Od jakiegos czasu nauczylam sie przepraszac,i jestem z siebie dumna

Od pewnego czasu gdy popelnie błąd,albo przesadze z moimi nerwami,powiem cos przykrego czy niesprawiedliwie sie zachowam to umiem przeprosic,tak,powiedziec przepraszam,moja wina, i postaram sie juz na drugi raz tego nie robić/nie popelniac.Wczesniej nie potrafilam, poprostu nie wracalo sie do tematu,było minelo i tyle, a to bylo, złee, bardzo złe.Zwlaszcza gdy dziecku sie tego nie pokazuje,ze czasami warto przyznac sie do blędu.Teraz ciesze cie ze umiem przyznac sie do winy,do blędu i okazac skruche, Szkoda ze tyle lat mi to zajeło Specjalnie sie wylogowalam aby nie zdradzac swojej paksudnej skazy jaką nosilam wiele lat Naszcescie to już przeszlosc A jak z wami?

a ja mam na odwrót. kilka dni temu dostałam zadanie od terapeuty - nie przepraszać. w trakcie spotkania przeprosiłam go kilka razy :-)

Bo czym innym jest przepraszam,że żyję a czym innym przepraszam,że kogoś skrzywdziłam. Ja nie przepraszam rodziców,bo u nas w domu rodzinnym zawsze "zapominało" się o sprawie. Z mężem mamy takie relacje,że jeśli coś źle zrobimy,to przepraszamy.

liguid,jesli przepraszaz nie za swoje bledy to jest to zle,ale jesli naprwde cos ma sie za uszami to trzeba okazac skruche Dzisiaj rano bardzo nieprzyjemnym tonem odpowiedzialam cos dziecku(bylam zla nie na nia,ale z innego powodu) i naprawde niepotrzebnie fuknelam zamiast spokojnie cos powiedziec,myslalam ze to wywola zaraz wojne i corka zacznie na mnie krzyczec,ale nie,widzialm po jej oczach jak przykro jej sie zrobilo i skruszona poszla o swojego pokoiku, wtedy az mnie cos scisnelo w srodku,odrazu poszlam do niej,przytulilam,przeprosilam,wytlumaczylam ze na ną sie nie zloszce i to moje zachowanie bylo głupie,i tak nie moznao,drazu atmosfera sie oczyscila, zgoda na miejcu,wysciskalysmy sie, i jest super, a nie jak kiedys obraza bywala na dlugo dlugo bo nie umialam do bledu sie przyznac,to bylo fatalne

tylko, że ja kiedyś miałam tak jak Ty, autorko. i popadłam ze skrajności w skrajność. jakaś taka w ogóle skrajna jestem.

no popadanie w skrajnosc w skrajnosć to tez zgroza, ja wiem że jesli mam racje i ktos zawinil to nie ustąpie, i nie nie mam wyrzutow sumienia że na cos nie pozowlilam,czy sie niesprawieldiwie zachowalam, ale musze miec pewnosc ze to jak zareagowalam bylo sprawidliwe,lecz jesli naprawde czasami blędnie ocenie sytuacje,lub zanim pomysle to cos powiem albo wydam osąd wtedy aktualnie potrafie sama siebie skarcic w myslach i mojego odbiorce udobruchac nazywając siebie omylną

to sie ceni,fakt

w takim razie gratulacje :-) nie jest łatwo tak się zmienić

ja poprostu widze jak to zaowocowalo,umiejetnosc przyznania sie do wlasnego bledu jeszcze bardziej wzbudza u drugiej osoby szacunek do nas ,a nie gniew i poczucie niesprawieldiwosci

git

tez bym tak chciala :(

jak to ktos madry powiedzlal...krzywdzimy ludzi ktorych kochamy,latwo jest powiedzic,zamknij sie,odczep sie,ty taka i owaka ....a trudniej dziekuje,prosze,kocham cie,ladnie dzis wygladzasz itd

ja nie przepraszam i nie widze nic w tym zlego,poprostu nie wracam do tematu

:////,ale lekcje trzeba wyciagnąc chyba

kciuk w gore :)