Jak sobie radzić z flegmatyzmem???

mam 24 lata, jestem z miasta studentów LBN od przynajmniej 2 lat nie mam żadnych znajomych, ani przyjaciół, moja komórka odzywa się tylko gdy ludzie ze studiów mają do mnie sprawę czyli gdzieś tak raz na miesiąc może, i święta gdy wysyłam życzenia do wszystkich to mi łaskawie odeślą i to nie wszyscy.na dyskotece byłem już ze 3 lata temu. Moje życie to dom,studia,dom w niedzielę i większe święta Kościół Mieszkam. u rodziców i tak w kółko kończę już w tym roku studia, mam tytuł inżyniera ale wciąż nie mogę zrobić prawka. a ludzie ze studiów mnie znienawidzili za mój flegmatyzm, jestem dla nich po prostu ciepłe kluchy, nudny gość który nigdy nie u nikogo wzbudzi zainteresowania i poszanowania jestem ignorowany przez wszystkich dookoła, mimo że jestem wysoki (184), mogę odnieść wrażenie że dla innych nie istnieje zdarza się ze muszę powtórzyć 3 razy tą same pytanie by ktoś w końcu łaskawie nawiązał ze mną konwersację. OK może im mam fobie społeczną ale niewielką, wiele dziewczyn gdy mnie obgadują za plecami, to słyszę że jestem przystojny.Nie mam dziewczyny bo jestem przez społeczeństwo ignorowany. Dodam że gdy mówię nie otwieram szeroko ust "prawie jak brzuchomówca" nawet dziewczyna mojego brata dała mi ksywę "incognito"

a ja jestem jednocześnie i flegmatykiem i cholerykiem i melancholikiem i olewam to

a może w Anglii?

Masz tę fobię większą niż ci się wydaje. Tak myślę. Nie otwierasz ust szerzej, gdy mówisz? To sprawia wrażenie, jakbyś się bał, nie chciał nawiązywać kontaktu. Ludzi to odrzuca. Ludzie czują się najprawdopodobniej w twoim towarzystwie, źle, bo jesteś bardzo wycofany. Takie problemy to rozwiązuje psycholog, terapeuta.

zapomnialeś o ekstrawertyku