w poszukiwaniu kręgosłupa moralnego... - rozdrarta i zagubiona

zaczne od tego, ze zawsze bylam bardzo wierna i uczciwa i ogolnie mam tendencje, by mowic wszystko, zawsze i o wszystkim facetom, z ktorymi jestem w zwiazkach (czasem az za duzo). i teraz moja historia. jestem w zwiazku z chlopakiem od roku. pod wieloma wzgledami jestesmy bardzo fajna para, ale jednak naprawde sporo se klocimy i wielokrotnie mialam watpliwosci, czy tego nie skonczyc. obiecalam sobie jednak jakis czas temu po raz n-ty, ze bede sie starac, bo jednak mi na nim zalezy. pod wieloma wzgledami jestesmy niedobrani - on jest bardzo emocjonalny, ja mam raczej gruba skore, ja jestem bardzo imprezowa, on typ domatora. jednak jego poczucie humoru, intelekt itd nie przestaja mnie zachwycac. i teraz do rzeczy. kilka lat temu (jeszcze dluuugo przez tym obecnym) po kryjomu wzdychalam do takiego kumpla, ktory do dzisiaj bardzo mi sie podoba (czasem nawet mi sie sni - do dzisiaj). w piatek tak sie stalo, ze zostalismy razem na imprezie, moj facet wrocil do domu (oni sie dobrze znaja). przetanczylismy cala noc a w pewnym momencie on chcial mnie nawet pocalowac, ale mu nie pozwlilam. strasznie sie speszyl, zapytal, czy nasza znajomosc pozostanie bez zmian itd, oczywiscie potwierdzilam i wrocilismy do zabawy, wiecej o tym mowy nie bylo. od tego czasu nie moge przestac o nim myslec... czy wypada zaproponowac mu spotkanie? jesli tak to pod jakim pretekstem?