Od tygodnia siedzę sama w domu, wychodzę tylko na chwilkę do osiedlowego sklepu

...jak mi zabraknie jedzenia. A tak to od rana do wieczora siedze lub leże przed tv i z laptopem na kolanie. Nie umalowana, byle jak ubrana, zmuszam się by umyć zęby rano i wieczorem... Mam 26lat. Mąż tydzień temu wyjechał służbowo i wraca dopiero w przyszły piątek... A ja szukam pracy przez neta, wysylam 1000 cv dziennie. jestem po studiach ale takich że ciezko cos znalezc... Poza tym mieszkamy w nowym miescie, nie znam tu nikogo. Siedze tak całe dnie i mimo wszystko jest mi dobrze.. Czy to jest normalne??? Może to być depresja?

Mi to wygląda na syndrom wiecznego opierdalacza. Nie chce ci sie ruszyć dupy - bo ktoś na ciebie ciężko pracuje i daje ci kase. p.s. A dupą chociaż ruszasz? Czy też "na lenia"?

Skoro tak lubisz, to ok....mnie by bylo szkoda zycia.

tez tak mialam, poszlam do psychiatry, bo wczesniej bylam pelna zycia...dostalam tabletki i pomalu zaczyna mi sie chciec...wiec moze masz depresje?

Depresja. To się leczy więc gnaj do psychiatry.

teraz jest jakaś moda na depresję i wszyscy ją mają. tylko, że ktoś kto ma depresję nigdy by nie napisał, że jest mu dobrze. a to, że siedzisz w domu i nigdzie nie wychodzisz o niczym nie świadczy. jesteś w nowym mieście, nikogo nie znasz, mąż wyjechał, więc co w tym takiego dziwnego?

z tym syndromem to chyba racja :)))

Ona ma ciekawe problemy. Wynikające przede wszystkim z nieróbstwa. Bez roboty to do głowy przychodzą głupoty. Po za tym ...jest jej za dobrze.

manię prześladowczą kobiet. rusz lepiej dupsko i zabierz sie do normalnej pracy cwelu