Jak Wy mamy radzicie sobie z jednym dzieckiem???

głupia dyskusja każdy ma tyle dzieci ile chce a zakładanie z góry ze każdy jedynak to rozwydrzony egoista jest niesprawiedliwe i krzywdzące dla tych osób.

Mastermind - widzę, że chwytasz, o co mi chodzi :) I fajnie :)

acamorra , jestem jedynaczką i jakoś mam normalną rodzinę ( co więcej 1 dziecko i drugie w brzuchu:) Druga sprawa - mąż ma siostrę z którą w ogóle nie utrzymuje kontaktu, już lepiej żyjemy z moim kuzynostwem, a stół w wigilie...zawsze jest sporo osob, w tą wigilię dojdzie kolejna:) Nie ma co uogólniać. Z jednym się zgodzę - moja rodzina i koleżanki mają po jednym dziecku bo po prostu ich nie stać na więcej no i też w wygody. Tak jak ktoś pisał - zapłącić za studia, za prawo jazdy kursy językowe łatwiej jednemu niż trójce...

lalooonnnnaaa.. lepiej miec jedno i byc szczesliwym niz 5 i byc nieszczeliwym;)

Kto ile dzieci będzie miał to sprawa indywidualna ale ja widzę po mojej rodzine nas bylo 3 karzdy ma juz rodzine i dzieci a mo mąz miał siostrę ona jest po rozwodzie i nie ma i nie planuje dzieci wigilia u moich rodziców jest super dom pełem ludzi i zawsze wesoło a u męza tylko my i rodzice z siostrą całkiem inaczej juz to wyglada

Acamorra, ja nie musze 'chwytac", ja sie z Tobą zgadzam :-P

goksi a uwierzysz że u mnie mimo że jestem jedynaczką jest więcej osób przy stole niż u męża który ma siostrę? Zresztą faktycznie głupia dyskusja, czy jedno dziecko czy 3 jeśli są w kochanej rodzinie to będą szczęśliwe. Może być i tak ( jak u mojej koleżanki) że ma 3 rodzeństwa ale wyjechała do UK i jest tam tylko z mężem - w wigilie od lat nie byli w Polsce, takzę róznie w życiu może być. ALbo jedynak może mieć 6 dzieci i już nie będzie miał smutnej wigilii zwłaszcza jak każde z tych dzieci założy swoją rodzinę:)

No i miło :) Życzę Ci dużej, ciepłej rodziny i tego fantastycznego gwaru przy świątecznym stole.. :) Sterty prezentów (nieważne, że niektóre to produkcje chałupnicze niewprawnych łapek ;) ) i chóralnego śpiewania kolęd :) I słodkiego Zająca :) przy okazji podkładania niespodzianek dzieciom :)

To było do Mastermind, ale każdy może się podłączyć ;)

inteligencja jedynaków? to jakieś pomieszanie pojęć... Prawda jest taka, że dziecko lepiej rozwija się gdy ma rodzeństwo, szczególnie w zakresie rozwoju emocjonalnego i społecznego. Sama nie chciałam mieć więcej dzieci, młodo urodziłam pierwszą córkę i jak podrosła chciałam się zająć na poważne "karierą"... Moja córka nie była rozpieszczoną, wychuchaną jedynaczką, umie się dzielić, jest wrażliwa i empatyczna. Wiele zależy od wychowania dziecka. Rodzice jedynaków nie zastąpią mu jednak relacji, jakie nawiązują się w rodzeństwie, nie wymodelują wielu zachowań...

Dokładnie. Rozumienie tego wymaga sporej dojrzałości.

Takich relacji jedynak uczy się na podwórku i w przedszkolu. Mój syna na razie tez jest jedynakiem ale nigdy nie był egoistą, zawsze się dzielił, do dzisiaj przylatuje masa kolegów napić się czy po coś słodkiego bo wiedzą, że u nas jest dom otwarty. To nie zależy od tego ile jest dzieci ale od wychowania, od podejścia rodziców itd.

Dla mnie oplata za prawo jazdy czy studia nie jest w ogole argumentem w dyskusji... Powiem na takim przykladzie... mam przyjaciolke. wspaniala dziewczyna, zawsze bylysmy bardzo ze soba zwiazane, siedzialysmy w jednej lawce w l.o. Ona ma 4 siostry, ja jedynaczka. W szkole to nawet jej wspolczulam, bo wlasnie ja sie moglam lansowac, nowe ciuchy, gadzety, no mialam, a ona w ciuchach z lumpeksu albo po siostrach. Minelo kilka lat, ona siedzi za granica, w tym roku przyjechala na miesiac. Widzialysmy sie 3 razy... :-O Bo miala czas tak zajety rodziną, ze szok. Ona ma 2 dzieci, kazda z jej siostr tez po 2, jak sie spotkali wszyscy u rodzicow, to 20 osob przy stole siedzialo. Ja mam 3 dzieci i meza. I jak tak z nia gadalam, to czulam sie taka UBOGA... tak cholernie samotna, tak bardzo to we mnie wtedy uderzylo... Ona kazdy weekend a to u jednej siostry, a to u drugiej, albo wszyscy u rodzicow, na wakacje tez gromada pojechali... a ja???? kolezanka jest, jak juz pisalam, bardzo fajna, ale zauwazylam, ze przebywanie z nia sprawia mi przykrosc. zazdroszcze jej, tak zwyczajnie, bez zawisci, tej wspanialej duzej rodziny. Przy niej moje zycie jest takie smutne.... :-(

wiele par nie może sobie pozwolić na więcej dzieci niż jedno z przyczyn finansowych czy zdrowotnych to tez trzeba zrozumiec .

ja postanowiłam nie mieć dzieci. Dlatego żeby nie być tak cynicznym jak niektóre z zarzucając egoizm.

halu-nie pisz,ze z przyczyn finansowych bo zaraz napisza "jak cie niestac na dswoje to po co masz jedno"

:)

ważko, nie wszystkiego dziecko nauczy się od kolegów. To zupełnie co innego... ja nie jestem przeciwna posiadaniu jednego dziecka, wcale nie twierdzę, że będzie mniej empatyczne, czy jakoś tam gorsze, ale na prawdę jest różnica między funkcjonowaniem emocjonalno/społecznym jedynaka i dziecka, które posiada rodzeństwo. Ja z tym pracuję, obserwuję... pewnie, że wiele zależy od wychowania, od wzorców w rodzinie i wkońcu od samego dziecka, jego predyspozycji, charakteru, ale rodzeństwo daje dziecku wiele korzyści.

ja mam rodzeństwo-a jestem bardzo zamknieta, cicha, spokojna, nie mam przyjaciół, mam BARDZO ograniczone zaufanie do ludzi, nie potrzebuje spotkań z kolezankami, przy kawie, na zakupach, wystarczy mi rozmowa z mężem , zabawa z synem,żle czuję sie w większym towarzystwie, w grupie

Mamo dwóch dziewczynek - ale w czym to się objawia w dorosłym życiu - czy ktoś miał rodzeństwo czy nie? Jak już pisałam, mąż ma siostrę a ani z nią ani z ojcem swoim nie mają prawie kontaktu. Ja ze swoją rodziną żyję bardzo dobrze, dlatego zastanawiam się jaki może to mieć wpływ...

ja mam dwójke.Starsze dziecko jest 10 lat starsze od młodszego i gdyby nie to,ze jest samodzielne to bym chyba zwariowała! kłóca sie,bo przecież nie bawia razem.Młodsze jest cały czas przepędzane i jednym słowem w domu mam hardcore:O

No dlatego według mnie nie jest ważne ile jest dzieci a jak są wychowywane. Czasem jedynak może być rozwydrzony ale często dzieci z rodzeństwem są większymi egoistami...

Każdy jest inny, ma inne preferencje, potrzeby... Najlepiej, żeby decyzja o posiadaniu dzieci podejmowana była przez małżonków/partnerów, żeby dzieciaki były chciane i kochane. Wtedy czy jedno czy piecioro - będą szczęśliwe. Ja podziwiam kobietki, które mają 3 i więcej dzieci, ja chyba nie poradziłabym sobie... nawet nie finansowo, chociaż finanse też determinują pewne wybory, ale fizycznie bym wysiadła ;-(

wieku ma też znaczenie. znam 2 dziewczynki, jedna 4 a druga 11 lat i nie mają wspólnego języka w ogóle

to prawie jak u mnie.Wiem,ze bardzo sie kochają,ale to nie ten sam poziom.Powodujeto czeste konflikty.w domu mam non stop krzyk,wrzask.Nie ogarniam juz tego:O

to prawie jak u mnie.Wiem,ze bardzo sie kochają,ale to nie ten sam poziom.Powodujeto czeste konflikty.w domu mam non stop krzyk,wrzask.Nie ogarniam juz tego:O

u mnie też podobna różnica wieku, dwie córki. Krzyku nie mam, ale dziewczynki rzadko z zainteresoaniem z obu stron bawią się. Czasami na chwilę znajdą zabawę atrakcyjną dla 10 latki i niespełna 2 latki... przeważnie jak się bawią to jednak starsza przejmuje rolę opiekunki, czasem się tym bawi, robi np. szkołę i wypisuje w dzienniku osiągnięcia małej ;-) kiedy ma dość idzie do siebie a ja małą przejmuję. Chociaż muszę przyznać, że moja malutka jest mało problemowa, potrafi świetnie sama się zająć sobą, co też jest załugą starszej siostry - starsza czyta, mała obok książki ogląda np. albo starsza cos w laptopie szuka, mała przynosi laptop zabawkę, siada i "klika" ;-) W roku szkolnym mało się widzą, bo starsza po szkole ma zajęcia i wraca po 17 dopiero, więc cieszą się nawet na wspólna zabawę. Teraz w wakacje staram się zapewnić atrakcje starszej na jej poziomie, wychodzę z nią, rozmawiamy na "dorosłe" tematy... nie chcę, by wspominała dzieciństwo jako konieczność opieki nad siostrą. Sporadycznie ją proszę o pomoc, kiedy np. chcę coś ugotować, wywiesić pranie... czasem sama przychodzi i mówi "teraz my się bawimy, idź..." Wrzasków w domu nie mam, ale czasami czuje się jakbym miała dwie jedynaczki... Taka różnica zatrze się dopiero w dorosłości, na razie trudno o wspólny temat ;-)

ja mam jedno dziecko i wyobraź sobie, że potrafi zajac sie same sobą!! wyobrażasz to sobie?? Nie potrzebuje ciągłej uwagi i zabawiania z każdej strony....

jak dziecko nie umie się sobą zająć to znaczy że coś z nim nie tak. Podobno tylko ktoś nieinteligentny się nudzi. Jak dzieciak potrzebuje rodzeństwa bo inaczej nie wie co ze sobą zrobić to marsz do psychologa!

moje dziecko ma 17 miesięcy i lubi bawić sie sama np układa klocki ,ogląda książeczki. Zobaczymy jak będzie później .