem sa jeszcze szanse na to zeby byc normalnym?

Zeby nadrobic zalegly czas i nie byla dostrzegalna roznica miedzy wszystkimi innymi a takim wlasnie osobnikiem?

A tak ci przeszkadza, że jesteś odludkiem? Jeśli jakoś wybitnie nie przeszkadza ci to w życiu, poco to zmieniać? :)

po pierwsze co to znaczy być odludkiem? To ze jesteś introwertykiem i masz spokojniejsze bardziej skryte usposobienie i nie masz 17 kolegów tylko 2 to jest normalnośc a nie dziwactwo - ludzie są różni zawsze tak b yło jest i będzie wiec przestańcie sobie wmawiać jakies idiotyzmy

bycie introwertykiem to w dzisiejszych czasach jak inwalidztwo. Ludzie patrza na ciebie jak na kaleke bez kulasow

Eee. pierdolisz :D Ja też jestem samotnikiem - introwertykiem i nigdy nie było to dla mnie jakimś problemem. No chyba że ty całkowicie nie potrafisz odnaleźć się wśród ludzi, lub jesteś chorobliwie nieśmiałą osobą - wtedy to może troszkę utrudnić życie, ale na pewno nie jest to kalectwo :D

pieprzysz - natury nie oszukasz introwertycy byli sa i bedą tak samo jak cała reszta - introwertyk to osoba raczej pewna siebie ale nie lubiąca tłumu - to nie inwalida ale ktoś kto najprościej mówiąc ma innych w dupie bo mu dobrze samemu albo w małym gronie- i nie wiem gdzie się obracasz ale w moim otoczeniu jest miejsce dla wszystkich interesujących ludzi

jak to nie jest kalectwo, perdolita niektórzy są skrajnie nieszczęśliwi z tego powodu

chyba nie wiesz o czym piszesz- dlaczego mam być nieszczęsliwa skoro mi jest dobrze - mam kilkoro znajomych a jak spędzam czas sama to jest mi najlepiej, pracuję, studiuję i świetnie sobie w życiu radzę a że nie potrzebuje non stop towarzystwa innych osób to co? Mi jest tak ok, mam ochote się spotkać to się umawiam z kimś a jak nie to nie i już

mieszkam w duzym miescie. Tutaj tacy ludzie nie maja racji bytu. Tu nie chodzi o osobiste szczescie bo jak wiadomo drogi do niego sa rozne i jezeli ktos w takej postaci jest z siebie zadowolony to ok ale tutaj raczej pojawia sie problem tego ze takim osobom trudno jest w dzisiejszym swiecie cokolwiek zalatwic dograc, bo licza sie kontakty znajomosci i obycie w szerokim gronie ludzi. Ja studiuje na uczelni medycznej i zapewniam cie ze takim osobom jak mi jest tutaj naprawde trudno sie przebic. Forowani sa zupelnie inni

zawsze myslalem, spoko bede sobie lekarzem, bede siedziec gdzies w szpitalu i leczyc ludzi, ale tu chodzi o to ze nawet jak jestes super profesjonalista w swym fachu to jak nie masz znajomych i kliki do picia i wychodzenia gdzies tam to i tak cie wysiudaja i skasuja. Licza sie ludzie ekstrawertycy z duzymi kontaktami i obyciem, nawet jak sa gorsi w swoim zawodzie

wydaje mi sięze trochę jestem - imprezuje tylko kiedy mi się chce a chce mi się rzadko, mimo tego ze nie integruje sie jakos mocno z ludzmi z uczelni jestem akceptowana i nawet lubiana - mimo iż te znajomosci sa takie płytkie ale nie widze tego żeby ludzie mnie ignorowali czy coś w tym stylu. Widzę natomiast że bywają osoby takie np. co potrafią chodzić do jednej grupy np rok czasu i do nikogo sie nie odzewać - wtedy z takimi sie nie gada, ale nie dlatego że sie tą osobe odtrąca tylko dlatego, ze ja np. myśle sobie że ta osoba nie ma na rozmowy widocznie ochoty i tworzy sie jakis taki dystans, taki mur który cięzko przebić więc ludzie sobie odpuszczają

myślę , że nie masz racji- wiesz wydaje misię że jak sam siebie nie zaakceptujesz, nie poczujesz ise pewnie, nie docenisz swojej osobowości to nie licz na to że zrobią to inni. Tak to już jest - zauważ że śa introwertycy, którzy potrafią ze swojwj postawy zrobić coś w rodzaju znaku firmowego - mam takie osoby na uczelni - jest taki jeden koles - mega przystojniak z wyglądu a tak ogólnie taki wlaśnie odludek, ale widać w każdym jego ruchu że to on decyduje z kim i kiedy zechce pogadać - nie wiem czy to taka poza czy on taki jest ale to że sie nie kumpluje z nikim nie sprawia że ludzie go gorzej traktują - laski za nim lataja i zastanawiaja się jak go zdobyć - on sie trzyma na uboczu ale bije od niego taka pewność...to jest klucz bo on siebie akceptuje i szanuje a ty siebie nienawidzisz za introwertyzm i to sie wyczuwa że nie szanujesz siebie. *sorry za błędy

mowisz raczej z perspektyty obytej a nie wyobcowanej. Nie jestes tak naprawde odludkiem, nie wiesz o co chodzi. Ja nie wychodze "od czasu do czasu z grupa znajomych gdzies tam". Mam 1 kumpla, no moze prawdziwych 2och, z ktorymi i tak zbyt czesto sie nie spotykam (raz na 2 tygodnie).

więc też nie jesteś odludkiem - ja też mam prawdziwych 2 przyjaciól a tak to znajomi ze studiów z którymi widujemy sie na uczelni, pożartujemy sobie, posmiejemy sie a potem każdy leci w swoje i czasami tylko jakas imprezka - chyba za dużo seriali sie naogladałes o amerykańskich nastolatkach skoro wydaje sie tobie że kazdy powinien miec stado przyjaciół i imprezować z nimi co weekend - no koles ogarnij się, to jest życie a życie jest szare zazwyczaj i zwyczajne - poszukaj sobie dziewczyny, założysz kiedys rodzinę, masz swietny zawód - czego ty kurde marudzisz? Chyba że u was na tej medyzynie macie jakis taki nieciekawy klimat...

ta osoba o ktorej piszesz to nie zaden introwertyk tylko po prostu sprytny szewc ktory swoim zachowaniem wabi innych ludzi, (chodzi glownie o kobiety). Z calym szacunkiem ale mylisz pojecia. Odludek to soba ktora nie potrafi w realu zbyt dlugo podtrzymywac relacji,nie potrafi zbyt wiele gadac o tym i owym, fakt czuje sie lepiej we wlasnym towarzystwie i wtedy jest wyluzowana. Nie pisze o tym ze jestem dziwadlem, bo umiem sie zachowac w kazdym momencie ale ja tak jakby gram, nie wychodzi to ze mnie tylko po prostu odgrywam jakas tam role i nie czerpie z tych kontaktow zadnej korzysci ani satysfakcji. Dziwnie sie czuje wsrod ludzi. O takie osoby mi chodzi

no masz racje, wszystko o to ze kurna smierdzi na oddziale :)

dobra spadam.

ja tez spadam- a ty marudzisz i tyle - takich jak ty jest masa ale każdy tak jak ty się dostosowuje i generalne tego nie widac że ktoś jest odludkiem- - sam pomyśl - skończyłes medycynę, potrafisz się zachowac w każdej syt., masz kolegów - mało bo mało ale 2 jest - jest ok tylko przestań tak rozkminiać ten temat bo sam się nakręcasz, masz ochotę zwiększyć grono znajomych? To zapisz się na jakie dodatkowe zajęcia zw. z twoim hobby i tam na bank poznasz nowych ludzi

pewnie ,ze tak .uwazam ,ze na zmiane charakteru nigdy nie jest za pozno

Jak dla mnie to kwestia tego, żeby w końcu przyznać się przed sobą, że tak na prawdę to nic w tym wyjątkowego. Jesteś po prostu człowiekiem z problemami, z którymi czas najwyższy podjąć walkę.

autorze zdefiniuj OBIEKTYWNIE normalnośc..to pogadamy.. dopóki nie łazisz z siekierą po ulicach itp. to jesteś po prostu człowiekiem z takim a nie innym życiem

Mylicie 2 różne sprawy. Można być introwertykiem albo mieć zaburzenia lękowe (fobie społeczne i inne podobne). Różnica jest taka, że introwertyk ma tych 2 kolegów i jemu pasuje, nie czuje potrzeby zmiany tego stanu. Za to w drugim przypadku znowu ma tych 2 kolegów, jeśli w ogóle, i chciałby zmienić ale jest ograniczony psychiką, która płata mu figle, tj. stres i strach przed odrzuceniem.

A cechy osobnicze są stałe przez całe dorosłe życie, zmiany są bardzo subtelne. Czyli nie oczekuj wielkich zmian w swojej osobowości