To strasznie dziwne, ale tęsknięza moim byłym.

Rozstaliśmy się ok dwa i pół miesiąca temu (byliśmy razem pół roku, mój pierwszy związek). Ciężko powiedzieć mi z czyjej winy. Jego zdaniem po tym, jak byłam zbyt zimna i zdystansowana (myślał, że mi nie zależy) wycofał się, a kiedy już mi się "poprawiło" to on spasował i praktycznie z dnia na dzień sięzmienił, po czym zerwał. Przez jakiś miesiąc głowiłam się co się stało, szukałam winy we wszystkim, głównie w sobie. On odpowiedzialność wziął na siebie, w trakcie rozmowy (gdzieśtak 1,5 miesiąca po rozstaniu, ja już ochłonęłam i było mi to obojętne) stwierdził, że zachował jak debil itd. Postanowiliśmy się spotkać, była teżmowa o ewentualnym powrocie. Niestety uniosłam siędumą, to spotkanie nie przebiegło tak jak powinno (z mojej strony). Potem kilka dni o nim nie myślałam, jakbym zapomniała, a kiedy ktoś o niego zapytał, to w środku wiedziałam, że dobrze sięstało. A dziś naszła mnie refleksja. Brakuje mi tego życia z nim, takiego bardzo spokojnego (on był starszy i już sięwyszalał, ale bez przesady) z którego czesto śmiały się moje koleżanki ;) Było mi z nim dobrze, i żałuję, że tak długo bałam mu sięzaufać (przez co on myślał, że mam go w dupie) a kiedy już zaufałam, to mnie zranił i sięrozstaliśmy. Myslałam, że to wszystko już za mną, a tymczasem dopiero do mnie dotarło, co straciłam :(

Tak to bywa. Docenia sie to co sie stracilo

ciekawe ze przewaznie tesknicie za byłymi a byli za wami juz nie

To mi przypomina wierszyk o żurawie i czapli. Z opisu wynika, że on może i dojrzały, ale ty niekoniecznie. Sama jeszcze nie wiesz czego chcesz. Być może tęsknisz, bo zrozumiałaś co straciłaś, a być może dlatego, że to twoj pierwszy związek i boli (choć się do tego nie przyznajesz). Nie wiem czego oczekujesz - porady czy pocieszenia. Najlepiej byłoby się zdobyć na szczerą rozmowę z nim. Tylko najpierw sobie w głowie poukładaj co chcesz powiedzieć.A dumę wsadź do kieszenie, na chwilę :)

Niby on się nie popisał, bo było dobrze, a nagle: bum, i koniec. I nie wiadomo dlaczego. Niby starszy, niby poukładany, a nagle mu się odwidziało