Jestem dorosła a czuje się dzieckiem:(

Czyli masz infantylną osobowość?

Uważam siebie za DDA - Dorosłe Dziecko Alkoholików t.z. dużo symptomów się zgadza z opisem zaburzenia. Nie widzę w tekście tego, co mogłoby być infantylne. Może każdy spostrzega "infantylność" inaczej? Nigdy nie mówię ludziom, że są infantylni, ponieważ, jeżeli tak powiem, to z mojej strony będzie wyższością, arogancją (uważam siebie za mądrego, a osobę, z którą rozmawiam infantylną czyli dziecinną, a nawet głupią), brak szacunku wobec przeciwnej osoby. No i właśnie, jak ktoś tak do mnie mówi "Czy mam infantylną osobowość?", to mnie dziwi, nawet w jakimś stopniu obraża. Jak można obwiniać osobę, którą nie znasz, w infantylności? To, że się chcę poznać, to infantylność? Albo, to że, napisałaś, że masz problem otworzenia się na forum jako anonimowa osoba, a ja tego nie zrozumiałem i nadal natrętnie podaję maila i piszę, że chcę się poznać. Chociaż powiedziałaś mi jasno, że masz z tym problem. W tym spostrzegasz infantylność? Nie rozumiem. Proponuję Ci otworzyć się nie na publicznym forum, w czym jest problem? Napisz, że nie chcesz rozmawiać i poznawać się, lubię bezpośredniość. I wszystko będzie zrozumiałe. Z jednego Twojego małego pytania, wyszła mi dosyć spora racjonalizacja.

hahaha :D pomyliłem pytania :)) Pobieżnie przeczytałem pytanie i nie zauważyłem, że było napisane "Czyli masz infantylną osobowość?". Przeczytałem "Czy masz..." Ponadto nie wiem, czy to ta sama osoba pisze, ponieważ tutaj każdy może być "gościem".

"Czyli masz infantylną osobowość?" Do kogo to pytanie jest skierowane?

gość, przestań się bać, zwalcz lęk neurotyczny i otwórz się na poznanie nowych osób. Tylko tym sposobem uda się zmienić coś w życiu. Też mam podobne problemy co Ty, ale mam chęć i motywację, aby się zmieniać. Czekam...

ja mam 24 lata i z wygladu dają mi 17 lat, jestem drobna i mam dziecięcą twarz Ale ja się cieszę, ubieram jak nastolatka, lubię taki grungowy styl. Dziewczyny w moim wieku, moje koleżanki chodzą w spodniczkach i obcasach. Mam pracę i chłopaka, ale na mysl o rodzinie, slubie jest mi niedobrze. Czujęsię jak nastolatka. A moj chłopak jest powazny i starszy i otym myśli. U mnie to wzięło się stąd, ze nie przeszłam okresu dojrzewania i chyba mi sie spoznił. W mojej rodzinie były duze problemy i musiałam szybko dorosnąć.A teraz tak tęsknię za byciem nastolatką. Nie chce nawet mieszkania z chłopakiem, bo mam swoj pokoj, urządzony po mojemu :D. jako nastolatka nie miałam tego...