Ślub - nazwisko męża czy dwuczłonowe?

Na co byście się zdecydowały? Jakie są plusy i minusy obu? Ja z jednej strony mogłabym przyjąć nazwisko męża, jednak z drugiej strony mam bardzo ładne nazwisko, można by powiedzieć "szlacheckie" ;) i szkoda mi z niego zrezygnować. A tak naprawdę to trochę czuję takie rozdarcie, bo z jednej strony będziemy rodziną i dobrze by było mieć jedno nazwisko a z drugiej nie rozumiem, czemu to kobieta ma przyjmować nazwisko męża i być teoretycznie jego własnością. A nazwisko dwuczłonowe jednak pozwoli mi zachować swoją odrębność i poczucie, że jestem tak samo ważna w tym związku jak facet. A co Wy myślicie?

ja mam po mężu,ale gdybym mogła cofnąć czas to wybrałabym dwuczłonowe...ale nie wiem sama dlaczego-po czasie tak jakoś mi się podoba jak są dwa.

ja chcę miec swoje i męża. no bo kurcze, 30lat mam jedno i to samo a tu nagle muszę zmienić na inne? tak jakby te 30lat się nie liczyło?.. tak jakos czuję niestety mój narzeczony nie pała entuzjazmem do mojego pomysłu i twierdzi że będzie dumny jak zdecyduje się nosić jego nazwisko a dwuczłonowe to jakies wymyślanie wg niego :o

Błędzie facet może przejąć nazwisko kobiety jeśli chce

wiii bo Twój facet ma rację, mi się wydaje że teraz kobiety dla zasady nie chcą po ślubie nazwiska po mężu, a to taka sama tradycja jak zaręczyny i wesele

no niby tak, ale ja przez 30lat sie przyzwyczaiłam do mojego nazwiska i teraz czuje jakby jego pozbywanie się zabierało mi 30lat życia i przekreślało to kim jestem i nowe nazwisko obligowało mnie do nowego życia w zapomnieniu tego co było może głupia jestem ale tak czuję...

Wzięłam ślub długo po moich koleżankach. One wybierały różnie. Niektóre decydowały się zostać przy swoim nazwisku - te narzekały, że wszędzie muszą biegać z aktem ślubu, jeśli chcą coś załatwić w imieniu swoim i małżonka (szpital, urząd). Niektóre wybierały dwuczłonowe - najczęściej mówiły, że ludzie nie zapamiętują tak długich nazwisk i albo muszą parokrotnie powtarzać, albo nazywają je zazwyczaj jednym z nich. Dlatego ja się zdecydowałam przyjać nazwisko męża - jestem kim jestem, moja rodzina to moja rodzina, moje korzenie są moimi korzeniami i żadne moje przedstawianie się tego nie zmieni :).

ale to tez zalezy jakie to sa nawiska-jak dwa-twoje i męza są długie to trochę niewygodne. najbardziej pasują dwa jak jedno jest krotkie a drugie dluzsze badz z końcówka -dzka, -cki Kwiatkowska-Kłys. ale już Kwiatkowska-Nowakowska-nie za bardzo brzmi-w dodatku za dlugie do pisania:)

Po pierwsze jak bedziecie miec jednno nazwisko to bedzie lepiej dla was i spraw appierkowych jak sa rozne to potem jest duzo problemow w razie pomylki urzednikow Po drugie moze zrobic tak zeby to maz przyjal twoje nazwisko Po trzecie pomysl potem o dziecku jakie mu dasz nazwisko tez dwuczlonowe ? a potem corka wyjdzie za maz i tez bedzie chciala meic swoje i meza to bedzie miec trzy ? Popaprane :D Przyjmij meza albo zostaw swoje i tyle bo tak tez mozna

co wy bredzicie? ja mam dwa- i to dlugie i imie tez dlugie ale wszystko pasuje i nie zdarzylo mi sie zeby ktos mnie nie zapamietal (to zalezy od czlowieka czy warto go zapamietac:P a nie od dlugosci nazwiska). Nie mialam zadnych problemow z papierkami nigdzie a juz troche po slubie jestem. Dziecko bedzie mialo nazwisko meza, nie przeszkadza mi to, ale nie wyobrazam sobie rezygnowac ze swojego nazwiska, nie wiem w imie czego? bierz dwa, zawsze jak sie rozwiedziesz to nie spieprzylas sobie kariery

śmieszy mnie moda na podwójne nazwiska. Szczególnie jak są to śmiesznie brzmiące nazwiska albo w żaden sposób nie współgrają ze sobą. I to tłumaczenie, że to niby dlatego, żeby nie być 'własnością męża', żeby zaznaczyć swoją indywidualność, że przez 30 lat się przyzwyczaiło... porażka :/ ja mam nazwisko męża od niedawna i fakt ciężko było się przestawić, ale dało się. Jak się wychodzi za mąż, za człowieka, którego się kocha, przyjęcie jego nazwiska nie powinno stanowić problemu a wręcz powinno się dążyć do tego, żeby być jednością i zaakcentować to chociażby wspólnym nazwiskiem. I żeby nie było, przyjęcie nazwiska męża nie oznacza, że traci się indywidualność i staje się czyjąś własnością :/ Koleżanka, która ma podwójne narzeka, że ludzie zwracając się do niej używają tylko jednego nazwiska.

słowo na poniedziałek: sraczka.

ja za rok slub, ale albo przekonam męża zebysmy wzieli moje, albo zostane przy swoim, dwa nazwiska - za dlugo, jego - jakos mi nie imponuje, moje jest ladniejsze, mniej spotykane, jego takie po prostu brzydkie, nie podoba mi sie

Ja mam brzydkie, mój narzeczony też więc przyjmę jego i niewiele się zmieni :)

dg.. coś tam Niestety, czy chcesz czy nie - ludzie nie zapamiętują dwóch nazwisk (chyba, że się jakoś odznaczają na przykład Niebieska-Skarpeta), tylko zazwyczaj jedno. U mnie w pracy jest dużo kobiet z podwójnymi nazwiskami i zazwyczaj są tytułowane jednym z nich :).

Małgorzata Magdalena Wiśniowiecka - Będzigałoskawamorska. Oby tak dalej :D!

Z takimi danymi podpisywanie 30-sto stronnicowej umowy bankowej staje się zajęciem na pół dnia :).

a czemu to maz nie ma przejąc nazwiska po zonie?

Ja mam dwuczłonowe. Przed ślubem (miałam wtedy 30 lat) zdążyłam już zapracować na rozpoznawalność swojego nazwiska w moim małym mieście. W branży, w jakiej pracuję, to ważne. Dziecko ma nazwisko męża.

Aha, moje panieńskie jest dość krótkie i nie kończące się na "ska", męża - brzmiące po staropolsku. Pasują więc do siebie. Ludzie taką dwuczłonowość akceptują:)

prawdziwy Polak nie może przejąć nazwiska po żonie bo będzie się czuł jakby mu jaja urwali.

Ja przjelam po mezu. Bylo pozniej latania ze zmiana nazwiska wszedzie :-(

Wymiana dowodu osobistego, paszportu i prawa jazdy - wszystko w jednym urzędzie w moim mieście. A gdzie ty musiałaś tak "latać" :)?

Gdybym miała brzydkie nazwisko i na dodatek nie planowałabym pracy zawodowej to owszem - przyjęłabym nazwisko męża. Ale mam ładne nazwisko i na dodatek pracuję na nie. Co innego gdybyśmy obydwoje biorąc ślub brali zupełnie nowe nazwiska - to wtedy oboje zakładamy nową rodzinę i to wtedy jest nasze nazwisko. A tak czuję się przyporządkowana do jego rodziny, moją tak jakby zostawiam. I będę pracować na nazwisko jego rodziny. Chciałabym mieć podwójne, ale niestety mamy oboje długie nazwiska. Zostać tylko przy swoim też nie chcę, bo jednak mamy tworzyć rodzinę to chciałabym, byśmy chociaż jedno nazwisko mieli wspólne. Ale zastanawiam się jak to jest w praktyce. I ogólnie wyjdzie pewnie na to, że będę mieć jego nazwisko, jednak uważam, że jest to trochę dziwna tradycja, jeszcze z czasów, gdy to kobieta była traktowana jedynie jako "dodatek" do faceta. Bo jak to inaczej wytłumaczyć?

Ja musialam wyminic paszport w konsulacie z tym bylo biegania. heheh no moze nie oatania ale troche zachodu bo musialam wymienic karte zdrowia,karte w banku,powiadomic skarbowke itd. :-)

możesz nawet nazywać Menopauza Pałza, to i tak gówno znaczy, bo ważny jest PESEL

ale wolalabym miec tylko jedno

ja bym zostawila swoje ewentualnie duwczłonowe nie pobieramy sie z facetem jeszcze ale on jest absolutnie OK zeby zostawic swoje, jego mama tak zostawila, a moja mama ma dwuczlonowe

Ja widzę same plusy nazwisk dwuczłonowych !!!

dwa nazwiska , trzy imiona ... A po co to komu ?! Wybiera się ładniejsze a jak oba ładne , rzucamy monetę ... Nikt od tego nie stanie się lepszym człowiekiem ... co najwyżej pokaże światu , że ma przerośnięte ego ... Wiem co mówię , znam takie indywidua , przyjrzyjcie się swoim znajomym z podwójnym nazwiskiem ... Często się to sprawdza ,bez względu na to, jak to tłumaczą kryją się za tym kompleksy ... No chyba , że chodzi o jakieś rodowe sprawy , tu nie ma przeproś jak rodzina grozi , że Cię wydziedziczy ...