Czy znacie historie par, które dotknęła poważna choroba?

Piszę na tym forum po raz pierwszy. Mam mieszane uczucia, bo wypowiedzi - chociaż natychmiastowe - są bardzo zróżnicowane jakościowo. Interesuje mnie Wasze zdanie na pewien temat. Otóż ostatnio jestem dosyć blisko związana z pewną historią i potrzebuję punktu odniesienia. Temat jest poważny i o takie odpowiedzi proszę. Na poziomie. Czy w Waszym bliższym lub dalszym otoczeniu były przypadki par (nie małżeństw), w których jedno z partnerów w trakcie trwania związku poważnie zachorowało? Czy znacie pary, które takie doświadczenie rozłączyło? Może sami byliście chorzy albo musieliście zmagać się z chorobą partnera? Takie osoby prosiłabym o zabranie głosu...

ja znam dwa przypaki - starsze malzenstwo, ona chora na sm, maz sie nia opiekuje, malzenstwo w srednim wieku - po wypadku ona jezdzi na wozku, maz odszedl

Odszedl do innej po tym jak jego dzifczyna dokonał na sobie pszypatkiem dekapitacji zamiazd trwac w biedzie.

Bardziej interesują mnie pary bez ślubu. Ale mniej więcej o to mi chodzi - o reakcję, o wytrzymałość partnera, o to czy daje wsparcie czy jest problemem, o to czy odchodzi czy zostaje...

A co do pary, ktora znalam - rozpadla sie oczywiscie :O

to wsztstko zalezy od partnerów czy podola ktoryś z nich obowiązkom niektórych , nawet trzeba potrafić wesprzeć taka osobę

A dlaczego, Waszym zdaniem, związki nie wytrzymują tego typu próby? Jak można sprawić aby przetrwał?

sie nie sprawi, jesli nie ma miloscu, odpowiedzialnosci za drugiego czlowieka, poczucia przyzwoitosci, obowiazku, szacunku

Oboje katolicy co niedziela do kościoła. Okazało się , że dziewczyna ma raka piersi. Po długim nieudanym leczeniu trzeba było usunąć pierś. Mimo to Jej mężczyzna nadal z nią jest.

Jak ta druga strona kocha naprawde to choroba nie ma w tym nic d rzeczy , to jest próba bardzo dobra na przetrwanie związku i czy jest ta osoba czegoś warta. Wiem sana co to znaczy

bo w tych czasach najbardziej licza sie imprezy wyglad kasa a nie milosc itd co napisal ktos wyzej, tacy sa ludzie :O

Ja znam jedną taką parę - piers mozna zrekonstruowac, gorzej jak ktos nie chodzi, nie widzi itd

No tylko, że z tego wiru imprez, pieniążków i image'u szybko można wypaść, noga może się podwinąć w każdym momencie...

ja znam pare (malzenstwo), w ktorym w wyniku wypadku samochodowego spowodowanego przez niego, ona nie chodzi (wozek inwalidzki). Nie sa katolikami.

i jak sie ma tylko tego typu przyjaciol to potem zostaje sie samemu

Jeszcze za dzieciaka też byłam świadkiem historii jak mój kolega, nastolatek zresztą, rozbił się autem. Sparaliżowany od pasa w dół: pampersy, wózek, rehabilitacja. Załamał się, rzucił szkołę, zmienił się. A jego dziewczyna? Zwinęła się chyba 2 miesiące po wszystkim... Jeszcze jakiś czas wszyscy ją obwiniali, ale w gruncie rzeczy zawsze myślałam sobie, że dobrze zrobiła. A dziś - sama nie wiem...

Takie osoby powinni same zachoroać i druga osoba powinna ją rzucić albo w ten sam sposób zrobić . Znieczulica teraz jest straszna w człowieczeństwie, nawet chory jest takim samym człowiekiem jak przed chorobą czy operacją

Zmija w takim młodym weku najczęście związki w ogóle nie trwaja długo, zależy w jaki sposób ona to zrobiła

Znaczy - ja nie uważam, że osoby, które porzuciły partnera w chorobie powinna dosięgnąć karma. Jeśli nie ma głębokiego uczucia to przecież niewiele można zdziałać, nikogo nie zmusimy żeby się męczył z nami w chorobie. Ale z drugiej strony uważam, że jeśli już mowa o małżeństwie no to trudno... "W zdrowiu i w chorobie..."

Ja jestem takim "przypadkiem".Zachorowałam cięzko i oczywiście facet spierdolił :O

Zmija ale takie przypadki są najczęściej w małżeństwach

No ich związek akurat trwał już ponad 2 lata, więc jak na szczyli to niezły staż... Nie mam pojęcia jak to zrobiła, nigdy mnie aż tak mocno tego typu tematy nie interesowały. Normalnie weszłabym na strony ściśle związane z tematyką, która mnie interesuje, ale ręce mi się trzęsą jak widzę samo słowo "rak"...

P.S.teraz niby dojrzał i chce wrócić po roku. prawie.

Teqi, proszę Cię, powiedz mi więcej. Jak mu powiedziałaś o chorobie? Jak zareagował? Uciekł od razu czy w trakcie leczenia? Próbował pomagać?

Teqi Ja jestem takim "przypadkiem".Zachorowałam cięzko i oczywiście facet spie**olił Takiego wybrałaś to nie pisz "oczywiście" bo "porządny mężczyzna" był by przy Twoim boku i Cię wspierał.

Teqi tylko jest ciężko mu wybaczyć :( Jak jego najbardziej potrzebowalaś to go nie było :(

Czytalam kiedys artykul, w ktorym mowa byla o przeprowadzonych badaniach, z ktorych wynikalo, ze w sytuacji ciezkiej choroby czy tez paralizu partnera wiekszosc mezczyzn odejdzie, a kobieta zostanie przy partnerze i bedzie sie nim opiekowac:(

Kwestia wybaczenia jest chyba niemal oczywista... Ale w sumie "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono".

ja znam taka pare. On stracil nogi w wypadku i musial jezdzic na wozku i zona jest z nim juz 5 lat. Maja coreczke. Druga para - on ma raka , zona wyrzucila go z domu i znalazla nowego fagasa jak dowiedziala sie o jego chorobie.

Mało to wszystko optymistyczne...